فیلم Enchanted رو دیدم!

امشب ماهواره فیلم Enchanted رو گذاشت. توی مغازه ها تبلیغ کارتونی اشو زده بودن و از اونجایی که هر چی که اینطوری تبلیغ میشه الزاما خوب نیست نرفتم بخرم! قبلا کارتون Toy Story 3 رو تبلیغ زده بودن به چه بزرگی رفتم خریدم بعد دیدم که به جای اون کارتوی Buzz lighter هست. کلی اون روز حال گیری شد. دیگه هیچ وقت از مغازه ها چیزی نمیخرم مگر اینکه توی اینترنت کامل تحقیق کرده باشم که چیه!
فیلم باحالی بود! کلا عاشق کارتون ها و فیلم های والت دیزینی هستم. یه وقتایی فکر میکنم شاید من اصلا بزرگ نشده باشم. یه وقتهایی هم میگم که اینطوری نیست این دیگران هستن که با وجود اینکه میدونن یه چیزی اشتباهه هزار بار یه کاری رو میکنم. هر چند که آخر فیلم رو خوشم نیومد اما حداقل دو سوم اولش خیلی باحال بود. داستان یه دختری بود که از سرزمین رویاها میفته توی سرزمین واقعی ما وسط نیویورک. بعد وقتی با اون آقا آشنا میشه تعجب میکنه که چرا اونا دنبال عشق واقعی نیستن! خیلی تعجب بر انگیزه براشون که اصلا این dating یعنی چه. واقعا همیشه سئوال من همین بوده. منم درک نمیکنم. برای همین خیلی قسمت های اولش برام جالب بود. یه چیز دیگه رو هم فهمیدم و اون اینکه علاقه من به تیلور یه کم هم به خاطر اینه که شکل این پرنسس های دیزنیه! واقعا شکل خودشونه و همه هم میگن. برای همین یه جورایی برای من تداعی اون عشق های کارتونی و رویایی هست. وسط های فیلم یاد آهنگ enchanted تیلور هم میکردم.

شاید به نظر برسه که توی این زمینه بزرگ نشده باشم اما خودتون فیلم رو ببینید و بعد نظر بدید! مخصوصا وقتی که اون دختره با کارهاش همه رو عاشق هم میکنه. وقتی که میشنوه که اونا برای همیشه از هم طلاق گرفتن ناراحت میشه و گریه میکنه. بعد خودتون بگید که کدوم انسانی تره؟ این ما هستیم که از دنیای انسانی و رویایی ایمون فاصله گرفتیم و اسمش رو گذاشتیم دنیای واقعی. یه دنیایی برای خودمون درست کردیم که هر کسی باید دل یکی رو بشکونه تا بتونه زندگی کنه تا حسابی واقعی بشه. آخر این فیلم هم همین میشه. دختری که آمد توی زندگی واقعی عاشق یه پسر دیگه میشه و اصلا پرنس خودش رو فراموش میکنه. اصلا اون عشق رویایی رو یادش میره و به جاش میگه میخوام dating داشته باشم. البته درسته که این فیلم یه کم برای دختربچه های امریکایی آموزشیه که عشق های اونطوری توی قصه هاست و برای پیدا کردن عشقتون باید dating داشته باشید اما من کاری به آخر فیلم ندارم. از این نظر جای تاسف داره که والت دیزنی هم از اون فضای رویایی فاصله میگیره. البته من فقط دو سوم اولش رو دوست داشتم.