یه کم از دنیای تیلور

چقدر روزها زود میگذره. دی هم تموم شد و بهمن هم تموم میشه. منم هنوز آماده دفاع پایان نامه ام نیستم. این 3-4 روز عوض درس درگیر کارهای شرکت بودم. یه وقتایی با خودم فکر میکنم که آخه دارم چکار میکنم؟ یه جورایی تکلیف خودم هم با خودم معلوم نیست. آخه چرا برم امریکا؟ اونم امسال با این همه سختی. نمیدونم واقعا. هنوز مدارک رو برای دانشگاه هایی که اپلای کردم نفرستادم.

 این 2 روز آلبوم Speak Now تیلور رو گوش دادم تا ببینم چرا خوشم نیومد از این آلبوم؟ فهمیدنش خیلی سخت نبود اما قبولش سخت بود. اون تیلوری که من توی ذهنم دارم با این تیلور خیلی فرق میکنه. من اصلا یه ذهنیت دیگه ای دارم. آهنگهای این آلبوم بر خلاف قبلی اصلا یه چهره دیگه ای از تیلور رو نشون میده. به جز دو سه تا آهنگ Enchanted ,Mine, Speak Now, Back to December که بیشترین شباهت رو به قبلی ها دارن بقیه اصلا یه فضای دیگه ای دارن.

بذارید یه کم تحلیلشون کنم:
  Long Live هم خیلی اسرار آمیزه. به نظرم قشنگه اما چه چیزایی که
 Never grow up که مفهوم خاصی نداره, فقط نشون میده دلش نمیخواسته بزرگ بشه میشه.
Sparks Fly که رو اصلا دوست ندارم گوش کنم چون هر کسی میتونه اینطوری بخونه.
 Dear John, Last Kiss نشون میده که چقدر تا عمق وجودش رو غم گرفته که دیگه نتونه ادامه بده. خیلی خیلی غمگینه. آخه عشق که دیگه اینقدر غمگین نیست. هرچند که امروز که خودم ناراحت بودم اینا رو  بارها گوش دادم. راستش رو بخواهید با شعر Dear John مثل Back to Decemberگریه ام گرفت.
 The Story of Us نشون میده که رابطه های قبلی اش چطور تراژدی شدن. Haunted یکی از وحشتناک ترین آهنگ هایی بود که شنیده بودم. من هیچوقت ترس و ... رو اینطوری تجربه نکردم. خیلی حرفا در مورد کلمات اینا دارم اما نمیتونم اینجا بنویسم. چی شده که یه همچین وضعیتی رو تجربه کرده؟ مثل جنزده ها روی یه خط شکننده, تاریک, تنها, طوری که دیگه به هیچ چیز نمیتونه اعتماد کنه؟
 یا در مورد Mean چرا مردم اطرافش رو اینطوری میبینه؟ چرا فکر میکنه که دیگران پست و کم مقدار هستن؟ یا دروغگو؟ یا نگون بخت؟ این برای من قابل درک نیست.
همینطور در مورد Better Than Revenge که میگه هیچ کاری برای اون بهتر از انتقام نیست. (شاید یه کم شبیه picture to burn) باشه اما خیلی فرق میکنه. اون آهنگ قبلی انتقام مفهومی برای ترسوندن داره و تهدید نیست. انتقام اونم اینطور؟ یه اون جمله بی ادبی چه دلیلی داشت گفته بشه؟
Innocent  نشون میده که فکر میکنه احساس گناه میکنه. خودش هم علت اصلی اینکه توی همچین وضعیتیه فقط خودشه. در واقع میخواد با شعر innocent خودش رو یه جورایی از احساس گناه دور کنه. تو که میدونی این گناهه چرا به جای اینکه ولش کنی خودت رو گول میزنی که بیگناهی؟
Enchanted  هم نشون میدن که چقدر میترسه از اینکه باز عاشق کسی باشه که ... با وجود اینکه شب رویایی ای رو داره تفسیر میکنه نمیتونه ترسش رو از این موضوع مخفی کنه و میگه Please don't be in love with someone else.
Speak Now برای تیلور خوبه. اون توی خیالش سعی میکنه از ازدواج کسی که دوستش داره و فکر میکنه داره با یه نفر اشتباهی ازدواج میکنه جلوگیری کنه و باهاش فرار کنه! البته حاضر نیست تو چنین وضعیتی باشه و اونو با "فرار" تفسیر میکنه!

خب حالا که اینو نوشتم میبینم که اونقدرها هم بد نبوده. با قبلش خیلی فاصله داره. واقعا untouchable کجا, اینا کجا. اما احتمال میدم که برای آینده جای امیدواری باشه.
یه مقداری هم به ویدئویی که چند روز پیش fox movies گذاشته بود نگاه کردم. تو بعضی فیلم هاش چقدر بد قیافه هست! خوب که نگاهش میکنم میفهمم که خیلی به تصویر ذهنی من فرق داره. خیلی هم فرق داره. به نظرم پیچیده تر از اونی هست که فکر میکردم. یه جورایی شخصیتش مثل حالت موهاش هست. یعنی نه صافه نه فرفری, هم صافه و هم فرفری! البته من اینطوری دوست دارم چون خودم هم همینطوری هستم اما وقتی نتونم درکش کنم چه فایده ای داره؟

الان خبرها رو هم یه چک کردم. آخی دلم براش سوخت. اون پسره باهاش به هم زده رفته پیش همون دختره "کامیلا" که "جو" به خاطرش با تیلور به هم زده بود. میگن خیلی افسرده شده. آخی. بازم رفته برای این پسره شعر نوشته. چقدر هم زشته این دختره. ای بابا تیلور اینطوری تا آخر عمرمون باید بشینی هی بگی با این اینطوری شد با اون اونطوری شد!

اصلا من به خاطر تیلور میخوام برم امریکا وقتی میبینم که اینقدر با چیزی که توی ذهنمه فرق میکنه توی تصمیمم تردید میکنم. بعد دیگه حوصله ندارم. کاش به جای این تیلور همون تیلور love story بود. اصلا کاشکی دیگه بهش فکر نمیکردم تا وضعیتم معلوم بشه. اگر این دانشگاه هایی که اپلای میکنم یکیش قبول بشه رفتم اونجا یه فکری میکنم. اگر این دانشگاهها هیچی رو قبول نشم که دیگه همون بهتر که اصلا بهش فکر نکنم.