چرا من این همه ریجکت شدم؟

اینجا میخوام یه مقدار در مورد علت های ریجکتی که به ذهنم میرسه رو بنویسم.

وقتی یه نفر ریجکت میشه دلایل زیادی وجود داره. همانطوری که قبلا نوشته بودم شما توی مقطع بالایی مثل دکترا خیلی کارهاتون شخصی میشه. 

1- انگیزه ناکافی:

انگیزه مهمترین فاکتور هست. انگیزه من کم بود. تعجب نکنید. من دلم میخواست برم UCLA ولی نمره تافلم کم بود. سالی که گذشت بیشتر اپلای کردم تا اگر وضع اقتصادی جامعه خیلی خراب شد و چاره ای نداشتم که برم یکی از همینایی که قبول میشم رو برم. علاوه بر اون خیلی بی پول بودم. همش فکر میکردم اگر سال بعد بتونم برم بهتره تا یه پولی جمع کنم. اگرنه ممکن بود همین دانشگاههایی که بهم پذیرش دادن با زور میشد ازشون فاند بگیرم!

2- کم کاری بنده در ایمیل به اساتید:

من همه چی رو از چشم خودم میبینم. علی رغم اینکه سعی ام رو کردم اما خب کم کاری هم داشتم. مهمترین کم کاری من هم توی ارتباط با اساتید بود. اینکه به 2-3 تا ایمیل زدم و دیگه ادامه ندادم باعث شد که نتونم فاند بگیرم. در بعضی شرایط (مثل شرایط من) اساتید سرنوشت ساز میتونن باشن. شما خوب هستید اما توی یه فاکتور (برای من GRE) ضعف دارید. استاد میتونه روی تصمیم نهایی تاثیر بذاره که شما رو قبول کنن.

3- نمره کم تافل و GRE

اپلای یعنی رقابت با دیگران برای کسب یه موقعیت توی دانشگاهی که میخواهید. وقتی شما فاکتورهای رقابتتون ضعیف باشه, از رقبا جا میمونید. امسال شرایط اقتصادی امریکا خیلی خراب بود و چه از نظر بودجه دانشگاه ها و چه بیکاری, عده زیادی تصمیم به ادامه تحصیل گرفتن و رقابت خیلی خیلی سنگین شده بود. معلوم بود که یه نفر با GRE کم بعیده که پذیرش بگیره. باز من از 2 جا پذیرش گرفتم ولی فاند دیگه نمیشد بگیرم.

از دیدگاه حق هم نگاه کنید, حق من نبود که پذیرش بگیرم. حق اون کسی بود که 5-6 ماه وقتش رو گذاشته بود و GRE خونده بود و زمان زیادی رو برای یادگیری زبان گذاشته بود. چرا باید من که فقط 2 هفته GRE بخونم فاند بگیرم و خدایی نکرده یکی که 5-6 ماه خونده نتونه فاند بگیره؟

برای دوستان بگم با GRE زیر 1100 (البته امتحان و نمره بندی از امسال عوض میشه) اصلا اپلای نکنید بهتره. تافل هم هر چی بیشتر بهتر اما 100 به بالا شدیدا توصیه میشه.

(راهنمایی اشتباهی بعضی ها بود که گفتن GRE اونقدرها مهم نیست!)

4- زمینه کاری کمتر مرتبط اساتید:

اگر قراره یه دانشگاهی برید تقریبا معلومه با کدوم استادا میتونید کار کنید. یا اینکه اصلا چکار کنید. اگر دانشگاهی زمینه شما رو نداشته باشه خب مشخصا که عمرا بهتون پذیرش نده. مثلا برای UNCC زمینه کاری من کمتر به کارهای اونا میخورد. البته بی ربط نبود اما خب. در نتیجه اگر اون اساتید مربوطه از رزومه شما خوششون نیاد یا جا نداشته باشن شانسی ندارید.

5- شایستگی نداشتن برای یه جایی:

خب مشخصه که وقتی یه نفر نمره هاش نسبت به متوسط یه جایی کمتر باشه احتمال اینکه ریجکت بشه خیلی زیاده. من روزمه ام خوب بود و فکر نمیکنم که جایی به خاطر رزومه منو رد کرده باشه اما GRE ایم کم بود. در نتیجه شایستگی بعضی جاها رو نداشتم. 

6- شرایط رقابت دانشگاه:

یه وقتی همه چیز شما خوبه فقط یه مشکل هست که از شما بهتراش زیادن. خب شانس اینکه قبول بشید خیلی کم میشه. مثلا امسال NCSU اصلا مدارک منو نگاهم نکرده بود چون توی رقابت با دیگران از نظر GRE دیگه خیلی کم داشتم. خب دانشگاه 50 تا جا داره اگر 50 نفر بهتر از شما اپلای کرده باشن شانس شما صفر میشه. البته درسته که مثلا کسی که Stanford و برکلی اپلای میکنه احتمالا UCI هم اپلای میکنه و اگر برکلی قبول بشه میره اونجا و ممکنه یه جایی برای دیگران باز بشه.

7- خیلی شایستگی (overqualified):

این مورد برای من نیست! شاید برای شما باشه. اگر یه دانشجوی عالی مثل شما اپلای کنه توی یه دانشگاه متوسط یا بد, اونا فکر میکنن که شما مناسب اونا نیستید و رد میکنن. این مورد خیلی پیش میاد. چون شما با رفتن به اون دانشگاه یا از زندگیتون راضی نخواهید بود و یا سر سال نشده دانشگاه رو عوض میکنید.

جمع بندی:

از من به همه (از جمله خودم!) نصیحت, اینکه همیشه برای رسیدن به خواسته هاتون با نهایت توان حرکت کنید. این خواسته میتونه پذیرش باشه یا هر چیز دیگه اگر نهایت توان رو میذارید براش احتمال اینکه برسید خیلی زیاد میشه اما اگر کجدار و مریض حرکت کنید ممکنه که همین سستی باعث نرسیدن شما و هدر رفتن همه زحمات بشه.