دگر آغاز

دگر آغاز تو انجام من شد
          دگر آغاز تو اتمام من شد
دگر آغاز کردی عشق دیگر
           شرر بر قلب من سوزنده اخگر
شنیدستم بکردی شکوه از من
           به نزد آن رقیب در ماه بهمن
بدان کافه نشستید اندر آن چهار
           ز حال زار من بگشاده گفتار
که بیچاره چنین است و چنان بود
           که عاجز از فهم و ادراک زمان بود
بلندا کفش چو دیدستی به پایم
           شکایت ها بکردی از برایم
ترنم گر شنیدستم به معنا
           نکردی فهم آن آندم همانا
بدو گفتی, به من هرگز نگفتی
           چنین رسمی چگونه, کی نهفتی
ندیدی قد سروت را تو ای ماه
           که خواهی عاریت گیری ز بنگاه
تو خواهی گر پریدن سوی آن ماه
           بلندا کفش تو ناید در این راه 
چو گوشم پر شدستی از صدایت
           چگونه بر دیگران باشد عنایت
نخواهم من شنیدن دیگر آوای 
           چگونه پی برم از آن به معنای
سخن از عاشقی چون آمدستی
           در آن حالت شنیدستم که گفتی
تفکر کرده ای در عشق و مردی
           به هشتم ماه تعبیرش بکردی
کنون بین تعبیر عشقت اندرین جان
           شکسته, سوخته, در راه پایان