بیست و چهارم سپتامبر - شبی با AT&T

امشب باز تبلیغ زده بودن که پیتزا میدن و از شرکت AT&T میان که صحبت کنن. منم بدم نمیامد که برم ببینم چه خبره. چون دیر رفتم جای نشستن گیرم نیامد.

جلسه در مورد LTE بود. اولش نمیدونستم که چیه اما کم کم توضیح داد فهمیدم که قضیه چیه. اینا یه تکنولوژی جدید برای دسترسی به داده ها از طریق موبایل درست کرده بودند که سرعتش چندین برابر 4G هست. روش کارکردش هم اینطوریه که به جای یک آنتن چندین آنتن نزدیک هم میذارن ولی موبایل میتونه خیلی سریع بین آنتن ها سوییچ کنه برای همین کسی که داره حرکت کنه میتونه همزمان با چند تا آنتن در ارتباط باشه و بدون اینکه متوجه بشه آنتن هاش عوض بشه و قعطی برای اینترنتش پیش نیاد. سرعت اینترنتش هم چندین برابر بیشتر میشه اینقدری که میگفت میتونه چند تا فیلم Full HD رو همزمان نگاه کنه! بعد گفت iPhone 5 تنها موبایلیه که فعلا داره از این تکنولوژی پشتیبانی میکنه. این سیستم هم هنوز توی امریکا انجام نشده و تا بخواد به اروپا برسه هم چند سالی طول میکشه.  

 

میگفت AT&T نزدیک 10 میلیارد دلار فقط صرف تحقیق روی این زمینه کرده. من که اصلا نمیفهمیدم که آخه آدم این همه سرعت اینترنت برای چی لازمش میشه. بعد رقمی که سرمایه گذاری میکنن چقدر وحشتناکه. من که اینجا حتی 4G هم لازمم نشد. اصلا سیم کارتم هم برای ایمیل چک کردن هم استفاده نمیکنم چون همه جا اینترنت توی خونه و دانشگاه دم دستم هست. من حتی حاضر نشدم که گوشی ایمو که از ایران داشتم اینجا عوض کنم. آخه مثلا iPhone به چه دردم میخوره؟ 

بعد یکی همین سئوال منو پرسید که این همه سرمایه گذاری و خرج کردن برای چی؟ وقتی که هیچ کاربردی فعلا نداره. چون الان با همین موبایل ها و همین سرعت 4G میشه به راحتی گیم بازی کرد و حتی فیلم نگاه کرد. اونم گفت که به خاطر سرمایه داری. این جنگ رقابت بین شرکت ها هست و ما اگر این کار رو نکنیم یه شرکت دیگه میکنه. شرکت های دیگه هم الان خیلی سرمایه گذاری کردن و منتهی ما به نتیجه رسیدیم.

من اما با خودم فکر کردم که جواب مسخره ای داد. جواب درستش میتونه این باشه که : درسته که از نیازهای امروز ما خیلی بیشتر هست اما چند سال آینده که این تکنولوژی گسترش پیدا میکنه نیازهای ما هم گسترش پیدا کردن و شاید اون روز بدون این تکنولوژی نشه زندگی کرد.

بعد یه آن به خودم آمدم دیدم نوبت پیتزای من گذشته و بهم پیتزا ندادن. تا آخر جلسه داشتم با حسرت نگاه میکردم که همه پیتزا خوردن من پیتزا گیرم نیامد. ولی بعدش با خودم فکر کردم ای بابا اینقدر پیتزا خوردیم دیگه شکل پیتزا شدیم. باز خوبه اینجا فهمیدیم آیفون 5 اینقدر گرونه یه دلیلایی هم پشتش هست. 

میخواستم اینو بگم که توی امریکا دانشجو بخواد نخواد با پیشرفت های کشورش آشنا میشه. شاید توی ایران شرکت های موفق زیاد داشتیم که کارهای خیلی خوب هم کرده بودن اما من هیچوقت نه اسمشون رو شنیدم و نه از نزدیک با نماینده هاشون حرف زدم. شایدم اصلا نداشتیم و همه کارها با پیچوندن در حال انجام بود. خدا میدونه ما که چیزی توی دانشگاهمون ندیدیم.