نحوه ایمیل به اساتید

پیش شرط: شما باید قبلا تحقیق کرده باشید و یا یک کاری بلد باشید که به درد یک استادی بخورید. 

پیش شرط 2: اینترنت مناسب با سرعت هر چی بیشتر و بدون محدودیت تهیه کنید. با دیال آپ که نمیشه. با 128Kb هم واقعا جانفرساست. سرعت اینترنت با آرامش اعصاب و صرفه جویی در زمان ایمیل به اساتید نسبت مستقیم داره. ترجیحا در مناسبت هایی که اینترنت وحشتناک کند میشه یا https قطع میشه اقدام به این کار نکنید.

مراحل ایمیل زدن

از لیست 1 اکسلی که قبلا توضیح دادم یکی یکی شروع میکنید:

1- اسم دانشگاه رو توی ویکی پدیا بزنید و یه کم با دانشگاه آشنا بشید.

2- از همونجا لینک دانشگاه رو بزنید و باز کنید (بعضی وقتا نیست باید توی گوگل بگردید)

3- از اونجا وارد دپارتمان مربوطه بشه. مثلا دپارتمان مهندسی یا دپارتمانی به اسم رشته خودتون. باید بدونید که رشته ای که میخواهید توی کدوم دپارتمان ارائه میشه. بعضی رشته ها که چند وجههی هستند باید چندین دپارتمان رو چک کنید. بعضی سایت ها اول باید وارد قسمت graduate بشید.

4- از دپارتمان لیست faculty ها رو ببینید. بعضی دانشگاه ها این لیست طولانیه و بعضی ها کوتاه. هرچی لیست کوتاه تر باشه احتمال اینکه شما ادمیشن بگیرید هم ممکنه کم بشه چون اگر نتونید هیچ استادی پیدا کنید و یا فقط یک استاد کارش به شما بخوره و آخرش نخواد شما رو بگیره حتما ریجکت میشید.

5- اساتیدی که ریسرچشون به شما میخوره رو انتخاب کنید و وارد شیت دوم فایل اکسلتون کنید. حتما صفحه شخصی استاد رو چک کنید و ببینید که چه فکری میکنه.

6- اگر چیزی خیلی اختصاصی در مورد استاد وجود داره سعی کنید توی همون فایل یادداشت کنید. حتی میتونید نظرتون رو هم راجع به استاد بنویسید. مثلا بگید که آدم مغروریه و ... میتونید نکات مهم رو هم به oneNote منتقل کنید.

7- به استادی که فکر میکنید بیشتر خوشتون میاد باهاش کار کنید ایمیل بزنید و تاریخشو توی اون فایل یادداشت کنید.

توی هر دپارتمان ممکنه بین صفر تا 3-4 تا استاد باشن که بتونید باهاشون کار کنید. کافیه که به اولی بزنید و اگر جواب نداد به فاصله چند روز به دومی بزنید. اینطوری میتونید همزمان به هر چند دانشگاه ایمیل بزنید بدون اینکه اساتید دپارتمان ها بدونن که شما دارید به همه ایمیل میزنید.

اگرچه به نظر پروسه طولانی ای هست اما اگر به طور منظم اینطوری که میگم انجام بدید خیلی کمتر میشه. دپارتمان هایی که هیچ استاد مرتبط با کار شما ندارن رو راحت بذارید کنار چون ادمیشن هم بگیرید هزار تا دردسر دارید.

اساتیدی که ریسرچ های نزدیک دارن رو هم یادداشت کنید. ممکنه که شما قبلا روی اون موضوعات استاد دقیق کار نکرده باشید اما بتونید از پس اون کار بر بیایید. به این استادا بعدا ایمیل بزنید.

چرا به اساتید ایمیل بزنیم؟

آخرین بخش جمع بندی این ایمیل به اساتید هست و فکر میکنم دیگه همه مطالب مهم در مورد اپلای رو گفته باشم.

اول اینکه بدونید یک اکثریتی از اساتید و کلا دانشگاه ها و جامعه آکادمیک چون فکر میکنن که خیلی حالیشونه توی بسیار از مسائل به روش های عهد تیرکمون سنگی عمل میکنن. یه داستان تعریف کنم تا متوجه موضوع بشید:

فرض کنید در عهد تیرکمون سنگی یکی سنگ و تیرکمون داشت و میخواست یه هدفی رو بزنه و میخواست برای این کار کسی رو که توانمندتر هست رو استخدام کنه تا از تجربه اش بهش یاد بده چطوری این سنگ رو بذاره توی کمون و بزنه. در این شرایط این فرد انتظار داره که همه اونایی که زوربازویی دارن یکی یکی بیان خودشونو معرفی کنن تا بالاخره از اینا یکیشون رو انتخاب کنه. حالا چرا خودش نمیزنه؟ چون خودش وقت نداره و باید هدف های دیگه ای رو پیدا کنه. اینطوری زحمتشم براش کمتره. از اون عهد تا حالا تنها چیزی که فرق کرده اینه که آشنایی ها ایمیلی شده!

بعضی اساتید از جاهای مختلف میتونن پول بگیرن تا تحقیقاتی رو ارائه بدن. برای انجام این تحقیقات نیازمند دانشجوهایی هستن که مسئولیتش رو به عهده بگیرن. از اونجایی که اکثریت این افراد نمیدونن که میتونن توی صفحه اشون بنویسن و یا از کسانی که دوست دارند این کار رو انجام بدن اپلیکیشن بگیرن و بررسی کنن, میگن چه کاریه صبر میکنیم بهمون ایمیل بزنن و کلا انتظار دارن دانشجوها بهشون ایمیل بزنن. حالا در نظر بگیرید که توی اون ایمیل هزار تا ایمیل از هزار جای دیگه هم میاد که نمیرسن نگاه کنن.

شما به عنوان یک دانشجو ای که دنبال فاند از نوع RA هستید چاره ای ندارید که به تک تک اساتید ایمیل بزنید و ازشون بپرسید که آیا فاندی دارن یا نه!!! این وسط اساتید مختارن که جواب بدن یا ندن. شما هم هیچ کاری از دستتون بر نمیاد. حتی نخواهید فهمید که اگر جواب نمیده چرا جواب نمیده. علت جواب ندادن هر چیزی میتونه باشه:

• اصلا فاند نداره
• ایمیل رو نگرفته باشه  (احتمال 0.00001 درصد)
• ایمیل رو باز نکرده باشه چون خیلی صندوقش شلوغ بوده باشه (احتمال 0.1 درصد)
• ایمیل رو باز کرده دیده متنش غلط و غلوط داره بیخیال شده
• ایمیل رو باز کرده از رزومه شما خوشش نیامده, حس کرده به درد کارش نخورید
• ایمیل رو باز کرده اما دیده که اون چیزایی که توی صفحه دانشگاهش نوشته رعایت نکردید و بیخیال شده
• رفته مسافرت و اصلا حال نکرده ایمیلشو چک کنه (شاید بعد از یک ماه چک کنه ها)
• دانشجوشو قبل از ایمیل شما انتخاب کرده (مثلا از بنگلادش) و دیگه حال و حوصله شما رو نداره
• دانشجوشو از دانشجوهای فعلیش انتخاب کرده 
• فکر میکنه که همه باید اپلای کنن بعد که کامیتی ادمیشن داد یه فکری کنه.
• کلا یک تفکرات فضایی ای داره که مثلا فکر میکنه شما باید کلا به 2 نفر ایمیل بزنید که یکیش این باشه و چون حس میکنه که شما به نفر سومی هم ایمیل زدید بهتون جواب نمیده.
• یه دانشجویی از ایران قبلا استاد رو پیچونده باشه (شاهکاری که معمولا دانشجوهای شریفی که اروپا قبول میشن میکنن و بعد از یکسال دلشون رو میزنه و قصد امریکا میکنن و یکسال منابع مالی استاده رو میخورن و یه آبم روش و آخرش ول میکنن میرن, کاری که انسانی نیست)
• .... (بسته به شرایط دانشگاه ممکنه دلایل دیگه ای هم وجود داشته باشه)

فکر نکنید که اگر استادی جواب داد دیگه تمومه و با بقیه کاری نداشته باشید. اگر استادی دانشجوی بهتر از شما پیدا کنه میزنه زیرش و کلا ممکنه دیگه محلی که به سگش میذاشته هم بهتون نذاره, همین استاد اگر شما بگید میخواهید جای دیگه برید انگار که توهین بهش کردید و رفتارش غیرقابل پیش بینیه.

نکته: اگر استادی فاند داشته باشه و دنبال دانشجو بگرده و زمینه اش هم به شما بخوره و تا قبلش هم دانشجوی بهتر از شما پیدا نکرده باشه حتما به ایمیلتون جواب میده. تنها موضوعی که باعث میشه همه ترغیب بشن که ایمیل بزنن, همین نکته هست.

بنابراین اگر استادی جواب نداد چون هزار تا دلیل برای جواب ندادن هست, اصلا ناامید نشید و بیخیال شید و برید سر بعدی.

اصلا چرا فاند میدن؟

برای اینکه اگر بخوان تحقیقات رو بدن به یه لیسانسه باید یک مینیمم حقوق سالی 60-80 هزار دلار هزینه کنن, در حالی که یک دانشجوی دکترا میتونه با یک سوم یا یک چهارم این هزینه پروژه رو خیلی بهتر انجام بده.

لیسانس ها برای اپلای چکار کنن

چیزایی که من نوشتم بیشتر به درد اپلیکنت های دکترا میخوره اما میتونم همه شرایط فوق لیسانس ها رو در همین پست جمع و جور کنم.

برای کسانی که اولویتشون به ترتیب امریکا و کانادا و استرالیا و اروپا و آسیاست.

1- کسی که معدل بد (15-) داره:
    1-1- پولدار یا متوسط: فوق لیسانس اینجا بخونه با معدل 18-19 تموم کنه و مقاله هم بده بعد بره امریکا (کشورهای دیگه سر معدل لیسانس خیلی گیر هستن اما دیدم که از امریکا با معدل 13 لیسانس و فوق 18.5 تونستن پذیرش بگیرن)
    1-2- بی پول: فوق لیسانس اینجا بخونه با معدل 18-19 تموم کنه, همزمان با فوق لیسانس با استادایی کار کنه که بعدا بتونن بهش پذیرش بدن, کلی نذر و ... کنه, چند تا مقاله در سطح بین المللی توی تاپ ترین ژورنال ها چاپ کنه و توی امریکا استاد پیدا کنه و اگر فاند گرفت بره اونجا. راه دوم مهاجرت از طریق کار و مقیم شدن و بعد وارد دانشگاه شدن.

2- کسی که معدل خوب داره (15+)
    1- پولدار = فوق لیسانس امریکا یا کانادا یا استرالیا
    2- متوسط = فوق لیسانس اروپا مخصوصا کشورهایی که دانشگاه رایگان دارند یا بورسیه میشه گرفت, در بدترین حالت آسیا, حالت دوم با نمره های خیلی بالا تافل و جی آر ای بره امریکا و از اونجا پارشیال فاند بگیره
    3- بی پول = فوق لیسانس اینجا بخونه با معدل بالا تموم کنه و مقاله هم بده و بعد بستگی به شرایطش از هر جایی شد پذیرش با فاند بگیره. (مورد خودم!)

توجه: عدد 15 حدودیه.

برای کسی که میخواد فوق لیسانس بگیره فاند گرفتن خیلی سختتره اما نشد نیست, توی امریکا معمولا فاند پارشال گیر میاد. توی اروپا بعضی کشورها هستن که فاند کامل میدن مثل بورسیه های پلاتینیوم و گلد ایتالیا. توی آسیا هم باز پیدا میشه که بورس کنن.

برای پذیرش فوق, نمره زبان خیلی بالا و معدل خیلی بالا مهمترین پارامترهاش هستن. برای امریکا GRE هم خیلی مهمه. اما دقت کنید که با یه GRE = 1500 به احتمال 90% میرید استنفورد. استنفورد هم نشد از USC فاند کامل میگیرید. در حالی که کسی که اینجا فوق لیسانس میگیره ولو اینکه شریف هم باشه و GRE=1500 باشه, اگر نتونه توی استنفورد استاد پیدا کنه یا یک مقاله تاپ توی تزش نداشته باشه, حتی با پول خودش هم نمیتونه دکتراشو اونجا بخونه. و تازه با یک تحقیق سطح بسیار بالا شانسش میرسه به 60% چون کسانی که اپلای میکنن هم مثل خودشن! پس اگر امریکا میخواهید برید ارزش داره که روی GRE سرمایه گذاری کنید.

برای کشورهای غیر از امریکا هم با نمره زبان خیلی بالا و معدل خوب میشه فاند گرفت و اگرم نشه واقعا ارزش سرمایه گذاری رو داره. شما با مدرک فوق لیسانس توی امریکا یا کانادا و یا استرالیا (در رشته های فنی دارای بازار کار خوب) میتونید راحت با حقوق بالا استخدام بشید و بعد از چندین سال با توجه به سابقه کاری خیلی درآمد بیشتری از یک دکترا داشته باشید. زندگی واقعی رو در یک سن کمتری شروع کنید.

انتخاب دانشجو در دانشگاه های امریکا, کانادا و استرالیا (دکترا)

نحوه انتخاب در دانشگاه های رنک پایین و بالا در امریکا
رنک بالا (خوب)
اینی که میگم قطعی نیست اما تقریبا اینطوریه. هر چی که رنک دانشگاه میره بالا فاند دانشگاه بیشتر میشه و متقاضی اون بیشتر میشه و ریسرچ مهمتر میشه و ارزش جی آر ای کمتر میشه (نه به زیر خط فقر 1100 و خیلی جاها 1200). اینطوریه که میبینی یک نفر GRE = 1100 داره اما چون تحقیقات ارزشمندی داره راحت به دانشگاه رنک بالا ورود پیدا میکنه. در واقع اول اپلیکشن هایی که ریسرچ دارن رو بررسی میکنن از نظر جایی که مقاله دادن و کیفیت مقاله ها و ریکامندیشن ها, بعد میرن سراغ نمره های امتحانات تافل و جی آر ای.

رنک پایین (بد)
هرچی رنک دانشگاه میاد پایین, فاند دانشگاه کم میشه و متقاضی کمتر میشه (اما باز چندین برابر ظرفیته) و ریسرچ کمتر مهم میشه و ارزش GRE میره بالا. اینطوریه که میبینید دانشجو با GRE = 1100 و چندین مقاله ارزشمند به راحتی از اینجاها ریجکت میشه. در واقع اول سورت میکنن بر اساس نمره های تافل و جی آر ای بعد میرن سراغ بقیه.

سئوال: در رنک بالا چه بلایی سر کسی میاد که ریسرچ عالی نداره؟ میره توی رقابت بررسی GRE که اگر نمره اش در حد عالی 1400-1500 نباشه راحت ریجکت میشه. بعد میبینید یه نفر از لیسانس با GRE = 1500 و معدل 19 مستقیم میره استنفورد و یکی دیگه با GRE=1400 و فوق لیسانس و چندین مقاله در مجلات کمتر شناخته شده راحت ریجکت میشه.

سئوال: در رنک پایین چه بلایی سر کسی که GRE بالا نداره میاد؟ بر اساس GRE سورت میشه و از همون اول حذف میشه. (ممکنه یه دانشگاهی رنکش بالا هم باشه اما بازم این سیاست رو داشته باشه که معمولا در مورد دانشگاه های تازه به دوران رسیده صدق میکنه)

نتیجه
اینطوریه که میبینید از ایران یه عده ای هستن که میرن تاپ تاپ (با ریسرچ های خیلی قوی), یه عده ای میرن یه جاهای پایینتر (با GRE معادل اونجا) و اصلا وسطشون هیچ کسی قبول نمیشه!!! 

حالا اگر شرایط فاند خراب بشه چی میشه؟ کسی که ریسرچ خوب داره سرش کلاه میره. چون دانشگاه های تاپ جا ندارن که بهش فاند بدن و بعضا بدون فاند پذیرش هم نمیدن. دانشگاه های رنک پایینتر هم دنبال GRE خیلی بالا میگردن و اصلا اگر GRE بالا نباشه پذیرش هم نمیدن. تک و توک دانشگاهی پیدا میشه از این پایینا که فاند داره که معمولا دانشگاه هایی هستن که رو به رشد هستن و حالا سر این رشدشون یه فاندی داره بهشون میرسه.

----------------------
نحوه انتخاب دانشجو در کانادا
استاد میگه من این دانشجو رو میخوام, دپارتمان اون دانشجو رو بر میداره. استاد میگه اینقدرم بهش فاند بدید, دپارتمان بهش اونقدر فاند میده. تموم. حالا میبینی یه نفر با معدل 20 و تافل 120 و جی آر ای 1600 ریجکت میشه چون استاده حال کرده یه دانشجوی دیگه برداره.

-----------------------

نجوه انتخاب دانشجو در استرالیا

معمولا استاد فاند نداره و براش مهم نیست اصلا. یه نگاهی به رزومه طرف میندازه از روی معدل فکر میکنه که دپارتمان بهش ادمیشن میده یا نه. اگر معدل و ... خوب بود خب با هم یه پروپوزال اولیه مینویسن و میدن دپارتمان. دپارتمان هم نگاه میکنه معدل و نمره زبان چقدره, اگر مینیمم ها رو داره که نامه ادمیشن رو صادر میکنه. پولش هم دانشجو یا باید از جیب بذاره (خرج اصلی دانشگاه های استرالیا از همین راهه) یا اینکه یه عده ای با رزومه های خیلی خوب (مقاله ISI ) و نمره زبان خیلی عالی و معدل بالا اسکالرشیپ میگیرن.

----------------

اروپا

راستش نمیدونم اروپایی ها چطوری انتخاب میکنن اما میدونم اکثر جاها که بدون استاد اصلا اپلیکیشن نمیگیرن. بسیاری از جاها بدون پوزیشن خالی اصلا دانشجو نمیگیرن. بعضی جاهای کمی هستن که مثل امریکا یه تعداد ثابتی هر ساله پوزیشن دارن و همینطوری هم مثل اونجا اپلکیشن میگیرن. اما چیزی که میدونم اینه که باز نظر استاد حتی اگر حرف اول و آخر نباشه بسیار تاثیر گذاره.

چطوری خرج اپلای را کم کنیم

خرج اپلای خیلی زیاده. مخصوصا با شیرین کاری دولت در نصف کردن ارزش پول ملی بیشتر هم شده. پس باید یه چاره ای برای کم کردن خرج اپلای کرد.

کم کردن خرج امتحان های تافل و GRE
امتحان تافل و جی آر ای هر کدوم 190 دلار ارزش دارن که با دلار ما الان تقریبا 400 هزار تومن هر کدوم ارزش پیدا میکنن.
برای کم کردن خرج این امتحانا دو کار میشه کرد:
1- بهترین کار اینه که خوب درس بخونید. از خودتون توی خونه مدام امتحان بگیرید و فقط زمانی امتحان بدید که مطمئن شدید نمره خوبی میگیرید.
 2- دانشگاه های مقصد رو از الان انتخاب کنید. صبر نکنید نمره اتون بیاد تا تازه بفهمید که کجاها میخواهید اپلای کنید. هر امتحان 4 تا ریپورت رایگان داره که باید قبل از امتحان دادن مشخص کنید. ریپورت تافل هر کدوم 17 دلار و جی آر ای 23 دلار ارزش داره (اگر گرونتر نشه). من با وجود اینکه یکسال هم اپلای کرده بودم و تجربه داشتم اما باز مجبور شدم یه دانشگاه هایی که ریپورت فرستادم رو اپلای نکنم مثل UCLA و UTAustin که احساس کردم خیلی رنکشون بالاست و شانس پذیرشم کمه. پس خوب انتخاب کنید.
توجه: اگر سال آخری هست که میخواهید اپلای کنید و خیلی هم خوب خوندید, هر دو تا GRE مهر و آبان رو بدید و صرفه جویی نکنید.

کم کردن خرج پست و ریزنمرات
بعضی دانشگاه ها پست کردن ریزنمره لازم دارن. این پست کردن خودش هزینه بر هست. میتونید دانشگاه هایی رو اولویت بذارید که نیازی به پست کردن مدارک ندارن و میشه آنلاین اپلای کرد (توی امریکا چندین دانشگاه مثل Vanderbilt اینطوری هستن). بعضی دانشگاه ها هم قبول میکنن که مدارک رو غیررسمی بفرستید. اینطوری خرج رسمی کردن مدارک (ترجمه و تایید دادگستری و خارجه) کم میشه که خودش کم نیست. برای پست مدارک هم میتونید از پست جمهوری اسلامی استفاده کنید (که من توصیه نمیکنم که اگر مدارک گم شد دیگه هیچ چیزی دستتون نیست) و اگر پست DHL یا TNT دانشگاهتون یا سازمان مرکزی دانشگاه آزاد (برای آزادی ها) استفاده کنید.

کم کردن خرج اپلیکیشن
خب دانشگاه های زیادی هستن که میتونید اپلای کنید اما شما نمیتونید همه دانشگاه های دنیا رو اپلای کنید. اینجاست که آرزو میکنید کاشکی کنکوری وجود داشت که باز همه کنکور میدادن و بعد که قبول شدن و نمره اشون آمد انتخاب میکردن. شما باید دانشگاه هایی رو انتخاب کنید که شانس پذیرشتون خیلی بالا باشه. معمولا بچه ها 7-12 جا رو اپلای میکنن اما به نظر من زیاده. حتی بعضی بیشتر هم اپلای میکنن. دوست من 3 جا توی کانادا اپلای کرد و 3 تا پذیرش با فاند گرفت! چون کانادا بود GRE هم نداشت. کلا فکر کنم خرج اپلایش با تافلش 1 میلیون هم نشد. بنابراین درست انتخاب کنید و درست اپلای کنید.

برای کم کردن خرج اپلیکشن باید جاهای کمتری اپلای کنید اما این مساوی نیست با اینکه شانستون رو کم کنید. با کارهایی میشه شانس رو زیاد کرد. مثلا دانشگاه UNCC رو من پارسال اپلای کردم. دانشگاهی که رنکش بالا هم نیست و با شرایط من باید قاعدتا پذیرش میگرفتم. امسال ایمیل زدم به یکی از اساتیدش که من شرایطم بهتر شده, اگر دوباره اپلای کنم شانس دارم پذیرش بگیرم و با شما کار کنم؟ استاده یه جواب خیلی مهمی داد. گفت من فاند ندارم و دانشگاه هم به کسی که توی این رشته فاند نگیره اصلا پذیرش نمیده. در واقع من فقط یه شانس خیلی خیلی کمی برای گرفتن TA داشتم که ترجیح دادم دیگه اپلای نکنم. بعضی دانشگاه ها اینطوری هستن. متاسفانه قوانین نانوشته زیاده. مثلا دانشگاه NCSU بر اساس جی آر ای سورت میکنه, کسانی که پایینتر از حد مدنظر دانشگاه هستن رو حذف میکنه بعد برای بقیه تصمیم میگیره. معلومه که با GRE پایین حتی اگر استاد پیدا کرده باشید نمیتونید پذیرش بگیرید. (حرف هایی که میزنم در مورد دپارتمان هایی هست که من اپلای کردم, ممکنه دپارتمان های دیگه اوضاع دیگه ای باشه و یا اینکه هر سال قوانین همین دپارتمان ها هم عوض بشه)

خواهشا بالا اپلای نکنید.
درسته که شما فارغ التحصیل بهترین دانشگاه های ایران هستید اما دقت کنید که رنک این دانشگاه های ما در بهترین حالت حدودای 500 دنیاست. یعنی مثلا یه دانشگاه شریفی مپ نمیشه به دانشگاه برکلی و استنفورد که اگر بخواد کمتر اپلای کنه توهین به شخصیتش بشه! شما در بهترین حالت به رنک 300-400 دنیا در امریکا مپ میشید و بنابراین معقولانه ترین انتخاباتتون میتونه توی اون رنج باشه. برای اپلای در رنج تاپ امریکا خوشبینانه ترین حالت 2-3 تا دانشگاهی رو که بیشترین نزدیکی به ریسرچ قبلیتون دارن و میتونن کمک کنن رو انتخاب کنید و حتما توشون استاد پیدا کنید و بعد اپلای کنید. من هم توی USC و هم توی UCSD و هم توی UCI استاد پیدا کردم که فاند داشتن و دانشجو هم میخواستن, اما بازم آخرش از هیچ کدوم پذیرش هم نگرفتم چه برسه به فاند. تجربه مشابهی رو از بچه هایی که اپلای کردن هم در مورد دانشگاه های دیگه شنیدم.

در رنج میانگین جی آر ای USNews بهترین شانس رو دارید.
متاسفانه امتحان GRE در ایران زمانی برگزار میشه که دیگه ددلاین دانشگاه ها نزدیکه و مثلا دیگه باید اپلای کنید. مثلا من هیچوقت با این نمره GRE اولی نباید برای UCLA و USC ریپورت میفرستادم اما چون ددلاینشون نزدیک بود مجبور بودم. اما وقتی که نتیجه GRE ایتون رو فهمیدید میتونید ببینید که توی رنج اون اپلای کنید. GRE چون مهمترین فاکتور اپلای هست بهترین فاکتور برای تعیین دانشگاه هست. برای رشته های مختلف البته فرق میکنه اما میشه تا حدودی حدس زد.
مثلا رنج GRE برای UCLA حدود 1400-1500 باید باشه. من با 1200 خیلی شانسم کمه. البته اگر 3-4 تا مقاله توی کنفرانس یا ژورنال های شناخته شده داشته باشم این شانس رو دارم که با 1200 هم اونجا پذیرش بگیرم. یعنی کماکان همه فاکتورها مهم هستن اما GRE واقعا تاثیرگذار تره. بهترین منبع برای تعیین GRE سایت خود دانشگاه هاست که نوشته باشه میانگین کسانی که پارسال قبول شدن چقدر بوده (هرچند خیلی هاشون نمینویسن). مثلا یادمه NYU نوشته بود بالای 1400 بوده که میانگین وربال 600 بوده. دیگه خودتون حساب کنید چه بلای سر اپلیکیشن کسی که زیر این GRE هست میاد. در خوشبینانه ترین حالت رزومه اشو یه نگاهی میکنن که یه چیز استثنایی پیدا کنن و وقتی ببینن خیلی هم استثنایی نیست راحت ریجکت میکنن.
من خودم توی رنج متوسطی که USNews برای مهندسی ها زده بود و به من میخورد 5 تا دانشگاه رو اپلای کردم که از 3 تاشون پذیرش گرفتم و یکیشون هم هنوز جواب نداده. خب یعنی این نمره اینقدر تاثیر داره که وقتی شما نزدیک به میانگین دانشگاه باشید احتمال پذیرشتون هم زیاد میشه.

اول استاد پیدا کنید
بهترین کار اینه که از مدت ها قبل با یه استاد در تماس باشید و در جریان ریسرچ فوق لیسانستون بذاریدش. اینطوری شانستون رو برای پذیرش توی اون دانشگاه زیاد میکنید. اگر مثل من این کار رو نکردید و دیگه دیر شده بهتره که به اساتید ایمیل بزنید. (بعدا در مورد ایمیل به اساتید یه جمع بندی میذارم.) اگر بتونید استادی رو فیکس کنید مخصوصا اونایی که باهاشون مصاحبه میکنید شانس قبولیتون توی اون دانشگاه بیشتر میشه (نه اینکه 100% میشه). در واقع پارامتر استاد رو مخصوصا برای کانادا و امریکا جدی بگیرید. ممکنه فقط 2-3 تا دانشگاه پیدا کنید و همونا رو اپلای کنید و از همونا پذیرش با فاند هم بگیرید. دقت کنید که برای امریکا همچنان نمرات GRE و... مهم هستن. این نیست که استاد پیدا کردید و GRE=1100 دارید دیگه فکر کنید تموم شده.

مگه اروپا چشه؟
بعضی ها واقعا گیر سه پیچ بیخودی به این کشورها میدن (نه مثل من!) و کلا اروپا رو میذارن کنار. توی اروپا دانشگاه های خیلی خوبی هستن که میشه اونجاها اپلای کرد. بهترین جای اروپا انگلیس بود که فعلا به خاطر شیرین کاری یه عده از طرف وزارت علوم نمیشه رفت. اما بقیه کشورها هم خوبن. یکی از دوستان الان KTH سوئد قبول شده و با حقوق تقریبا 2 برابر من. تازه دکترا رو 3 ساله میتونه بخونه. (البته اونجا خرج هم بیشتره ها!)
خرج اپلیکیشن ها در اکثر جاهای اروپا صفر هست و فقط بعضی جاها نیاز به پول پست دارند. در صورتی که استاد مناسبی یا پوزیشن مناسبی پیدا کرده باشید, اروپا خیلی کم هزینه تر بقیه جاهاست و برای دکتراها هم خوبتر فاند میدن. بعد از اروپا این سئوال پیش میاد که مگه مالزی چشه؟ و الی آخر...

توی پست بعدی یه کم در مورد نحوه انتخاب دانشجوها توضیح میدم که کمک میکنه دانشگاه ها رو درست تر انتخاب کنید.