مثالی طبق الگوی از ایده آل تا عمل

ایده آل: رسیدن به خدا. مشخصه که هیچ کس به خدا نمی رسه. ما مثل قوانین حد ریاضی فقط به سمت خدا میل میکنیم. یعنی نزدیک میشیم و هرگز نمیرسیم. این ایده آل بهترین ایده آل زندگی هر کسی میتونه باشه

هدف: بهترین بنده بودن. (چون خود خدا گفته که دلیل آفرینش شما همین بنده بودن هست) درسته که آدم نمیتونه به خدا برسه اما میتونه بهترین بنده بشه. ممکنه بهم بگید که این که نشد هدف این که خیلی با ایده آل فرق میکنه. باید بگم که درسته. وقتی ایده آل شما توی آسمون باشه هدفتون خیلی کوچیکتر میشه. هدف باید قابل دسترس باشه. حالا این رابطه هست: شما هر چی بنده بهتری باشید به خدا نزدیک تر هستید. هرچند که بین بنده بودن و به خدا رسیدن خیلی فرق هست.
استراتژی: عمل به دستورات قرآن, کمک به دیگران, ایجاد موسسه خیریه, و... چون هدف خیلی خیلی بزرگه باید استراتژی های مختلفی برای رسیدن بهش داشته باشید. ممکنه بگید ما که از هزار تا راه نمیریم. از یه راه میریم. باید بگم که اینا همش همون یه راه هست. یعنی جهت مهمه. حالا ممکنه شما دو سه تا استراتژی هم بیشتر نداشته باشید.
قوانین: چون خدا میخواسته شما بهش برسید خودش یه سری قانون داده میتونید از همونا استفاده کنید. همیشه باید نمازهای یومیه سر وقت خوانده شود. روزه در ماه رمضان و... حالا ممکنه شما هم خودتون بهش اضافه کنید. اگر گناه کنیم چی میشه؟ میشه همون انحراف از مسیر.
اعمال: نماز خواندن, روزه گرفتن و ... حالا اگر واجبات رو انجام میدید و از محرمات پرهیز میکنید میشه همون راه رفتن. اینجا دیگه خدا اجازه ایست و استراحت نداده. آخه نیازی به تغییر مسیر ندارید. خودش مسیر رو معین کرده که اینطوری باشه قوانینش رو هم داده. لقمه حاضر و آماده فقط کافیه شما بجویدش. برای بقیه اعمال زندگی خودتون باید همه اینها رو پیدا کنید.

الگوی از ایده آل تا عمل برای طی کردن مسیر زندگی

امروز یه الگویی رو معرفی میکنم که خودم توی زندگی ازش استفاده میکنم. اسمش رو هم همینطوری گذاشتم الگوی ایده آل تا عمل.

اول به اونایی که به کلمه "ایده آل" حساسیت دارن بگم که من واقعا این کلمه رو دوست دارم. بعضی ها فکر میکنن وقتی شما در مورد ایده آلتون صحبت میکنید به این معنی هست که این همون هدفتون هست. ایده آل با هدف فرق میکنه. هدف معمولا یه پله پایین تر از ایده آل هست. شما ایده آل دارید. برای حرکت در جهت ایده آل هدف گذاری میکنید. برای رسیدن به اهدافتون استراتژی (مسیر رسیدن به هدف) تعیین میکنید. برای انجام استراتژی قوانین و کارهایی را مشخص میکنید و انجام میدید. در واقع "ایده آل" رسیدنی نیست. یعنی شما اگر به ایده آل هم برسید اون وقت اون دیگه ایده آل نیست! این یه واقعیته. یه چیزی توی این دنیا خوبه و اون اینه که یک در هزار ممکنه که به ایده آل برسید. یعنی ممکنه با هدف گذاری ای که کرده اید به ایده آل هم برسید اما در مورد عوالم ماورای طبیعت مطمئنا این مطلب نمی تونه صحیح باشه.

ایده آل
فرض کنیم شما ایده آل تون این هست که یه زندگی خوب داشته باشید. حالا این زندگی خوب یه سری تعاریف داره. که میتونید تعریف کنید مثلا یه خونه خوب. یه ماشین خوب. یه همسر خوب... بعد هر کدوم از اینا تعریف دارن. خونه خوب خونه ای هست که توی شهر خوبی باشه. بزرگ باشه. نزدیکش مرکز خرید باشه. و... همینطوری میتونید اینها رو ادامه بدید تا اینکه به ریزترین چیزی که براتون مهمه برسید. مثلا برای من خونه بزرگ از 200 متر به بالا هست ممکنه برای یکی از 1000 متر به بالا باشه. اما وقتی دیگه این بزرگی معلوم شد دیگه نمیتونید بگید هزار متر یعنی چی؟
هدف
برای رسیدن به ایده آل هاتون نیاز به هدفگذاری دارید. مهمترین قسمت تبدیل ایده آل به هدف است. در اینجا ایده آل هم کم کم تعدیل میشن و کوچیک میشن. برای هر کدوم از ایده آل ها باید مثال پیدا کنید. مثال پیدا کردن مهمترین بخش کار هست. بعضی چنان قوه تخیل قوی ای دارند که نیازی به پیدا کردن مثال ندارند و میتونند اون چیزی رو که میخوان توی ذهنشون دقیق دقیق ترسیم کنن. خوب ما که اینطوری نیستیم مجبوریم بگردیم توی عالم ماده ببینیم که چه چیزی شبیه ایده آل ما پیدا میشه. دیدن اون چیز و داشتن تصویری از اون میتونه خیلی خیلی در رسیدن بهش کمک کنه. مثلا هدف شما میتونه یه آپارتمان 120 متری توی محله زعفرانیه تهران باشه. حالا ممکنه این از ایده آلتون کوچیکتر باشه اما مهم اینه که بتونید بپذیرید که این دست یافتنی هست. تمرین کنید تا مثال هایی که پیدا میکنید شبیه تر باشند. هر چی چیزی که براتون ایده آل هست و دلتون میخواد داشته باشید بزرگتر باشه ممکنه چیزی مثالی که براش پیدا می کنید کوچیکتر بشه. حالا این یه قسمتی اش به ایمان شما هم بر میگرده. کسی که ایمان بسیار بالایی داشته باشه میدونه که همه چیز دست خدا هست و اگر بخواد میده و از ایده آلش کوتاه نمیاد. و این ممکن هست اما خب خیلی از ما یه پای ایمانمون می لنگه. خوبه آدم اینجاها بفهمه که ایمانش چقدره و چقدر باید باشه.
استراتژی
خوب اهداف رو مشخص کردید. حالا وقتش هست که راه رسیدن به اون اهداف رو مشخص کنید. به این مسیر میگن استراتژی. مثلا همون خونه رو در نظر بگیرید. برای رسیدن به اون خونه چه چیزی لازم دارید. ممکنه بگید پول. ممکنه یه راه های دیگه ای هم پیدا بشه. مثلا یه دختری اونجا زندگی میکنه و شما با ازدواج با اون به خونه تون میرسید! (شوخی کردم چیز دیگه ای به ذهنم نیومد.) خب باید تصمیم بگیرید از کدوم راه برسید به این هدف. مثلا شما راه پولدار شدن رو انتخاب میکنید. دقت کنید که استراتژی مسیر هست نه مثل هدف یک نقطه. یعنی اینکه شما باید توانایی داشته باشید که نقاط رو به هم وصل کنید تا به هدف برسید. خوب پولدار شدن. برای پولدار شدن چکار باید بکنید. میشه ادامه تحصیل داد. میشه یه شرکت درست کرد. میشه رفت توی کارخونه یه نفر کار کرد. و... می بینید که هر چی از هدف پایینتر میایید شرایط خیلی مهم میشن. مثلا یه آدم بیسواد ممکنه شانسش برای ادامه تحصیل کم باشه. یا اینکه یه نفر باباش کارخونه دار باشه و براش بهتر اینه که از کار کردن کنار دست باباش یه چیزی در بیاره. باید در کشیدن مسیر ( تعیین استراتژی) خیلی دقت کرد و شرایط رو در نظر گرفت. اگر تونستید نقاط رو وصل کنید به شرایط فعلی تون موفق هستید. اگر نه یا هدف مناسبی انتخاب نکردید و یا مهارت کافی رو ندارید. یه هدف کوچکتر بگیرید تا مهارتتون بیشتر بشه بعد ادامه بدید.
قوانین
خب حالا که معلوم شد شما از چه مسیری قرار شد به اهداف برسید باید یه سری قوانین برای خوتون وضع کنید و یه سری اعمال رو انجام بدید. قوانین کمک میکنند که از مرز خارج نشید. یعنی در مسیر تعیین شده باقی بمونید. شاید دیده باشید افرادی رو که مدام توی زندگی تغییر جهت میدند. اینها کسانی هستند که بلد نیستند قانون تعریف کنن برای خودشون. حرکت میکنند اما نه در جهت هدف. میفتن توی یه راه دیگه بعد میبینن دیگه جلوشون اون چیزی که میخواستن نیست مجبور میشن هدفشون رو عوض کنند. مثلا فرض کنید یکی میخواد بره مشهد. راهش رو کج میکنه و کج میکنه از کرمان سر در میاره. بعد میبینه که حالا مشهد خیلی دور شده میگه میریم شیراز! چرا؟ چون از جاده ای که قرار بوده بره خارج میشه. اگر مسیر رو درست تعریف نکرده باشید هم همینطوری میشه. مثلا فرض کنید میخواهید برید مشهد. مسیر رو از سیستان و بلوچستان تعریف کردید. خوب معلومه که هیچوقت نمیرسید! حالا بحث قوانین هست. قوانین رو خودتون وضع میکنید. مثلا من نباید بیشتر از 8 ساعت در شب بخوابم. یا در هفته باید حداقل 10 ساعت درس بخونم. سئوال: اگر 10 ساعت شد 9 ساعت چی میشه؟ هیچی شما یه مقدار کج شدید. حالا اگر این کج شدن رو جبران کردید درست میشه. اگر نکردید تا ثریا میرود دیوار کج.
اعمال
خوب همه اینها بدون عمل اصلا به درد نمیخورن. فکر کنید همه این کارها رو کردید و حالا نشستید توی خونه و منتظر هستید. هیچی نمیشه. هزار سال هم بشینید هیچی نمیشه. دیگه موقع عمل هست. شما باید در جهت هدفتون از مسیر تعیین شده قدم بردارید. حالا این قدم برداشتن ها آروم آروم میشه. دویدنی هم میشه. بستگی به خودتون داره اما تجربه من ثابت کرده که رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود. اگر بدوید خسته میشید اما سریعتر رفته اید. چیزی که میگم هیچ فرقی با حرکت فیزیکی نمیکنه. ممکنه بگید من که میخوام درس بخونم چطوری میشه. اگر شما 17 ساعت درس بخونید دارید میدوید. اگر 1 ساعت درس میخونید دارید سینه خیز حرکت میکنید. اگر روزی 6-7 ساعت درس میخونید دارید آهسته و پیوسته حرکت میکنید. سئوال: اگر خسته شدم چکار کنم. جواب: شما معمولا یه کار رو انجام نمیدید سعی کنید کارهای راحتتر در اون جهت رو انتخاب کنید. یا اینکه استراحت کنید. بله استراحت دقیقا معادل ایستادن هست. اما بعضی وقت ها لازم هست. شما در استراحت میتوانید به بازنگری هم بپردازید. شاید راه جدیدی با توجه به تغییرات به وجود آمده پیدا شده باشد که شما بتوانید سریعتر برسید. فرض کنید میخواهید برید مشهد. توی راه ماشین جوش میاره. خسته میشید. توی یه شهری توقف میکنید و شروع به بازنگری میکنید. بعد با خودتون میگید میتونستم از هواپیما هم استفاده کنم. بررسی میکنید که اگر زیاد دور نشدید برگردید و از هواپیما استفاده کنید. بنابراین نگران ایستادن ها و استراحت ها نباشید. اینها لازم هستند. شما گام به گام با عملتون به سمت هدف برید. میرسید.

توی پست بعدی یه مثال میزنم که روشن تر بشه.

کمی در مورد خودم

امروز میخوام یه کم در مورد خودم صحبت کنم. دانشجوی سال آخر یکی از رشته های فنی و مهندسی یکی از دانشگاه های خوب تهران هستم. فعلا چیزی در مورد رشته و دانشگاهم نمیگم تا نتونید پیدام کنید اما بعدا که تموم شد درسم و رفتم بیشتر میگم. این ترم ترم آخرم هست و پایان نامه ام مونده که قراره توی دی یا بهمن دفاع کنم. معدلم بد نیست و حدودای 17 دور میزنه. هدف اصلی ام توی زندگی اینه که بتونم بنده خوبی برای خدا باشم. بعدش هم این که یه خونواده خوب تشکیل بدم و بتونم بچه های سر به راهی تربیت کنم. البته خیلی چیزها هست اما اینا اصلی هاش هستن. یه  خبر خوب هم بهتون بدم که سربازی نه معاف شدم و نه اینکه کارت پایان خدمت دارم. بنابراین اگر وبلاگ منو دنبال کنید شاید بعدا یه چیزایی در مورد سربازی هم مفید توش پیدا کردید.

 من یه آدم ایده آلیست هستم. خیلی ها لجشون میگیره وقتی در مورد ایده آل هام صحبت میکنم. میگن یه طوری حرف میزنی انگار همشون رو داری! آخه واقعیتش اینه که هر چیزی رو که خواستم کم کم به دست آوردم و این ایده آل بودن نه تنها دست و پا گیر نبوده که خیلی هم مفید بوده.
الان توی شرایط خیلی خیلی سختی هستم. تزم مونده. دنبال کارهای پذیرش هستم. باید یکی دو تا مقاله بنویسم توی همین مهر و نهایتا آبان. برای دو تا امتحان تافل و جی آر ای هم توی همین آبان ثبت نام کرده ام. اول جی آر ای دارم و بعد دو هفته تافل. این روزها تک و توک هم میشه که سر کار هم میرم. خلاصه یه روزایی کلی انرژی کم میارم. اما مجبورم. اگر نتونم این امتحان ها رو خوب بدم پذیرش گرفتنم میشه برای سال دیگه یا ترم دیگه. خلاصه که خیلی خیلی سرم شلوغه.
شاید شما هم توی شرایط من باشید شاید هم یه روزی برسه توی همین شرایط باشید. فقط اینطور بگم که اینقدر فشار روم هست که نمیدونم چطوری دارم تحمل میکنم. بعضی شب ها از فکر و خیال خوابم نمی بره و صبحش نمی تونم درس بخونم. خلاصه یه روزی حوصله مقاله ندارم و یه روز حوصله زبان و یه روز حوصله کارهای باقیمانده تزم و یه روز هم اصلا حوصله هیچ چیز رو ندارم. اما به خودم گفتم که هر طوری باشه باید خودم رو تا اون روزی که تافل رو میدم برسونم. امیدوارم فقط امتحاناتم بد نشه.

دیگه راحت میشم

یکی از دوستام امروز این ایمیل رو برام فرستاد گفتم بد نیست شما هم ببینید.

شرح حالی واقعی از زندگی همه ما

واقعیتش اینه که ما تا از پل صراط نگذریم راحت نمیشیم. پس بهتره از همین چیزی که هستیم لذت ببریم چون هیچ وقت دیگری بهتر از همین وقت برای لذت بردن نیست.

جالب اینه که چند وقت پیش داشتم عین همین رو برای دوستم تعریف میکردم. میگفتم مدرسه که میرفتیم هی میگفتیم تابستون بشه راحت میشیم. بعد میگفتیم دیپلم بگیریم راحت میشیم. کنکور بدیم راحت میشیم. لیسانس بشیم راحت میشیم. کنکور ارشد رو بدیم راحت میشیم. ترم 1 و 2 و 3 تموم شه راحت میشم. تزم تموم شه راحت میشم پذیرش بگیریم دانشگاهی که دوست دارم راحت میشم. برم اونجا دیگه راحت میشم. ازدواج کنم با کسی که دوستش دارم راحت میشم. و...

البته من تا همینجا رو دیده بودم این بابا تا آخر رفته

رتبه بندی دانشگاه ها

اینکه چه دانشگاهی خوبه فاکتورهای زیادی داره. یکیش رتبه بندی ای هست که در سایت topuniversities میتونید پیدا کنید. شاید بد نباشه که یه نگاهی به این رتبه بندی ها بندازید. همچنین رتبه بندی دانشگاه ها رو توی زمینه مطالعاتی تون پیدا کنید نه فقط کلی دانشگاه. یعنی ممکنه یه دانشگاهی رتبه اش 100 باشه اما توی مهندس رتبه 30 باشه. یا اینکه یه دانشگاهی رتبه 3 باشه اما توی مهندسی 43 باشه. رتبه توی زمینه مطالعاتی از رتبه دانشگاه مهمتره. معمولا دانشگاه هایی که رتبه بالاتری دارند فاند بهتری هم دارند و شانس بورس گرفتن ازشون بیشتره. خب البته دانشجوهای بهتری هم لازم دارند!

لیست دانشگاه های برتر مهندسی سال 2009

لیست دانشگاه های برتر مهندسی سال 2010

البته لیست سال 2010 تازه آمده و هنوز خیلی ها بهش اهمیتی ندادن!