چند روزه که شدیدا درگیر اپلای و... شده ام. اما نمیفهمم این همه آدم اپلای کردن یکیشون نیست که یه چیز درست و حسابی در آورده باشه. هر کدوم از ظن خود یه کاری کردن. حالا گرفته و نگرفته دیگه با خدا.
الان میخوام در مورد این بنویسیم که آدمی اول باید ببینه که کجاست, بعد ببینه هدفش چیه و بعد یه کاری رو انجام بده وگرنه کارش احمقانه هست. حالا ما هر روز هزار تا کار احمقانه میکنیم.
مثال میزنم. پروژه کارشناسی, ارشد و دکترا برای چیه؟ خیلی ها همینطوری یه کاری میکنن و تموم. بعد ازشون میپرسی چرا این پروژه رو انتخاب کردی یا چی شد نمره ات شد 19 یا 14 نمیدونه! پناه بر خدا!
هدف پروژه کارشناسی اینه که محصل نشون بده چیزایی که یاد گرفته رو میتونه به صورت عملی در یک پروژه انجام بده. حالا اگر یه پروژه ای نتونه اینو به بهترین نحوی نشون بده حقشه که نمره اش کم بشه!
هدف پروژه ارشد (پایان نامه ارشد) اینه که دانشجو نشون بده میتونه در یک موضوع خاصی تحقیق کنه و نتیجه اون تحقیق رو منتشر کنه. به عبارت دیگه منابع رو در بیاره, مطالعه کنه, یک روش تحقیقی رو به طور کامل انجام بده و... آخر سر هم به صورت مقاله یا تز منتشر کنه. اینجا یه بهبود روی روش های دیگران قابل قبوله
هدف پایان نامه دکترا اینه که دانشجو نشون بده که در زمینه تحقیقاتی مورد علاقه اش تقریبا همه مفاهیم اصلی رو میدونه و توانایی انجام تحقیقی را دارد که میتونه نتیجه اون چشمگیر باشه. یعنی یه موضوعی که قبلا مطرح نشده یا یه مسئله ای که قبلا حل نشده یا راه حل های قبلی خیلی ضعیف بودن از طوری بررسی و حل بشه که بسیار مهم باشه.
حالا دانشجوهای ما همه خنگ! از یکیشون بپرسی که با چه معیاری رفتی این پایان نامه رو گرفتی یا اصلا هدف این پایان نامه چیه نمیدونن. چرا؟ من نمیدونم!
یه قضیه هم برای من شده همین ایمیل به اساتید. هیچ کس نمیدونه که چرا به استادا ایمیل میزنن. اصلا چه فلسفه ای پشت این هست. همه میدونن که شاید توی گرفتن فاند تاثیر داشته باشه یا شاید توی گرفتن ادمیشن تاثیر داشته باشه اما هیچ کس هیچ جا نمیگه چرا ایمیل میزنن به اساتید.
چیزی که امروز من فهمیدم اینه که ایمیل زدن به استادا نشاندهنده تمایل شما برای همکاری تحقیقاتی با یه استاد هست نه هیچ چیز دیگه. حالا اگر اون استاد لطف کنه توی پذیرش کمک کنه یا پول داشته باشه و بخواد بابت این همکاری بهتون پول بده دیگه رسمی نیست.
ایمیلی که برای استادا فرستاده میشه هم یه سری قاعده و قانون داره که حالا وقتی خودم تونستم درست جواب بگیرم سعی میکنم یه راهکار خوب پیشنهاد کنم همه بتونن استفاده کنن.
گیری افتادیم از دست این دانشجوهای قبلی ها! همه کارها رو من باید از صفر کنم؟
یکی از مدارک مهم برای پذیرش در دانشگاه های خارجی ریزنمرات هست. ریزنمره رسمی با اون چیزی که به اسم کارنامه میگیرید فرق میکنه. ریزنمره رسمی درخواست داره. ریزنمره ها رو از چند ماه قبل از اپلای بگیرید تا در زمان لازم داشته باشید. هر دانشگاهی معمولا یک تا دو تا ریزنمره میخواد. اگر قبول هم بشید یکی هم برای سفارت لازم دارید.
برای دانشگاه آزاد
یه فرم داره که باید پر کنید. یه شماره حساب بهتون میدن که به حساب سازمان مرکزی پول واریز کنید. الان 4500 تومن هزینه درخواست ریزنمره هست. معمولا یه نسخه دریافت میکنن و چند نسخه ترجمه میکنن. بعد پول رو با اصل دانشنامه میبرید دانشگاهتون. اونجا درخواست رو میدید اداره فارغ التحصیلان (اگر فارغ هستید) یا آموزش (اگر دانشجو هستید) بعد اونا یه نامه میزنن برای سازمان مرکزی. معمولا خیلی طول میکشه (یک ماه) که دانشگاه خودش نامه رو پست کنه و سازمان مرکزی جواب بده. اگر بتونید نامه رو از خود دانشگاه بگیرید خیلی بهتره. یعنی خودتون بیارید سازمان مرکزی. سازمان مرکزی که نامه رو بدید میگه برید فردا بیایید. به ما که گفت فردا ظهر ساعت 14. فردا که برید یه نامه امضا شده با ریزنمره مهر و امضا شده بهتون میدن.
دانشگاه خوب سراسری
دانشگاه های خوب سراسری مثل دانشگاه تهران و امیرکبیر و... ریزنمره انگلیسی میدن. معمولا دایره مستقل برای این کار دارن. یه مبلغی رو واریز میکنید به حساب. دانشگاه تهران الان ریزنمره ای 5000 تومن هست. ماکزیمم 10 تا هم بیشتر نمیده. بعدش که واریز کردید راحت میتونید فرم مربوطه رو پر کنید. فرم رو که بدید همونجا پرینت میکنن و بهتون میدن. البته جا با جا فرق میکنه ممکنه بگن فردا بیایید امضا شده بگیرید. اما در نهایت اگر امضا شده بهتون ندادن امضاشو میگیرید و تمام. فقط برای اونایی که فارغ التحصیل نیستن ممکنه مهر نکنن. مثل دانشگاه تهران. اما میتونید از DHL خود دانشگاه استفاده کنید که در این صورت همونجا هم براتون مهر میکنن هم توی پاکت مهر شده میذارن.
دانشگاه بد سراسری
درخواست ریزنمره رسمی میدید به دانشگاه براتون فارسی صادر میکنه. میرید وزارت علوم اونجا تایید میشه و تموم!
وقتی ریزنمره رو گرفتید چی میشه؟
همه رو میبرید دارالترجمه رسمی که بتونه براتون مهر و امضای مترجم و دادگستری هم بگیره. من هیچ جای ارزونی پیدا نکردم. اگر دوستان پیدا کردن خبرتون میکنم. دارالترجمه ها فقط رسمی ها رو میتونن مهر دادگستری و وزارت خارجه بزنن. پس کارنامه پیششون نبرید! ترجمه اش هم خیلی گرونه که توی پست قبلی نوشتم.
ارزیابی ریزنمره
یه سری دانشگاه های عوضی هستن توی امریکا که ریزنمره ارزیابی شده میخوان ازتون. یه موسساتی هستن که این ریزنمره ها رو براتون ارزیابی میکنن. مثل ECE که ظاهرا معتبر ترینشون هست.
معمولا ارزیابی course-by-course رو میخوان که الان 135 دلار هزینه اش هست و نزدیک یک ماهی هم طول میکشه. این موسسه اصل ریزنمره ها رو فقط از طریق پست میگیره و تا 2 تا ارزیابی رو مجانی میفرسته برای دانشگاه هایی که میخواهید. البته تعداد این دانشگاه ها کم هستن اما خب بالاخره هستن. متاسفانه ارزیابی راه ساده ای نداره. کلی هم هزینه ارزیابی باید بدید و پست مدارک و آخرش هم اینکه فقط به درد یکی دو دانشگاه میخوره.
این روزا خیلی درگیرم و نمیرسم وبلاگم رو آپدیت کنم. ددلاین اکثر دانشگاه های امریکا همین حدود هست و من باید زودتر اپلای کنم. تزم هم که هنوز روی هوا باقیمانده! کارهای شرکت هم مونده. دانشگاه هایی که دارم اپلای میکنم UCI, IUPUI, Vanderbilt, NCSU, Aurburn, UNCC, SDSU. البته بازم هست اما فعلا اینا اصلی ها هستن که قطعا اپلای میکنم. مدارکش خیلی طول کشید.
برای ترجمه ریزنمره هام یه 168 هزار تومن قبلا دادم برای 4 سری ریزنمره. امروز هم رفتم یه 215 هزار تومن دیگه دادم برای 9 سری ریز نمره. جالبه بدونید که موسسه ها وقتی ترجمه میکنن دوباره ببرید پیششون دوباره پول ترجمه میگیرن. خیلی مسخره است نه؟ ازشون پرسیدم چرا؟ گفتن که به خاطر اینکه ما به ازای هر چی کار میاد مالیات میدیم. نمی تونیم که مالیات رو کم کنیم. برای همین دوباره پول ترجمه میگیریم. فقط 20 درصد کم میکنیم. به هر حال من ترجیح دادم بدم یه جای دیگه. هرچند که قیمتش خیلی فرق نکرد. پارسال تمبر برای دانشنامه و ... پانصد تومان بود. امسال شده 5000 تومن. بله ده برابر شده. جالبه بدونید که 8000 تومن میگیرن! پرسیدم چرا 8000 تومن. گفتن از اون 3000 تومن یه قسمتیش برای مالیاته یه قسمتیش هم حق قدم کسی که میاد اینجا تمبر میزنه!
خلاصه که وحشتناکه. تقریبا میشه گفت که ترجمه هر ریزنمره (اگر 8 نسخه اضافی بخواهید) حدود 20 هزار تومن میفته. که وحشتناکه. از اون بدتر اینه که بعضی دانشگاه ها مثل UCI دو سری ریزنمره میخوان.
نکته مهم
میخواهید ترجمه کنید: اول تصمیم بگیرید که چند تا دانشگاه حدودا میخواهید اپلای کنید و بار اول به اندازه لازم سفارش بدید. اگرنه دوباره باید پول ترجمه بدید. مثلا من میخوام 10 تا دانشگاه اپلای کنم. 10 تا ریز نمره داشته باشم خوبه. حالا بعضی ها ریزنمره رسمی نمیخوان کپی هم قبول میکنن. بعضی ها هم آنلاین هستن. یکی هم سفارت بعد از قبول شدنتون لازم داره.
پس به اندازه بگیرید که ضرر نکنید!
نکته مهم 2
حتما وقتی که ریز نمره رو از موسسه میگیرد همونجا چک کنید که درست ترجمه شده باشه. معمولا در ترجمه اسم درس ها اشتباه پیش میاد و در ترجمه تاریخ ها. این خیلی مهمه که همونجا چک کنید و اگر اشکال داشت بگید براتون درست کنند.
نکته مهم 3
بعد از ترجمه ریزنمرات (مخصوصا اگر برای امریکا اپلای میکنید) حتما همه صفحات رو اسکن کنید و تبدیل به Pdf های زیر 1MB کنید. بعضی دانشگاه های امریکا و جاهای دیگه (مثل EPFL سوییس) ریز نمره ها رو آنلاین میخوان (خدا خیر بهشون بده) برای PDF کردن میتونید از برنامه Adobe Actobat Professional استفاده کنید. خیلی راحته. از Optimized pdf این برنامه میتونید برای کوچیک کردن حجم فایل های Pdf استفاده کنید.
نکته مهم ۴
به دالترجمه بگید که ریزنمره ها رو توی پاکت دربسته (مهر شده) میخوان. بعضی دانشگاه های اندکی هستند که خیلی سر ریزنمره گیر میدن. برای اینا بهتره که ریزنمره ها رو توی پاکت مهر شده بفرستید. (البته همه اینطوری نیستن خب)
امروز صبح رفتم نمره GRE ایمو از سازمان سنجش گرفتم. نزدیک 50 روز طول کشیده تا رسیده. نمره ام خوب نشده. یه ذره ناراحتم. ریاضی: 730 , لغات:290 , رایتینگ: 3
ریاضی خب تمرین نداشتم. سری تست دومی هم واقعا سخت بود. هیچی.
لغات هم که همه رو شانسی زدم! ولی کاشکی 300 میشد. فقط همون چند تا تستی که ریدینگ بود رو فکر کنم درست زده باشم. همه لغت هاش فضایی بود!
رایتینگ با نامردی 3 دادن. خیلی خیلی نامردیه. من 3 صفحه کامل برای اولی نوشته بودم و دو صفحه هم برای دومی. دومی رو هم که کلی جمله حفظ کرده بودم که توپ بنویسمش. خیلی نامرد هستن. فکر میکردم دومی رو حداقل 4 بگیرم اولی رو هم 3 بگیرم که نصفش کنن بشه 3.5 آخه 3 دیگه خیلی کمه. یعنی اولی رو خیلی کم گرفتم. یا دومی رو بهم نمره نداده چون بعضی جمله هاش تکراری بودن!
گذشت. حالا یه سری جاها نمیتونم اصلا اپلای کنم. یه کمی هم امید فاندم کم شده.
البته لیاقت ندارن که من برم توی دانشگاهشون درس بخونم. خاک تو سرها آمدن برای GRE مینیمم گذاشتن. خوب آخه خرف اون کسی که توی امریکاست میتونه 450 و 500 به بالا بگیره. من بدبخت لغت ها شو هم نمیدونم چه برسه به اینکه تحلیل هم بکنم! انشا هم فقط به خاطر این کم شدم که جمله هام غلط گرامری دارن. که اونم باید یه چند مدتی بشینم درست زبان بخونم.
خدا کنه همین امسال پذیرش بگیرم نیفته برای سال دیگه.
آخه این چه دنیایی هست. چرا هر چی ایده میدم یکی از قبل اختراعش میکنه. یه ایده داشتم برای وب 2.5 که به جای وب 3 که همه چیز رو سمنتیک میبینه بیاد و همه چیز رو دیتابیسی ببینه. در واقع وب 3 روی این سوار میشه! امروز که کنفرانس بودم یکی راجع به Link Data مقاله داشت. بعد توضیح که میداد من حالم گرفته شد. آخه خیلی شبیه چیزی بود که فکر کرده بودم. بعد آمدم توی اینترنت اینو پیدا کردم http://en.wikipedia.org/wiki/DBpedia.
آخر نامردیه دقیقا اون چیزی که بهش فکر کرده بودم. با یه سری فرق ها. مثلا به نظر من اون زبان اس کیو الی که براش اختراع کردن فوق احمقانه است. یا فایل های RDF. به جاش باید همین سیستم های بازیابی فعلی باشه اما "چیز" بازیابی کنه. از اون عجیب تر این بود که من به موجودیت های سیستمم میگفتم "چیز" و اونا میگن things. خیلی نامردیه.
هرچند هنوز مال من یه فرق هایی میکنه اما خب دیگه اونقدر نیست که هیچ کسی به هیچ چیش فکر نکرده باشه. کی از دست این ایده های قبلا اختراع شده خلاص میشم خدا میدونه.