برای رشته های مدیریت یا Business School ها

من چون خودم برای مدیریت اپلای نکردم تجربه چندانی ندارم ازش. برای فوق لیسانس اروپا که اصلا فرقی با رشته های مهندسی نمیکنه.

تفاوت هایی که میدونم ایناست:

1- سابقه کار توش ارزشمنده, بعضی دانشگاه ها بدون سابقه کار اصلا به طرف ادمیشن هم نمیدن.
2- برای امریکا به جای GRE خیلی جاها فقط GMAT رو قبول میکنن.

GMAT یه امتحان دیگه است شبیه امتحان GRE که از نظر ریاضی سخت تر و از نظر وربال آسونتر از GRE هست. منابع مربوط به خودش رو هم داره. توی سالهای گذشته بعضی دانشکده های مدیریت GRE رو هم جای GMAT قبول میکنن اما خیلی تعدادشون کمه و کسی که بخواد بره برای مدیریت حتما باید GMAT بده. ظاهرا این امتحان تا زمانی که دارم مینویسم در ایران برگزار نمیشه و برای دادن امتحان باید به کشورهای اطراف رفت.

مدیریت اپلای با اکسل Excel

یک برنامه ای که خیلی به درد میخوره این برنامه Excel هست. هر جایی که لازم دارید یه سری لیست داشته باشید که هر وقت خواستید هر بلایی سرش بیارید این برنامه به درد میخوره. غیر از OneNote که قبلا گفته بودم چطور به درد یادداشت برداری نکات مهم دانشگاه ها میخوره این برنامه هم خیلی مفیده.

شیت 1: اطلاعات دانشگاه ها به همراه کشور و ...

اطلاعاتی که براتون خیلی مهمه توی تصمیم گیری مثل رنک و ... رو میتونید توی این شیت بذارید. اطلاعاتی که من گذاشتم:

• اسم دانشگاه
• شهر
• تایید وزارت علوم
• مساحت شهر
• نزدیکترین شهر بزرگ
• فاصله تا شهر بزرگ
• نیاز به پست مدارک دارد یا نه
• مبلغ اپلیکیشن فی
• ددلاین اپلای
• توضیحات
• شانس قبولی از نظر خودم (خوب, متوسط و ...)
• رنک مهندسی(از USNews)
• میانگین جی آر ای سال گذشته (از USNews).

هر کسی میتونه فاکتورهای خودشو بیاره. برای یک نفر ممکنه رنک TopUniversities مهمتر باشه اونو بیاره یا چیزای دیگه مهم باشه.

اطلاعات شهر رو هم از WikiPedia و Google Maps در آوردم. بعضی شهرها توی ویکیپدیا مساحت کمی براشون زده اما وقتی توی Google Maps نگاه کنید میبینید یه ناحیه به هم پیوسته ای با یک شهر بزرگ داره. مثلا NJIT توی نیوجرسی هست اما با منهتن نیویورک فقط نیم ساعت فاصله داره و تقریبا نمیشه مرز نیوجرسی و نیویورک رو مشخص کرد. همینطور در مورد GMU که با واشنگتن تقریبا یک منطقه پیوسته شده.

از رنک ها هم برای مشخص کردن وضعیتشون استفاده کردم.

• سفید = هنوز بررسی نکردم
• قرمز = نمیخوام اپلای کنم
• سبز = دوست دارم اپلای کنم
• زرد = استادی که به من بخوره نداره
• نارنجی = ددلاینش گذشته
• سبز لجنی = بد نیست اما نتونستم تصمیم بگیرم که اپلای کنم یا نه. (باید بعدا بیشتر بررسی کنم)
• صورتی تیره = تایید وزارت علوم نداره, بهتره اپلای نکنم.

من از بالا تک تک دانشگاه ها رو بررسی کردم و سایت هاشونو سر زدم و ریسرچ هاشونو نگاه کردم که ببینم کدومشون بیشتر به من میخوره. اگر یه دانشگاهی هیچ تحقیق مرتبط با کار من نداشت رو حفظ میکردم. اونایی که شهرهاشون خیلی کوچیک بود و جاهایی بود که نمیتونستم هیچ جوره زندگی کنم رو هم بعدا حذف کردم. اونایی که ددلاینشون دیرتر بود یا گذشته بود رو هم حذف کردم. حذف کردم یعنی رنگشو قرمز کردم نه اینکه پاکش کرده باشم.
-------------------
شیت دوم: اطلاعات اساتید
همینطوری که از بالای لیست اول دانشگاه ها رو باز میکردم و ریسرچ های مرتبط رو پیدا میکردم, یه لیست از استادایی که میتونم باهاشون کار کنم هم در شیت دوم تهیه کردم.

• نام دانشگاه
• نام استاد
• ایمیل
• نام آزمایشگاه
• آدرس وب
• تاریخ ارسال ایمیل به استاد

رنگ هر ردیف هم مربوط بود به اینکه بالاخره استاد جواب داد یا نه.

• سفید = هنوز نامه نزدم به این استاد
• زرد = منتظر جوابم
• سبز = استاد جواب داده و جوابش مثبت بوده
• قرمز = استاد جواب داده و فاند نداشته

-----------------
شیت سوم: دانشگاه های انتخابی
بعد از اینکه بررسی ها رو انجام دادم, دیدم دانشگاه هایی که به درد اپلای میخورن بیشتر از اونی هستن که پول داشته باشم اپلای کنم. برای همین تصمیم گرفتم که اونایی که به درد میخورن رو بیارم توی یک شیت دیگه با اطلاعات مالی بسنجم که برای کدوم اپلای کنم و برای کدوم دیگه اپلای نکنم. همینطور حواسم به وضعیت اپلایشون باشه.

• اطلاعات شیت سوم:
• اسم دانشگاه
• شهر
• هزینه ارسال ریزنمره
• هزینه ریپورت تافل
• هزینه ریپورت جی آر ای
• اپلیکیشن فی
• جمع به دلار
• جمع به ریال (با ضرب جمع دلار در عدد ثابت دلار آزاد)
• تاریخ ارسال مدارک
• کدرهگیری DHL
• شانس قبولی
• وضعیت ریکامندیشن استاد 1, 2 و 3 (OK یا NO)(سه تا ستون که اگر استادم یادش رفته بود ریکامندیشن بده بتونم پیگیری کنم.)

در واقع تصمیم نهایی برای اینکه چند تا دانشگاه اپلای کنم و کدوم کشورها باشن و کدوم ها رو اپلای کنم که خرج کمتر و شانس بیشتر داشته باشم رو از روی این شیت گرفتم. مثلا دانشگاهی که 2 تا ریزنمره میخواست هزینه ریزنمره هاش بیشتر از اونی بود که کلا آنلاین میشد اپلای کنی. اونی که آنلاین میشد اپلای کنم میرفت توی اولویت. همینطور دانشگاهی که قبلا براش ریپورت تافل فرستاده بودم هزینه ریپورت تافل 0 بود که اونم میرفت توی اولویت. اما کلا نشد دانشگاهی رو فقط به خاطر اپلیکیشن فی کنار بذارم. مثلا Vanderbilt هزینه اپلایش مینیمم بود چون نه میخواست ریزنمره بفرستی و نه نیازی به اپلیکیشن فی داشت. برای همین تصمیم گرفتم اپلای کنم ولو اینکه ریسرچش هم به من نمیخورد.

-------------------

شیت چهارم: اطلاعات اپلیکیشن ها
خب حالا که مشخص شد کجاها میخوام اپلای کنم باید توی سایت دانشگاه ها رجسیتر میکردم. این بود که یه شیت هم گذاشتم برای نگهداری اطلاعات رجیستر.

• اسم دانشگاه
• یوزرنیم
• پسورد
• آدرس صفحه ای که فرم اپلیکیشن میاد. (برای اینکه بعدا وضعیت رو آنلاین هم بتونم چک کنم.)

اطلاعات بیشتر در مورد هر دانشگاه رو هم همون جلو که جا داشت مینوشتم. مثلا USC به هر کسی که اپلای میکنه یه Student-ID میده که برای ارتباط با دانشگاه باید استفاده بشه. بقیه سایت هایی هم که ثبت نام میکردم و مرتبط با اپلای بود همینجا مینوشتم. مثل https://study.eshipglobal.com که برای ارسال I-20 بود.

----------------
شیت پنجم: اطلاعات پستی دانشگاه ها
اون دانشگاه هایی که لازم داشتن براشون ریزنمره فرستاده بشه رو اطلاعات پستی اشونو استخراج کردم و توی شیت ششم نوشتم.

اسم دانشگاه, آدرس کامل پستی به همراه تلفن و ... (همه چیزایی که برای DHL لازمه), آدرس URL جایی که این اطلاعات رو در آوردم.

------------------
هر کسی میتونه مطابق سلیقه خودش این فایل رو درست کنه و کارهاشو جلو ببره. هر چی زودتر شروع کنید هم زودتر متوجه میشید که چطور باید کار رو پیش ببرید.  

----------- 

ویرایش تاریخ 10 مهر 1391 : یک نمونه تمپلیت اضافه شد که از این آدرس قابل دسترسی است.

امتحان زبان - تافل, آیلتس

گفتم که اصلی ترین زمانی که برای اپلای میذارید زمان خواندن انگلیسی هست. حالا انگلیسی خوندید, چطوری میخواهید ثابت کنید که بلدید؟ اینجاست که امتحانات تافل و آیتلس نقش خودشونو نشون میدن. در مورد تافل و آیلتس فکر کنم خیلی خیلی زیادی قبلا نوشتم و بنابراین تکرار مکررات نمیکنم. فقط بعضی چیزایی که احتمالا قبلا ننوشتم رو اینجا مینویسم.

حدود نمره تافل بر اساس سطح مطالعه زبان

از نظر زمانی به نظرم اینطوری میشه گفت (تقریب با خواندن حدود روزی 2 ساعت):

سطح زبان متوسط (یکسال زبان خواندن بعد از دبیرستان) = تافل 80

سطح زبان متوسط رو به بالا (یکسال و نیم خواندن بعد از دبیرستان) = تافل 90

سطح زبان متوسط نزدیک به پیشرفته (دو سال بعد از دبیرستان) = تافل 100

سطح زبان پیشرفته (سه سال بعد از دبیرستان) = تافل 110

سطح زبان خیلی پیشرفته (چهار سال بعد از دبیرستان) = تافل 118-120

معادل سازی تافل و آیلتس

تافل رو با آیلتس در حالت کلی نمیشه معادل سازی کرد اما اگر بخواهیم کنیم تقریبا اینطوریه:

آیلتس 6 = تافل 80

آیلتس 6.5-7 = تافل 90

آیلتس 7-7.5 = تافل 100

آیلتس 7.5-8 = تافل 110

آیلتس 9 = تافل 120

تفاوت ها

از نظر  فرقی نمیکنید آیلتس بدید یا تافل. برای امریکا تافل بهتره چون معمولا دانشگاه ها مینیمم های پایینتری دارن. برای استرالیا و کانادا میگن آیلتس بهتره چون معمولا مینیمم پایینتری داره. برای اروپا و آسیا به نظرم اصلا فرقی نمیکنه. مهم اینه که ببینید با کدوم فرمت راحتتر هستید.

در کل جو دانشجوها بر این است که آیلتس امتحان آسونتریه.

از نظر برگزاری تافل خیلی بهتر از آیلتس برگزار میشه. چند تا موسسه هستن و هر ماه هم برگزاری داره.

از نظر ریپورت نمره, تافل خیلی خیلی بهتر و ارزونتر از آیلتس ریپورت میشه.

در کل تافل نظم بهتری در برگزاری داره.

بخش اسپیکینگ تافل زمان بندی کردن خیلی مهمه و ممکنه موقع اسپیکینگ بغل دستی اتون بلند حرف بزنه و شما قاطی کنید و یا موقع لیسنینگ بغل دستی اتون حرف بزنه و شما نفهمید که مکالمه چی شد. اما توی آیلتس چون اسپیکینگ جداگانه برگزار میشه این مشکل نیست و چون به صورت اینترویو با یک آدم واقعی هست, مشکل زمانبندی برای جواب دادن سئوالات نیست.

تجربه خودم

تا یکسال قبل از اپلای که تقریبا در حد دبیرستان (یه کم بالاتر) بودم. توی اون یکسال قبل از اپلای, یک ترم هم برای تافل کلاس رفتم که بدونم امتحانش چطوریه. بعد از چند ماه خوندن تافل دادم و 88 شدم. البته این ماکزیمم چیزی بود که میتونستم بگیرم. یکسال بعد تونستم تافل 100 بگیرم و البته این مینمم نمره ای بود که میتونستم بگیرم.

منابع

قبلا به طور کامل در مورد منابع صحبت کردم. به طور خلاصه:

به جز کتاب Official Guide ETS که همه مطالبشو میخونید, بقیه کتاب ها رو فقط نمونه تست بزنید کافیه. بارونز, کاپلان, کمبریج, ... همه چند سری نمونه تست دارن که تقریبا همه نرم افزار دارن که میتونید نصب کنید و هیچ نیازی به کتابش هم نداشته باشید. برای رایتینگ فقط یه کتاب بارونز داره که بد نیست بخونید (به کار من نخورد).

برای ریدینگ: خیلی بخونید و لغت زیاد حفظ کنید. لغات کتاب 1100 شدیدا به درد میخوره. حفظ لغات برای جی آر ای هم خیلی کمک میکنه (چیزی که واقعا به من کمک کرد)

برای رایتینگ: تا میتونید بنویسید. برنامه White Smoke هم نصب کنید که نوشته هاتونو چک کنید.

برای لیسنینگ: مدام گوش بدید. توی راه خونه تا سر کار و برعکس و یا در حال ورزش صبحگاهی در پارک پادکست گوش کنید. صدای امرررریکا و بیی بیی سیی هم یه سری پادکست میذارن. اونایی که با سرعت کم هست برای شروع کار خوبه, اما یه مدت کمی که گذشت شروع کنید به گوش دادن به پادکست های با سرعت مکالمه واقعی.

برای اسپیکینگ: با خودتون حرف بزنید. صدای خودتونو ضبط کنید و اشکالاتشو بگیرید. اگر کسی رو هم دارید که باهاتون صحبت کنه خیلی هم بهتر. تکرار پادکست های که سرعتشون کمه برای تلفظ خیلی خوبه.

نمره و مقطع

(نمره های زیر حدودی هستن, منظور از 90 نه عدد دقیق 90 بلکه نمره نزدیک به 90 هست)

تافل زیر 80 = به درد هیچی نمیخوره

تافل 80 برای آسیا (مقطع ارشد) = خوبه

تافل 80 برای اروپا (مقطع ارشد) = مینیمم

تافل 90 برای آسیا (مقطع ارشد) = عالی

تافل 90 برای اروپا (مقطع ارشد) = خوبه

تافل 90 برای کانادا و امریکا و استرالیا (مقطع ارشد و دکترا) = مینیمم

تافل 100 برای اروپا (مقطع ارشد و دکترا) = عالی

تافل 100 برای کانادا و امریکا و استرالیا (مقطع ارشد و دکترا) = خوبه

تافل 110 برای کانادا و امریکا و استرالیا (مقطع ارشد و دکترا) = عالی

درسته که اکثر دانشگاه های امریکا مینیمم تافلشون 80 هست اما میانه کسانی که برای مثلا ارشد اقدام میکنن اونجا میبینید نزدیک 90 هست و برای دکترا نزدیک 100. نمره ها هم خیلی تخمینی نوشتم. مثلا دانشگاه متوسط امریکا معلومه که شرایطش نزدیکتره به اروپا و تافل 100 براش عالی حساب میشه اما برای دانشگاه تاپ امریکا 110 نمره خوبیه.

اینو نوشتم که اگر مثلا حدود تافلتون 80 هست وقتتون رو تلف نکنید که برای دانشگاه خوب یا متوسط امریکا اپلای کنید. وگرنه خودمم میدونم که نمیشه اینطوری نمره ها رو خط کشی کرد.

سریعترین راه گرفتن I-20 از امریکا

همونطوری که میدونید فرم I-20 برای سفارت و وزارت علوم لازم میشه. بعد از اینکه مدارک رو دادید و دانشگاه براتون فرم رو صادر کرد, خود دانشگاه با پست معمولی میفرسته که بین 30 تا 60 روز طول میکشه برسه. اگر بخواهید سریعتر فرم رو بگیرید بهترین راه دریافت سریع این فرم استفاده از سایت https://study.eshipglobal.com/ هست. این سایت I-20 رو از دانشگاه میگیره به آدرسی که میدید پست میکنه. اینطوری نهایت 5 روزه میرسه به آدرسی که انتخاب میکنید. دو تا سرویس دهنده اصلی FEDEX و DHL هم داره که میتونید خودتون انتخاب کنید با کدوم بفرستید.

اما به دلیل تحریم ها نمیشه که با پست DHL و ... بفرستن ایران. برای همین بهترین راه اینه که بفرستید به آدرس آشناهاتون توی یه کشور دیگه بعد از اونجا اونا بفرستن به ایران. اینطوری 2 بار باید پول بدید اما حداقل زود میرسه.

کاری که من کردم با DHL  فرستادم برای داداشم ایتالیا, دقیق 4 روز طول کشید که برسه. بعدش اون داد دست یکی از دوستاش که بیاره برام ایران. ظاهرا بچه هایی که ایتالیا هستن میتونن با هم هماهنگ کنن و یه سرویس پستی مجانی برای من از اونجا درست شد! چند روز قبلش هم کارت پارسیان رو بسته بندی کردم دادم دست یک نفر دیگه که ببره برای داداشم توی ایتالیا.

قیمتش هم بد نیست و تقریبا 50 دلار هست. من انتخاب کردم برای امارات حدود 55 دلار بود و برای ایتالیا خودم 42.5 دلار دادم. البته این سرویس برای همه دانشگاه ها نیست اما بیشتر دانشگاه های امریکا رو داشت.

گواهی تمکن مالی برای دانشگاه و سفارت - همه نکات

گواهی تمکن مالی یک فرم هست که بانک صادر میکنه و نشون میده که شما چقدر پول توی حسابتون دارید و در یک دوره 6 ماهه چقدر پول وارد حساب شده و خارج شده. چند تا نکته خلاصه در مورد گواهی:

• گواهی از روی همون حسابی که دارید (به ریال) صادر میشه.
• مبلغی که روی گواهی زده میشه مبلغ ریالی حسابتون هست + نرخ دلار دولتی در اون روز. یعنی نیازی نیست که حساب ارزی داشته باشید. شنیدم برخی بانک ها قبلا تبدیل هم میکردن اما نمیدونم الانم اینطوری هست یا نه.
• پول باید یک روز قبل به حساب ریخته بشه و فردایی که گواهی رو میگیرید هم نباید پول رو از حساب خارج کنید (یعنی حدود 48 ساعت پول باید توی حساب باشه) البته بانک با بانک فرق میکنه اما معمولا همینه.
• اکثر بانک ها این قابلیت رو دارن که گواهی رو به صورت انگلیسی صادر کنن.
• بانک هایی که فقط اینو به فارسی صادر میکنن نیاز به ترجمه هست.
• بانک های خصوصی برای گرفتن گواهی دنگ و فنگ کمتری دارن. اما ظاهرا بانک ملت که تحریم خاصی داره باید یه تاییدیه علاوه بر گواهی گرفته بشه (دقیقش رو نمیدونم خودم از پارسیان گرفتم)
• بعضی بانک ها میتونن چندین حساب رو با هم یه گواهی بدن. یعنی اگر چند تا حساب توی اون بانک دارید از همش بدن.
• مشکلی نیست که حسابتون ارزی هم باشه. منتهی باز با همون نرخ ارزی که حساب هست مینویسن. مثلا اگر حساب یورویی هست باز به یورو مینویسن.
• نه برای دانشگاه و نه برای سفارت به طور عمومی پرینت گردش حساب (تراکنش ها که نشون میده چقدر پول آمده توی حساب و چقدر رفته بیرون) لازم نیست. ظاهرا برخی سفارت ها مثل سفارت بیروت میخوان اما اغلب نمیخوان و همون گواهی مالی کافیه.
• گواهی مالی بهتره به اسم پدر باشه. در صورتی که به اسم پدر یا مادر نباشه حتما یک تعهدنامه محضری از کسی که گواهی به اسم اون هست لازم میشه و اون تعهدنامه هم چیزی حدود 50-60 هزار تومن هزینه بردار هست و چون ترجمه هم لازم داره ممکنه تا 10 روز هم ترجمه اش طول بکشه.
• بعضی دانشگاه ها حتی اگر گواهی از طرف پدر مادر هم باشه باز اون تعهدنامه رو میخوان و بدون اون انگار هیچی ندارید.
• اگر گواهی به اسم کسی غیر از پدر و مادر و خودتون باشه, علاوه بر تعهد باید برای سفارت توجیه کنید که چرا این فرد میخواد به شما پول بده. توجیه اینکه پسرخاله اتون میخواد پول بده خیلی سخت تر از توجیه کسی هست که توجیه اینه که مدیر شرکتی که کار میکنید میخواد پول بده.
• میتونید به جای یه گواهی چندین گواهی بگیرید. مثلا 10 هزار تا به اسم پدر, 20 هزار تا به اسم مادر و 5 هزار تا به اسم خودتون اما هیچ مزیتی ایجاد نمیکنه و فقط هزینه شما رو بالا میبره.
• برخی از انواع موسسات مالی و اعتباری بانک حساب نمیشن و گواهیشون معتبر نیست, مراقب باشید که گواهی رو حتما از یک بانک شناخته شده بگیرید.
• اگر خیلی پولدار هستید و مثلا 80 میلیون توی حساب خودتون دارید, بهتره از حساب خودتون گواهی نگیرید. چون سفارت ممکنه فکر کنه که شما خیلی پولدار هستید و میخواهید برید که اونجا بمونید. یعنی ارتباط کمتری با اینجا دارید.
• گواهی یک صفحه بیشتر نیست و برای دانشگاه ها معمولا ایمیل کفایت میکنه و نیازی به ارسال پستی نیست.
• هزینه صدور گواهی برای نسخه اول 5000 تومن (بانک پارسیان رو میگم بقیه رو نمیدونم) و برای نسخه های بعدی هر نسخه 1000تومن است. من خودم چند تا نسخه گرفتم که هم برای سفارتم بشه و هم برای داداشم که اگر خواست بره.
• مبلغ گواهی معمولا به اندازه خرج یکسال به طور کامل است. یعنی با همه هزینه های رفت و آمد و بیمه و متفرقه و... بنابراین بستگی به دانشگاه و شهری که دانشگاه توش هست داره. الان برای امریکا مقطع تحصیلات تکمیلی (دکترا و فوق لیسانس) چیزی در حدود 35 هزار دلار تا 60 هزار دلار هست.
• همه دانشگاه ها یک فرم به اسم Financial Affidavit دارن که توش میگن گواهی باید چقدر باشه.
• برای اروپا معمولا دانشگاه گواهی نمیخواد و فقط سفارت میخواد و اونم باز به همون اندازه خرج یکسال هست. برای داداشم فکر کنم 8000 یورو سفارت ایتالیا گواهی میخواست.
• گواهی ها تاریخ اعتبار ندارن اما گفته میشه که بهترین حالت اینه که در نزدیکترین زمان به ارائه مدرک گرفته بشه. برخی دانشگاه ها رسما نوشتن که نباید زیر 3 ماه گذشته یا 6 ماه گذشته باشه. بنابراین الکی از خیلی قبل نمیشه گواهی گرفت گذاشت خونه.
• وجود گواهی انواع مدارک دیگه رو برای سفارت غیر لازم نمیکنه. شما علاوه بر اینکه گواهی میدید باید سندی هم بدید که برای سال های بعدی میتونید این خرج رو داشته باشید. من دیدم یکی نوشته بود با وجود اینکه خرج 2 سالم هم توی حسابم بود باز سفارت ریجکتم کرده, مطمئنم که هیچ سند دیگه ای ارائه نکرده بوده که پولی غیر از این هم میتونم از راهی داشته باشم. اون مدرک دیگه میتونه سند خونه (با این توجیه که اگر پول سال آینده جور نشد خونه رو میفروشیم), یا گواهی تاسیس شرکت به اسم پدر (مثلا بگید که پدرم کار میکنه از اینجا این هزینه رو میاره) و هر چیز دیگه ای میتونه باشه.
• به طور مشابه انواع سندها و ... جای گواهی رو نمیگیره. یعنی اینکه شما نمیتونید برای دانشگاه یا سفارت سند خونه ترجمه کنید و بگید قراره بفروشیم! برای سال اول تحصیلتون این پول باید به صورت نقد توی حسابتون باشه و هیچ مدرک دیگه ای به جای این گواهی قبول نمیشه.
• اگر کسی از دانشگاه فاند گرفته باشه به همون اندازه از گواهی مالی ای که لازمش میشه کسر میشه. مثلا اگر گواهی قراره 35 هزار تا باشه و شما فاند TA گرفته باشید, گواهی ای که دانشگاه میخواد ممکنه 25 هزار تا بشه (با این حساب که ترم 1 رو از فاند دانشگاه استفاده میکنید و ممکنه ترم 2 رو دانشگاه فاند نده و با خرج خودتون باشید).
• کسانی که Full Fund باشن. یعنی کل هزینه رو دانشگاه تقبل کرده باشه, برای دانشگاه نیازی به گواهی مالی نخواهند داشت. برای سفارت هم به اندازه خرج چندین ماه اول مثلا 6-7 هزار دلار کاملا کافیه. بیشتر از اون اگر بگیرید ممکنه شک برانگیز بشه که این همه پول رو برای چی میخواهید ببرید؟

امیدوارم که جواب همه سئوالات رو داده باشم. اگر چیزی بود بگید اینجا اضافه کنم.