داشتم آماده میشدم بخوابم که یه ایمیل برام آمد در مورد آرم دانشگاه تهران. خیلی جالب بود. حیفم آمد اینجا نذارم. گفتم این بنویسم بعد بخوابم.
این مطلب از اینجا آمده
http://kianoush.blogs.com/persian/2004/01/__4.html
البته خودم هم مجبور شدم یه مقدار عکس رو تغییر بدم تا آرم دانشگاه قشنگ تر بشه!
همیشه طرز نوشتن «ن» در آرم دانشگاه تهران برایم سؤال انگیز بود تا اینکه در یک روز آفتابی تابستان 2003 به یکی از هیجان انگیزترین کشف هایم دست یافتم: پیدا کردن آرم دانشگاه تهران در موزه متروپالتن نیویورک* ـ
که آن را در بخش ساسانیان قرار داده بودند. آرم یکی از دانشگاههای باستانی ایران است تنها نکته این بود که متأسفانه هیچ توضیحی درباره این لوگو داده نشده بود.
یکی از دوستان هم زیرش کامنت گذاشته:
این نشان طراحى استاد مرتضى ممیز استاد فقید و بنیانگذار رشته گرافیک در دانشکدهى هنرهاى زیباى دانشگاه تهران است. این را مىتوانید هم در کتابهاى ایشان و هم در سایتهاى اینترنتى گرافیک ایران جستجو کنید. البته خود استاد همیشه مىگفت این آرم را بازسازی کرده نه طراحى و منشا آن یک نقش برجستهى ساسانى است. و ما دانشجویان هم غفلت کردیم که بپرسیم آیا مستقیماٌ طرح ساسانی را به یک نشان امروزی تبدیل کرده و آن را باز سازى می نامد یا این انتخاب قبل از او صورت پذیرفته و ایشان فقط نشان قدیمى را دو باره به روز کرده است. به هر حال فراموش نکنید در یک دوره از تاریخ فرهنگ طراحى گرافیک و سایر امور هنرى-فرهنگى( حدود 30 تا 40 سال پیش نه هفتاد سال که مقارن با افتتاح دانشگاه تهران و دکتر خسابى است ) رجوع به هنر ساسانى و هخامنشى رویکردی فراگیر بود. بیاد بیاورید نشان رادیو تلوزیون ملی ایران ، هواپیمایى ملى ایران هما و بسیارى نمونههاى دیگر همین روش بلا فاصله پس از انقلاب در رویکرد به سمبلهاى اسلامى چون نقوش اسلیمى و هندسى متداول در دوران اسلامى به نحو دیگرى تکرار شد.
پرچم بچه های دانشگاه تهران بالا
جیغ دست و هوراااا