انتخاب دانشجو در دانشگاه های امریکا, کانادا و استرالیا (دکترا)

نحوه انتخاب در دانشگاه های رنک پایین و بالا در امریکا
رنک بالا (خوب)
اینی که میگم قطعی نیست اما تقریبا اینطوریه. هر چی که رنک دانشگاه میره بالا فاند دانشگاه بیشتر میشه و متقاضی اون بیشتر میشه و ریسرچ مهمتر میشه و ارزش جی آر ای کمتر میشه (نه به زیر خط فقر 1100 و خیلی جاها 1200). اینطوریه که میبینی یک نفر GRE = 1100 داره اما چون تحقیقات ارزشمندی داره راحت به دانشگاه رنک بالا ورود پیدا میکنه. در واقع اول اپلیکشن هایی که ریسرچ دارن رو بررسی میکنن از نظر جایی که مقاله دادن و کیفیت مقاله ها و ریکامندیشن ها, بعد میرن سراغ نمره های امتحانات تافل و جی آر ای.

رنک پایین (بد)
هرچی رنک دانشگاه میاد پایین, فاند دانشگاه کم میشه و متقاضی کمتر میشه (اما باز چندین برابر ظرفیته) و ریسرچ کمتر مهم میشه و ارزش GRE میره بالا. اینطوریه که میبینید دانشجو با GRE = 1100 و چندین مقاله ارزشمند به راحتی از اینجاها ریجکت میشه. در واقع اول سورت میکنن بر اساس نمره های تافل و جی آر ای بعد میرن سراغ بقیه.

سئوال: در رنک بالا چه بلایی سر کسی میاد که ریسرچ عالی نداره؟ میره توی رقابت بررسی GRE که اگر نمره اش در حد عالی 1400-1500 نباشه راحت ریجکت میشه. بعد میبینید یه نفر از لیسانس با GRE = 1500 و معدل 19 مستقیم میره استنفورد و یکی دیگه با GRE=1400 و فوق لیسانس و چندین مقاله در مجلات کمتر شناخته شده راحت ریجکت میشه.

سئوال: در رنک پایین چه بلایی سر کسی که GRE بالا نداره میاد؟ بر اساس GRE سورت میشه و از همون اول حذف میشه. (ممکنه یه دانشگاهی رنکش بالا هم باشه اما بازم این سیاست رو داشته باشه که معمولا در مورد دانشگاه های تازه به دوران رسیده صدق میکنه)

نتیجه
اینطوریه که میبینید از ایران یه عده ای هستن که میرن تاپ تاپ (با ریسرچ های خیلی قوی), یه عده ای میرن یه جاهای پایینتر (با GRE معادل اونجا) و اصلا وسطشون هیچ کسی قبول نمیشه!!! 

حالا اگر شرایط فاند خراب بشه چی میشه؟ کسی که ریسرچ خوب داره سرش کلاه میره. چون دانشگاه های تاپ جا ندارن که بهش فاند بدن و بعضا بدون فاند پذیرش هم نمیدن. دانشگاه های رنک پایینتر هم دنبال GRE خیلی بالا میگردن و اصلا اگر GRE بالا نباشه پذیرش هم نمیدن. تک و توک دانشگاهی پیدا میشه از این پایینا که فاند داره که معمولا دانشگاه هایی هستن که رو به رشد هستن و حالا سر این رشدشون یه فاندی داره بهشون میرسه.

----------------------
نحوه انتخاب دانشجو در کانادا
استاد میگه من این دانشجو رو میخوام, دپارتمان اون دانشجو رو بر میداره. استاد میگه اینقدرم بهش فاند بدید, دپارتمان بهش اونقدر فاند میده. تموم. حالا میبینی یه نفر با معدل 20 و تافل 120 و جی آر ای 1600 ریجکت میشه چون استاده حال کرده یه دانشجوی دیگه برداره.

-----------------------

نجوه انتخاب دانشجو در استرالیا

معمولا استاد فاند نداره و براش مهم نیست اصلا. یه نگاهی به رزومه طرف میندازه از روی معدل فکر میکنه که دپارتمان بهش ادمیشن میده یا نه. اگر معدل و ... خوب بود خب با هم یه پروپوزال اولیه مینویسن و میدن دپارتمان. دپارتمان هم نگاه میکنه معدل و نمره زبان چقدره, اگر مینیمم ها رو داره که نامه ادمیشن رو صادر میکنه. پولش هم دانشجو یا باید از جیب بذاره (خرج اصلی دانشگاه های استرالیا از همین راهه) یا اینکه یه عده ای با رزومه های خیلی خوب (مقاله ISI ) و نمره زبان خیلی عالی و معدل بالا اسکالرشیپ میگیرن.

----------------

اروپا

راستش نمیدونم اروپایی ها چطوری انتخاب میکنن اما میدونم اکثر جاها که بدون استاد اصلا اپلیکیشن نمیگیرن. بسیاری از جاها بدون پوزیشن خالی اصلا دانشجو نمیگیرن. بعضی جاهای کمی هستن که مثل امریکا یه تعداد ثابتی هر ساله پوزیشن دارن و همینطوری هم مثل اونجا اپلکیشن میگیرن. اما چیزی که میدونم اینه که باز نظر استاد حتی اگر حرف اول و آخر نباشه بسیار تاثیر گذاره.