امروز فهمیدم که یه نوع دیگه ای از کارهای خیرخواهانه توی امریکا وجود داره که توی ایران نیست و اونم کمک برای پرداخت کمک شهریه هست. همیشه برام سئوال بود که چطوری اینا با این شهریه گرون اینجا درس میخونن و نمیدونستم همچین درصد بالایی از بچه های اینجا فاند میگیرن. مطابق چیزی که نوشته بود 87 درصد سال اولی ها یه نوعی از کمک هزینه رو میگیرن. 73 درصدشون به صورت اسکالرشیپ میگیرن که یعنی نمیخواد پولی رو برگردونن. 61 درصد کل دانشجوهای اینجا (هم لیسانس و هم بالاتر) هم یه نوعی از کمک هزینه رو دارن.
داشتن یه پارچه درست میکردند که روش بچه ها از کسانی که به دانشگاه کمک کردن که بورسیه کنن دیگران رو تشکر کنن. یه جلسه ای هم قرار بود فردا باشه که خیرین بیان دانشگاه و با بچه ها گفتگو داشته باشن که چون به من ربطی نداشت (و البته درگیر اون ماجرای استاده شده بودم اگر یادتون باشه) نرفتم.
چه حس خوبی....
آخه من که صفحه به صفحه دارم از آخر به اول می خونم پس چرا ماجرای استاد را نمی دونم!!
خب از اول باید بخونید. درباره وبلاگ رو بخونید متوجه میشید.