نوریان مر نوریان را طالبند

چند وقت پیش که شدیدا دپرس شده بودم داشتم با جیراج در مورد یه دختری صحبت میکردم که از اون فکرا در بیام و حالم بهتر بشه. بهش گفتم که نمیدونی چقدر زیباست. اصلا به عمرم هیچ کسی رو به این زیبایی ندیده بودم. جیراج هم گفت ببین کسی که اینو آفریده خودش چطوریه! یه لحظه فکر کردم که ای بابا ما دوست هندی هم داریم اینطوری از آب در میاد.

چند روز پیش داشتم یه ویدئو نگاه میکردم که یک قسمتیش داشت توضیح میداد که برای اینکه توی رابطه با دخترا پیشرفت کنید باید به کسانی که اطرافتون هستن هم توی این زمینه کمک کنید و اونا هم به شما کمک کنند. چون هر آدمی پنج نفر میانگین آدمای دور و برش هست. شما به همون اندازه موفق هستید که اگر پنج نفر نزدیک بهتون رو میانگین بگیرن موفق هستن. این حرفش خیلی برام تکون دهنده بود. یه نگاهی به خودم انداختم دیدم تا حدی زیادی این حرف در مورد خیلی چیزا برای من درست بوده. 

بعد یاد این حرف مولوی افتادم که میگه:

نوریان مر نوریان را طالبند

ناریان مر ناریان را جاذبند

(مولوی)

خوب که راجع بهش فکر کردم دیدم که انگار همینطور هست. هر کسی آدمای دور و برش کم کم عین خودش میشن. یعنی جذب آدمای دور و برش میشه و آدمای مثل خودش هم جذب اون میشن. بنابراین میشه نتیجه گرفت که اخلاق و رفتار یه نفر تا حد زیادی نزدیک به اطرافیانش باشه. ناراحتم که اون روزایی که آدمای خیلی خوبی نزدیک ترین دوستام شده بودند رو قدر ندونستم و حالا که تنها شدم و خدا میدونه کجا باشم.