دانشگاه هوستون یه اشتباه وحشتناک کرد و اطلاعات کل اپلیکنت های رشته های برق رو توی یه فایل اکسل به ایمیل اونا فرستاد. همینطور نامه ای که به اساتید میزدند برای بررسی هر اپلیکنت.
برای اطلاعات بیشتر به لینک مراجعه کنید.
این لیست هزینه هایی هست که یکی از بچه هایی که تازگی رفته سفارت امریکا در آنکارا نوشته.
(ماه ژانویه کمی ارزونتر هست)
200 دلار (SEVIS)
20 دلار مصاحبه
140 دلار هزینه صدور ویزا
15 هزار
تومان ارسال ویزا به هتل
780 هزار تومان بلیط و هتل برای سفر مصاحبه (3
شب)
1.100 ملیون بلیط و هتل برای پیکاپ (6 شب)
110 هزار تومان عوارض
فرودگاه
روزی 15 هزار تومان خوراک
مجموع 2130000 + 360 دلار
اینطوری اگر باشه فکر کنم عشق آباد خیلی به صرفه تر باشه, چون بلیت هاش ارزونتر در میاد.
یه نعمت بزرگ الهی که در کشور ما وجود داره اینه که میشه بعضی چیزها رو که فکرش رو هم نمیکنی, حس کنی.
چند وقت پیش این مغازه سوپرمارکت در خونه ما توت فرنگی ها خوشگل و بزرگی رو بسته بندی کرده بود و گذاشته بود و من وقتی داشتم خرید میکردم دیدمشون. دیروز که رفته بودم خرید, دیگه تقریبا رنگ خوشکل قرمزشون مایل به قهوه ای شده بود و ظاهرا کسی نمیخرید. اتفاقا موقعی که من اونجا بودم یکی پرسید آقا اینا بسته ای چند؟ فروشنده هم گفت بسته ای 5000 تومن. یه نگاهی به بسته کردم دیدم این که خیلی کوچیکه. گفت: چند گرمیه؟ فروشنده گفت: حدودا 100 گرم. من قبلا اون عدد 5000 رو دیده بودم فکر کرده بودم که به ریال نوشته 5000! آخه یه بسته خیلی کوچیک که چند عدد توت فرنگی هم بیشتر توش نبود. یعنی توت فرنگی کیلویی پنجاه هزار تومن (50,000 تومن)
بعد دقیقا فهمیدم که اصحاب کهف که بیدار شدن و رفتن خرید چه حسی داشتن.
امروز یه ایمیل آمد از دانشگاه سن دیگو که متاسفانه نمیتونیم بهتون ادمیشن بدیم. ایمیل بسیار مودبانه و در شان و کلاس همین دانشگاه هم بود.
البته خودم انتظار داشتم و استادش هم قبلا گفته بود که احتمالش کمه که بتونیم پذیرش بدیم چون فاند دانشگاه امسال خیلی محدوده و ما بدون فاند به کسی پذیرش نمیدیم. ولی همین که تا اینجا جزو لیست رزروشون هم بودم خیلی خوب بود, چون بعضی ها رو دیدم ماه پیش خیلی زودتر از من ریجکت کرده بودن. برای یادآوری این همون دانشگاهی بود که اون سری نوشته بودم استخاره گرفتم و خوب آمده بود! هرچند از این کتابخونه اش خیلی میترسیدم, شبیه خرچنگه یا یکی که دستش از توی زمین در آمده و نمیذاره آدم از توی دستش پرواز کنه.
از اینجا به بعد دیگه گرفتن ادمیشن شانسیه و به نظرم دیگه همین دانشگاه هایی که قبول شدم رو یکیشو باید انتخاب کنم و برم. اگرچه همشون متوسط هستن اما من راضیم. به هر حال تا جواب بقیه ریجکت هام هم نیاد و خیالم راحت نشه نمیتونم تصمیم بگیرم.