زیر آسمان خدا

این وبلاگ داستان یک پسر ایرانیه که تصمیم گرفت بره امریکا و برای این کار دو سال اپلای کرد تا بالاخره پذیرش گرفت و ...

زیر آسمان خدا

این وبلاگ داستان یک پسر ایرانیه که تصمیم گرفت بره امریکا و برای این کار دو سال اپلای کرد تا بالاخره پذیرش گرفت و ...

هر چی خیره پیش میاد؟

راستشو بخواهید نمیخواستم اینو اینجا بنویسم اما بعد که فکر کردم تصمیم گرفتم که بذارمش.


این روزا یه ناراحتی بزرگی دارم که به هیچ کسی نمیتونم بگم. اون اینکه دیدم توکلم چقدر کمه. مثلا الان خیلی دلم میخواد بالاخره یه جای خوبی قبول بشم که فاند هم داشته باشه. بعد وقتی دیگران میگن ایشالله هر چی خیر باشه پیش بیاد, با خودم فکر میکنم یعنی چی هر چی خیره پیش بیاد؟ من که سعی امو کردم, چرا به چیزی که میخوام نرسم؟ اگر خیرم پیش نیاد چی؟ بعد فکر میکنم که نکنه برم اونجا خیلی برام سخت باشه. نکنه همین وقتی رو هم که اینجا دارم اونجا نتونم داشته باشم. نکنه سختی اش برام بیشتر باشه. بعد میگم خب پس چرا اپلای کردم, همینجا زندگیمو میکردم این همه خرج هم نمیکردم. بعد یادم میاد که اینجا نفس کشیدن هم سخت شده. بعد فکر میکنم نکنه اونجا از اینجا بدتر باشه. نمیدونم چرا نمیتونم ذهنم رو جمع و جور کنم.


 اینو نوشتم که فکر نکنید همیشه هم آدم توی شرایط روحی خوب هست. البته الان نسبت به موقعی که این متن رو نوشتم و منتشر نکردم خیلی بهتر و با روحیه تر هستم. اما خواستم که اینم اینجا بمونه که شاید یه روزی وقتی به چیزایی که میخواستم رسیدم یادم نره چه فکرایی میکردم!

گواهی تمکن مالی رو گرفتم

این هفته کلی زحمت دادیم به آشنا و دوست که یه 45 میلیون پول جور بشه بتونیم این گواهی مالی رو بگیریم. دیروز بالاخره با هزار زحمت گرفتیمش. یه تعهد محضری هم گفتم که بابام بده برای یکی از دانشگاه ها نوشته بود که لازم میشه.
تعهدنامه توی اسناد رسمی : 35 هزار تومن
ترجمه 1 نسخه به اضافه 1 نسخه شناسنامه هم: 60 هزار تومن
یعنی 100 هزار تومن دیگه بیخود و بی جهت دادم. پولی که واقعا به زحمت به دست میارم.

برای وکالت تام هم گفت 70 هزار تومن که فعلا هیچی پول نداشتم, گفتم هر وقت خواستم برم بدم.

گواهی رو فرستادم برای دانشگاه هایی که قبول شده بودم که I-20 رو صادر کنن, منتهی قرار شد آدرس یکی رو توی امریکا پیدا کنم که بتونه برام اسکنش رو بفرسته. امیدوارم که به قبل از عید برسه.

بانک ملی ارز دانشجویی رو نداد, دیگه عادت کردیم به ناحق دیدن توی این مملکت. بانک سامان هم گفت بذار مدارک رو بعد از عید بیا ببینیم چی میشه. جایی هم پارتی و آشنا نداشتیم که ارزی که حقمون هست رو هم بگیریم. خدا رو شکر برای داداشم دو ماه پیش که دوستش آمد ارز آزاد خریده بودم و فرستاده بودم وگرنه الان لنگ بود, هرچند که گرونتر پول دادیم.

بالاخره طلسم آیلتس داداشم هم شکسته شد و این هفته آیلتسشو داد. خدا کنه که نمره اش خوب بشه و دیگه لازم نشه که دوباره بده.

ارز دانشجویی ندادن, سربازیمو عقب ننداختن, از فاند هم خبری نیست

نه که این روزا همش خبرای خوب هست و کلا مملکت گل و بلبله, هی من میام اینجا خبرای خوش میدم. امروز بعد از 3 ماه انتظار که مدارکمون توی نوبت بانک بود, بانک ملی گفت که بخشنامه شده ارز دانشجویی ندید. البته من هفته پیش شنیده بودم اینو اما گفتم شاید چون ما چند ماه هست که توی نوبت هستیم قبول کنن که حق خودمونو بدن. بانک سامان هم گفت که باز دوباره باید از وزارت علوم نامه بیارید و بذارید توی نوبت میره برای بعد از عید.

هفته پیش درخواست تمدید مهلت اعزام تا 1 تیر هم فرستاده بودم (1300 تومن هم گرفتن!), امروز که رفتم گفتن موافقت نشده. حالا چیزی که حقم بوده هم موافقت نشده. میخوام که نشه. به خدا یه کاری میکنن که آدم بره و پشت سرش رو هم نگاه کنه. من که در هر صورت سربازی نمیرم اما اینا هنوز اینو نفهمیدن و نمیفهمن.

از بقیه دانشگاه ها و فاندها هم خبری نیست. مجبورم برم طرح پشتیبان رو برای دانشگاه ها اجرا کنم. همون ایمیلی که گفتم رو نگه داشته بودم و نفرستاده بودم تا امروز. از فردا میخوام شروع کنم و به همه دانشگاه هایی که هنوز جواب ندادن بفرستم. توی این ایمیل شرایط اینجا رو توضیح دادم و ازشون خواستم که پروسه بررسی مدارک رو تسریع کنن. الان هم سه چهار روزیه که مامان اینا دارن از دوستاشون پول جور میکنن که یه گواهی مالی از حسابمون بگیریم برای اینکه بتونم حداقل I-20 ایمو بگیرم. اگر خدا بخواد فردا بعد از قرض کردن از 5 نفر که خدا خیر دنیا و آخرت رو بهشون بده پولمون میرسه به اندازه گواهی ای که میخوان. امیدوارم بتونم قبل از عید I-20 رو بگیرم و ببرم وزارت علوم وگرنه مملکت 15 روز تعطیله خدا میدونه اونور سال چی بشه.

بازم یه تصمیم مهم توی راهه

بعد از آخرین تصمیمی که فروردین گرفتم برای اینکه فرار کنم استرالیا یا برم سربازی یا برای دکترا اقدام کنم, توی این ماه باز باید یه تصمیم خیلی مهم دیگه بگیرم. اینکه کجا برم.
وضعیت الانم اینه:

  • دو تا دانشگاه امریکا بدون فاند از پارسال پذیرش دارم اما دانشگاه های خوبی نیستن.
  • جواب چند تا دانشگاه امریکا آمده که یه پذیرش بدون فاند بوده, دو تاشون قابل قبولن.
  • جواب چند تا دانشگاه تاپ توی امریکا مونده.
  • جواب دانشگاه های کانادا مونده. (یکیشو هنوز استادم ریکامشو هم پر نکرده. یکی دیگه اشونم گفته May که دیره)
  • جواب یه دانشگاه توی اروپا مونده که این هفته اپلای کردم. اونم دو ماه دیگه میاد.
  • یه دانشگاه هم میتونم توی نیوزلند اپلای کنم که شهریه اش خیلی کمه. خوبیش به اینه که ددلاینی نداره. بدیش به اینه که کشور خیلی دوریه اما بین این و کانادا خیلی انتخاب سخت میشه.

متاسفانه تصمیم گیری خیلی خیلی سخته چون هنوز گزینه هام معلوم نشدن. هنوز نمیدونم جایی با فاند پذیرش میده یا نه. یه چند تا حالت که محاسبه اش راحتتره رو بذارم.

1- از دانشگاه هایی که مونده از امریکا با فاند بگیرم.
نتیجه: میرم امریکا
هزینه نتیجه: ناچیز

2- از امریکا فاند نگیرم, اما از کانادا فاند بگیرم و از نیوزلند نگیرم.
نتیجه: نمیدونم. اما احتمالا مجبور بشم برم کانادا
هزینه نتیجه: بدون فاند برم امریکا ترم 1 حدود 20 میلیون. برم کانادا هزینه ناچیز.

3- از امریکا فاند نگیرم. از کانادا فاند نگیرم. از نیوزلند پذیرش (با فاند یا بی فاند) بگیرم. اروپا با فاند یا بی فاند.
نتیجه: نمیدونم. احتمالا برم نیوزلند
هزینه نتیجه: نیوزلند با فاند ناچیز, بدون فاند حدود سالی 15 میلیون.

4- از امریکا فاند نگیرم. جواب کانادا خیلی دیر بیاد. از اروپا پذیرش بگیرم (با فاند یا بی فاند) نیوزلند اقدام نکرده باشم.
نتیجه: نمیدونم. احتمالا ترجیح بدم باز برم امریکا.
هزینه نتیجه: بدون فاند برم امریکا ترم 1 حدود 20 میلیون. برم اروپا با فاند ناچیز, بدون فاند حدود سالی 10 میلیون

کلا اگر 4 تا گزینه داشته باشیم: امریکا, کانادا, اروپا, نیوزلند و بعد هر کدوم با فاند و یا بدون فاند باشن = چهار به توان 2 حالت = 16 حالت مختلف ممکنه پیش بیاد. از این 16 حالت فقط 8 حالتش که امریکا با فاند هست رو میتونم بگم میرم امریکا, برای بقیه حالت ها باید بگم که واقعا تصمیم گیری سخته. البته حالت ها بیشتر از ایناست. مثلا اینکه از یه دانشگاه امریکا با فاند بگیرم که دوست نداشته باشم. مثلا فرض کنید اون دوتای پارسالی ایمیل بزنم بهم فاند هم بدن, بعدش چیکار کنم؟ میشه 32 حالت!
مدام دارم صبر میکنم که شاید جواب های بیشتری بیاد بتونم راحتتر تصمیم بگیرم. تازه اینکه کدوم دانشگاه هم بخوام برم توی امریکا با جواب هایی که میاد سخت و سختر میشه. مثلا فرض کنید بخوام بدون فاند برم امریکا, خب بهتره برم یه دانشگاه ارزون توی یه شهر کوچیک با رنک پایینتر یا یه دانشگاه گرون توی یه شهر بزرگ با رنک بالاتر؟ اولی شانس فاند بعد از ترم 1 بیشتره و هزینه اولیه ای که باید بدم و شاید نداشته باشم. دومی دانشگاه بهتریه و کار پیدا کردن و شرایط زندگی خیلی بهتره. شایدم کمتر افسردگی بگیرم.

به هر حال مثل اینکه چاره ای جز صبر نیست. شاید این هفته نیوزلند هم اقدام کنم.


=====================

در ضمن دانشگاه هایی که قبول شده بودن 2 تاشون گفتن که I-20 رو بدون اکسپت آفر میدن ولی باید Bank Statement رو داشته باشم. قرار شد این هفته دوستای مامان و بابا هر کدوم یه مبلغی رو بریزن به حسابمون که بتونیم این BS رو جور کنیم. اگر این هفته بگیرم و بتونم تا قبل از عید وزارت علوم رو تموم کنم, پاسپورتم هم سر موقع میاد و حداقل یه مشکلی از مشکلات برطرف میشه.

همچنان خبری از فاند نیست

این هفته چندین استاد دیگه گفتن فاند نداریم. بازم یکی دیگه گفت یه ترم باید با من درس بگیری با هم بیشتر آشنا بشید بعدا.

یکیشون هم دیروز برام یه مسئله سخت برام فرستاد و گفت معمولا اینو تا یک ساعت حل میکنن. منم سر کار بودم و آخر وقت بود. درست نفهمیدم مسئله چیه براش حل کردم یه چیزی فرستادم. توی راه خونه کلی خوشحال بودم که بالاخره یکی پیدا شد! خوشحال بودم که حداقل یه جای پایی پیدا شد.

بعد که برگشتم خونه, برام ایمیل زده بود که پس جوابش کو؟ البته مسئله پیش پا افتاده ای بود, یکی دیگه میفرستم  و یکی دیگه فرستاد. منم دیشب دیگه اصلا نا نداشتم حل کنم. امروزم که از صبح سر کار بودم. فردا هم باید برم سر کار. تازه مسئله اولی رو نگاه کردم دیدم اصلا به این سادگی ها هم نبوده. من نفهمیده بودم. یه 2 ساعتی باهاش ور رفتم دیدم قشنگ یه 7-8 ساعتی وقت لازم داره مگه بشه حلش کرد.  خدا میدونه دومیش چطوری باشه. حالا حتی نمیتونم بهش بگم اولی رو هم خراب کردم, چه برسه به دومی. البته من بهش حق میدم که میخواد دانشجوی خوب بگیره که به درد کارش بخوره, شاید من به دردش نمیخورم.
بعضی دانشگاه هایی که اپلای کردم جواب بعضی دانشجوهاشونو دادن اما به من جواب ندادن. انگاری که منتظرم که بعدا به من جواب ریجکت بدن. آدم 5 تا پذیرش از امریکا داشته باشه بعد ببرنش سربازی؟

صبح هم باز باید برم سر کار, نمیدونم مسئله این یکی استاده رو چطوری و کی حل کنم. نه به خوشحالی دیشب که فکر کردم دیگه تموم شد, نه به خستگی امشب. خدایا دیگه خسته شدم.

شرکت هم گفت وام نمیدیم, بذارید بعد از عید ببینیم چی میشه. ارز دانشجویی هم قرار بود شنبه نوبتمون بشه اما ظاهرا دیگه نمیدن, تازه بدن هم فعلا پول نداریم.