خرج تحصیل در دانشگا ه های خارج بدون فاند

خرج تحصیل در دانشگاه های خارج اول از همه خیلی به کشور بستگی داره. کشورهای اروپایی حوزه اسکاندیناوی مثل نروژ و فنلاند همچنان دانشگاه های رایگان دارند. هرچند که هزینه زندگی در آنها بیشتره. کشورهای دیگه اروپا بعضی ها شهریه های کم دارن مثل آلمان و اتریش و فرانسه. شهریه دانشگاه های مالزی و ایتالیا هم تقریبا میشه گفت متوسطه رو به پایین هست. دانشگاه های سوئد و استرالیا دانشگاه های خیلی خیلی گرونی هستن.  هزینه زندگی توی شهرهای بزرگ اروپا از نظر اجاره تقریبا ماهی 400 یورو, توی شهرهای کوچیک و خوابگاه ماهی 250 یورو و هزینه خورد و خوراک هم با یورو دولتی از ایران هم کمتر میشه. توی نروژ و فنلاند این رقم ها ممکنه تا ضربدر 2 هم برسه.

توی امریکا و کانادا هم همه جوره دانشگاه هست. خیلی خیلی خیلی بستگی به شهر و دانشگاه داره. توی لس آنجلس ممکنه تا ترمی 30 هزار دلار هم خرج بشه. توی South Dakota ممکنه به زحمت به ترمی 10 هزار تا هم برسه! باز توی یک ایالت و شهر هم دانشگاه ها شهریه های متفاوت ممکنه داشته باشن.

چند تا قسمت توی سایت دانشگاه ها میشه پیدا کرد که در مورد هزینه ها توضیح دادن:

1- Tuition and Fees

2- Cost of Attendance Calculator

3- Financial Affidavit

حالا ممکنه یه دانشگاهی یکی از این موارد رو داشته باشه یا هر سه رو داشته باشه. فقط دقت کنید که graduate و undergraduate فرق میکنه و ممکنه برای تحصیلات تکمیلی حتی هزینه ها کمتر از لیسانس هم باشه.

با توجه به اینکه دلار خیلی گرون شده خرج ارز آزاد خیلی خیلی سخت شده. اما خوشبختانه با پیگیری زیاد میشه ارز دانشجویی گرفت. باز ارزش داره.

به نظر من در حالت کلی برای کسی که هدف ادامه تحصیل برای تحصیلات تکمیلی داره به صرفه اینه که روی دانشگاه های خارج از کشور سرمایه گذاری کنه. قبلا نوشته بودم که برای هر شرایط چه کاری بهتره. اما دو دو تا چهار تا اینه که شما توی ایران 3-4 تا دانشگاه خیلی خوب بیشتر ندارید و برای ورود به اونها باید یه رتبه خیلی خیلی تاپ داشته باشید. زمانی رو که برای کنکور میخونید تقریبا به طور کامل هدر میره اما زمانی که برای اپلای میذارید تقریبا به طور کامل استفاده میکنید چون زبان یاد میگیرید. بعد گزینه های خیلی خیلی بیشتری خواهید داشت حتی اگر سطحشون از دانشگاه های شریف و ... هم پایینتر باشه بهتر از اینه که آدم بره دانشگاه آزاد یه شهر کوچیک و اون همه خرج کنه برای مدرک آزاد. 

سایت USNews و Phds.org هم برای امریکا برای نگاه کردن حدود شهریه دانشگاه ها خوبن. اگرچه بازم توصیه میکنم که سایت خود دانشگاه رو برای این موردها چک کنید.

چند نمونه

شهریه دانشگاه لس آنجلس (UCLA) حدود 25 هزار دلار در سال (نصف برای یک ترم) و خرج یک ماه زندگی با گرفتگیری خیلی خیلی زیاد حدود 1200 هست, بخواهید راحت خرج کنید تا 2000 هم ماهیانه راحت خرج میشه. 

همین شهریه برای دانشگاه آرلینگتون UTA به حدود 15 هزار دلار در سال کاهش پیدا میکنه و خرج یک ماه زندگی وانجا تا 800 هم میتونه کم بشه.

همین شهریه برای دانشگاه South Dakota State تا 8 هزار تا توی سال کم میشه و خرج زندگی هم حدود سالی 5500 دلار میشه!!!

البته من خودم هیچوقت یه جاهای مثل DSU رو توصیه نمیکنم. چون هم سرده و هم شهرش جایی برای زندگی نیست. اما اگر شرایطم بدتر از این بود حتی ترجیح میدادم برم این دانشگاه ولی دانشگاه آزاد .... نرم. در هر صورت ایالت های اینطوری (مثل داکوتا, آلاباما و شاید تگزاس ...) میتونه برای شروع مثلا برای اونایی که میخوان فوق لیسانس رو حتما امریکا بخونن خوب باشه.

برای رشته های مدیریت یا Business School ها

من چون خودم برای مدیریت اپلای نکردم تجربه چندانی ندارم ازش. برای فوق لیسانس اروپا که اصلا فرقی با رشته های مهندسی نمیکنه.

تفاوت هایی که میدونم ایناست:

1- سابقه کار توش ارزشمنده, بعضی دانشگاه ها بدون سابقه کار اصلا به طرف ادمیشن هم نمیدن.
2- برای امریکا به جای GRE خیلی جاها فقط GMAT رو قبول میکنن.

GMAT یه امتحان دیگه است شبیه امتحان GRE که از نظر ریاضی سخت تر و از نظر وربال آسونتر از GRE هست. منابع مربوط به خودش رو هم داره. توی سالهای گذشته بعضی دانشکده های مدیریت GRE رو هم جای GMAT قبول میکنن اما خیلی تعدادشون کمه و کسی که بخواد بره برای مدیریت حتما باید GMAT بده. ظاهرا این امتحان تا زمانی که دارم مینویسم در ایران برگزار نمیشه و برای دادن امتحان باید به کشورهای اطراف رفت.

فرق GRE Subject و GRE General

GRE Subject برای بعضی رشته هاست فقط و امتحان تخصصیه

تا جایی که میدونم Subject برای سه جا به درد میخوره:

1- دانشگاه هایی که خیلی سطح بالا هستن و رقابت خیلی تنگاتنگ میشه.

2- برای دانشجوهایی که درس های تخصصی اشونو نمره خیلی کم گرفتن. (یه جورای جبران برای اینکه بگن درس ها رو بلدیم. یا مثلا از مهندسی ها کسی نمره ریاضی شو خوب نشده باشه و بخواد جبران کنه یا بگه توی ریاضی حرفی برای گفتن دارم)

3- برای دانشجوهایی که میخوان تغییر رشته بدن به رشته ای که سابجکت داره (مثلا کسی از مکانیک میخواد بره فیزیک و میخواد بگه درس های اصلی فیزیک رو بلدیم)

رشته هایی که سابجکت دارن:

• بیوشیمی
• بیولوژی
• شیمی
• کامپیوتر ساینس
• ادبیات انگلیسی
• ریاضی
• فیزیک
• روانشناسی

جهت اطلاعات بیشتر

http://www.ets.org/gre/subject/about/

GRE General برای همه رشته هاست. اکثر دانشگاه ها هم میخوان. نمره این امتحان اگر زیر خط فقر باشه (1100 برای بسیاری از جاها و 1200 برای بعضی جاها و 1300 برای جاهای خاص تر به بالا) اصلا دیگه اپلیکیشن رو بررسی نمیکنن (مگه استاد به ادمیشن کامیتی درخواست بده)

توی بقیه فرآیند پذیرش هم خیلی مهمه. در مورد General قبلا خیلی صحبت کرده بودیم.

من خودم Subject ندادم و نمیدونم چطوری هست اما نمره ای نزدیک به نمره کامل باید بگیرید که نشون بده درس های اصلی اون رشته رو واقعا یاد گرفتید.

تا جایی که میدونم: یه نمره بالا از جنرال خیلی خیلی ارزشش بیشتر از اینه که یه نفر یه نمره متوسط از جنرال بگیره و یه نمره بالا از سابجکت.

تشکر محترمانه از اساتید

یه چیز خیلی مهم که باید همیشه در دنیای آکادمیک مدنظر داشت محترمانه بودن همه ایمیل ها و روابط هست. کلا اصل بر احترام متقابل در هر شرایطی است. 

ایمیل محترمانه به اساتید

از اونجایی که تعداد اساتیدی که به من جواب دادن خیلی خیلی کم بودند تصمیم گرفتم که از همشون تشکر کنم. البته اگر همه این کار رو کنن که خوب نیست اما دیدم همه نمیکنن برای همین گفتم چرا من نکنم.

Dear Prof. ..................,

It was a great honor for me to join your research group, but unfortunately, I didn't get an admission from USC. By this email, I am going to thank you for answering my emails, and considering my application. Maybe our paths will cross again one day. Either way, I wish you all the best.

Sincerely,
..................

یک خاطره در این مورد

چند وقت پیش یکی از بچه ها یک ایمیلی از یکی از استادا گرفته بود که این دوست ما فکر کرده بود که استاد بهش توهین کرده و کلا ماجرا را اینطور برداشت کرده بود که: تو چطور آدمی هست که ایمیل هاتو دیر به دیر جواب میدی و اصلا وظیفه من نبوده که اینقدر پیگیر ادمیشن برات باشم و ... خلاصه اینم یه جواب تندی برای استاد فرستاده بوده که اصلا دیگه نمیخوام با تو کار کنم!!! 

من که ایمیل استاد رو خوندم فهمیدم که استاد فقط توش توضیح داده بود که من بیشتر از وظایفم برای شما کار انجام دادم اما شما هر چند وقت یکبار میایی و ایمیل هاتو جواب میدی و یه جورایی گله کرده بود. اصلا چیزی بی احترامی یا توهین آمیز نبود و کلا اصل هم بر همین هست ولی توی اون شرایط این دوست ما اینطوری برداشت کرده بود و اون کار اشتباه رو هم کرد.

رد کردن درخواست دانشگاه های قبول شده

خب بعد از اینکه دانشجو تصمیم نهایی رو میگیره که کدوم دانشگاه بره و دیگه مطمئنه که تصمیمش عوض هم نمیشه باید به دانشگاه هایی که بهش پذیرش دادن ایمیل بزنه و اطلاع بده که نمیتونه درخواستشون رو قبول کنه.

متن ایمیل بگردید توی اینترنت زیاده به عنوان نمونه من اینو فرستادم:

June 29, 2012

To whom it may concern:

     Thank you for offering me acceptance to your ......................... Ph.D. program. You know that decision about the graduate school is a hard decision that may affect several years of one's life. After a long deliberation, finally I made my decision about your offer. Although I like this program and your school, I regret to inform you that can not accept your offer at this time as I am going to accept another school's offer.

     I am very grateful to you for all you did during the admission process and after that. If I find out that I made a wrong decision, I would be interested to apply for your program again. Thank you for considering me as a student.

Sincerely,
.............. ................

نامه باید خلاصه و محترمانه باشه و از کلماتی مثل regret و ... توش استفاده بشه. برای من یه کم طولانیه اما اندازه اش بازم مناسبه.