امتحان جنرال GRE

فقط برای امریکا و بعضی دانشگاه های خاص در کانادا و اروپا نیاز هست که نمره امتحان GRE رو هم داشته باشید. این امتحان از اون امتحانایی هست که برای آمادگیش زمان لازم داره.

بچه هایی که از ایران اپلای میکنن درک نادرستی از امتحان دارن و فکر میکنن که یه امتحانیه که نمیشه ازش نمره گرفت یا حداقل ایرانی ها نمیتونن. در حالی که یه چینی و یه هندی نمره کامل این امتحان رو میگیرن. فقط نیازمند زمان و برنامه ریزی هست.

یه چینی و یا هندی نزدیک به 3 سال برای این امتحان مطالعه میکنه و تنها دلیلی که میتونه نمره خوب بگیره همینه. یه ایرانی سال آخر ارشدش یادش میفته که اپلای کنه و یه امتحانی هست به اسم GRE که اصلا نمیدونه چیه و تازه میخواد بشینه لغت بخونه.

قسمت های امتحان

ریاضی: در حد ریاضیات دبیرستانه. یه مقداری تست هوش هم توش هست. زمان امتحان کاملا کافیه. برای کسی که ریاضی اوستاست کلا یک هفته مطالعه کافیه. برای کسی که یه مقداری یه جاهایی لنگ میزنه حدود 3-4 هفته زمان لازم داره که نمره کامل بگیره. برای کسی که پایه ضعیفی از ریاضی داره دیگه خیلی سخته نمره کامل بگیره و باید زمان بیشتری صرف کنه, شاید 2 ماه یا بیشتر.

وربال: یه افسانه ای وجود داره که ایرانی ها نمیتونن نمره وربال بالا بگیرن. این فقط یه افسانه است. اغراق نمیکنم که خیلی سخته اما نشد نیست. فقط زمان زیاد لازم داره. وربال جی آر ای برخلاف چیزی که میگن لغات به درد نخوره, خیلی هم لغات به درد بخوری هست. منتهی به درد قشر تحصیلکرده و با کلاس جامعه میخوره. ما توی فارسی اینو خیلی نداریم و میبینیم که تفاوت صحبت عالیترین مقام اجرایی کشورمون با یه بی سر پای کارتون خواب خیلی نیست. اما باز توی فارسی هم یه سری لغات خیلی رسمی هستن مثلا "مبرهن است" اگر 20 سال هم ایران با مردم زندگی کنید شاید یکبار هم این واژه به گوشتون نخوره اما توی گفتارهای خیلی رسمی و یا آدمای خیلی با کلاس حتما میبینید. اگر واقعا میخواهید در سطح فرهنگ آکادمیک امریکا تعامل داشته باشید این بخش رو جدی بگیرید. در کنار این لغات که خیلی فرمال هستن, یک عالمه لغات روزمره هم یاد میگیرید که توی فیلم ها و ... به درد میخوره. برخلاف ما که روزنامه ها هم خیلی با گفتار عادی مون فرق نداره, اونجا روزنامه ها مخصوصا اونایی که خیلی رسمی هستن همه از همین کلمات رسمی استفاده میکنن. این امتحان رو خیلی خیلی جدی بگیرید. 

برای آمادگی وربال نمره 147-148 (معادل 400-420 قدیم) حدودا 6 ماه روزی 2-3 ساعت وقت لازم (از سطح زبان حدود تافل 90) هست. برای بیشترش همینطور این زمان میره بالا. یکی از دوستای برادرم در 7 ماه با مطالعه روزی 8 ساعت مفید تونست نمره 158-159 (معادل 580-590 قدیم) هم بگیره (البته یه جورایی نخبه شریف بود فکر نکنم من بتونم.) در طول این هفت ماه هم به جز برای دستشویی از اتاق بیرون نیامد و حتی غذاشو هم میآوردن توی اتاق!

رایتینگ: این قسمت نوشتن دو متن تحلیلی هست که میخوان ببینن چقدر از یک موضوع تحلیل دارید و میتونید زوایای اونو بررسی کنید. شبیه رایتینگ تافل هست. با این تفاوت که خود مثال ها و تحلیل ها هم در نمره موثر هستن.

آمادگی هم فقط با تمرین زیاد به دست میاد. تمرین تمرین تمرین. مدام باید بنویسید و لغاتی رو که یاد گرفتید سعی کنید استفاده کنید.

منابع

منابع کلا 2 تا کتاب Official Guide , Big Book به درد میخورن.

منابع ریاضی: کتاب Official خود ETS رو کامل کامل بخونید (حتی مرور ریاضی اشو) کتاب بارونز مرور ریاضی اشو بخونید. بقیه تست های کتاب بیگ بوک رو بزنید. روزی 3 سری تستشو میشه راحت زد و کلا حدود 30 سری تست بیشتر نیست.

منابع وربال: بازم اول کتاب Official Guide رو کامل بخونید. بعد تا میتونید لغت حفظ کنید و مجله بخونید. وقتتون رو هم با خواندن مطالب کتاب بارونز و کاپلان و ... اصلا تلف نکنید. با توجه به جدید شدن امتحان, مطالب این کتاب ها کوچکترین کمکی نمیکنن. حتی نمونه تست هاشونم تقریبا به هیچ دردی نمیخورن. هنوز منبع خوبی به جز همون کتاب Official برای جی آر ای جدید نیست. برای تست زنی هم کتاب Big Book فقط قسمت هایی که رایتینگ داره به درد میخوره.

منابع رایتینگ: اینجا تقریبا هیچ منبع به درد بخوری نیست. یه کتاب هست به اسم GRE CAT Answers to the Real Essay Questions, Mark Alan Stewart که یه مقداری به من کمک کرد و از مطالبش ایده گرفتم. مطالعه یه سری از این رایتینگ ها رو توصیه میکنم. برای بقیه اش جز نوشتن چاره این نیست. انشا هاش رویایی تر از اونیه که بشه سر امتحان اینطوری نوشت اما خوندنش ضرر نداره. لیست تاپیک ها هم که قبلا از سایت ETS لینک کرده بودم.

تجربه خودم

من سال اول هیچی برای GRE نخوندم. یعنی حتی تافل هم فکر نمیکردم بتونم 80+ بگیرم, چه برسه بخوام برای GRE بخونم. با راهنمایی اشتباه بعضی ها رفتم همینطوری یه امتحانی دادم و نمره ام خیلی کم شد. بعد با راهنمایی اشتباه همون بعضیها با همون نمره کم هم اپلای کردم و همه جا ریجکت شدم. نمره هام یادم نیست اما توی پست های قبلی اون موقع پیدا میکنید. برای سال دوم میشه گفت نزدیک 5000 تا لغت جدید حفظ کردم. تقریبا از 15 فروردین تصمیم گرفتم که بخونم و تا خود امتحان 28 آبان خوندم. چون سر کار میرفتم تقریبا روزی 1-3 ساعت میخوندم و ماه آخر هم که فول تایم خوندم. 

برای وربال لغات رو فقط از یه سری لغت که توی اپلای ابراد گذاشته بودن خوندم. متن هم از همون سایتهایی که معرفی کردم مخصوصا نیویورک تایمز میخوندم. البته این آخری ها فهمیدم که وربال ادونتج Verbal Advantage هم شدیدا به درد بخوره اما دیگه وقتی نداشتم که اونا رو هم بخونم.

برای ریاضی کتاب Official Guide رو به همراه کل کتاب بارونز جدید رو خوندم و فکر کنم 17 سری از بیگ بوک رو هم زدم. کتاب کاپلان جدید رو هم تست هاشو زدم. دو تا کتاب فارسی "ریاضیات پایه با طعم گیلاس" و "هندسه انتشارات خیلی سبز" رو هم خریدم و یه کم آمار و بعضی قسمت های مثلثات رو که یادم رفته بودن از روی این کتاب ها مرور کردم اما در کل میتونم بگم که خیلی به دردم نخوردن و کلا برای این کتاب ها هم کمتر از 5-6 ساعت وقت گذاشتم.

تا امتحان GRE مهر ریاضی رو فقط چند سری بیگ بوک  زدم و آفیشال رو خوندم که نمره ریاضیم شد عین پارسال (بد شد). وربال هم لغت زیاد خوندم و همون مجلات. که نمره ام شد 148.

برای امتحان آبان, ریاضی اون چیزایی رو که بالا نوشتم خوندم. که نمره ام شد 164. وربال هم کل کاپلان و بارونز جدید رو خوندم که به هیچ دردم نخورد. آفیشال رو هم تست هاشو زدم که به دردم خورد. که نمره ام شد 147. دو سری تست بیگ بوک رو هم زدم.

برای رایتینگ مهر هیچی نخوندم. برای رایتینگ آبان کتاب آفیشال رو دقیق خوندم. مهر رو 3.5 و آبان رو 4 شدم. تمرین خاصی نکردم اما واقعا میتونم بگم که سطح رایتینگم نسبت به پارسال خیلی خیلی بهتر شده بود. سعی کردم امتحان دومی Argument رو خیلی دقیق مطابق مثال های کتاب آفیشال بنویسم.

نمره ای که من گرفتم به نظرم برای زمانی که گذاشتم خوب بود. اما برای کسانی که میخوان واقعا برن امریکا, این نمره ها ناپلئونی حساب میشه دیگه. باید برنامه ریزی کنید برای وربال بالا 153 و ریاضی 170. رایتینگ 4 خوبه که با یک کم تمرین و از روی مثال های خودETS کار کردن به دست میاد. نمیتونم بهتون بگم که چقدر این امتحان مهمه و چقدر اشتباه میکنن اونایی که اینو نمره خوب نمیگیرن. من اون موقع توی اپلای ابراد میخوندم که "من وربال 133 شدم که از سرم هم زیاده!" خب کسی که این نمره رو میبینه نمیگه این دانشجو یک خنگ به تمام معناست؟ گول این تبلیغات منفی رو نخورید و یکسال برنامه بذارید حسابی بخونید. این سرنوشت و آینده اتونه.

امتحان زبان - تافل, آیلتس

گفتم که اصلی ترین زمانی که برای اپلای میذارید زمان خواندن انگلیسی هست. حالا انگلیسی خوندید, چطوری میخواهید ثابت کنید که بلدید؟ اینجاست که امتحانات تافل و آیتلس نقش خودشونو نشون میدن. در مورد تافل و آیلتس فکر کنم خیلی خیلی زیادی قبلا نوشتم و بنابراین تکرار مکررات نمیکنم. فقط بعضی چیزایی که احتمالا قبلا ننوشتم رو اینجا مینویسم.

حدود نمره تافل بر اساس سطح مطالعه زبان

از نظر زمانی به نظرم اینطوری میشه گفت (تقریب با خواندن حدود روزی 2 ساعت):

سطح زبان متوسط (یکسال زبان خواندن بعد از دبیرستان) = تافل 80

سطح زبان متوسط رو به بالا (یکسال و نیم خواندن بعد از دبیرستان) = تافل 90

سطح زبان متوسط نزدیک به پیشرفته (دو سال بعد از دبیرستان) = تافل 100

سطح زبان پیشرفته (سه سال بعد از دبیرستان) = تافل 110

سطح زبان خیلی پیشرفته (چهار سال بعد از دبیرستان) = تافل 118-120

معادل سازی تافل و آیلتس

تافل رو با آیلتس در حالت کلی نمیشه معادل سازی کرد اما اگر بخواهیم کنیم تقریبا اینطوریه:

آیلتس 6 = تافل 80

آیلتس 6.5-7 = تافل 90

آیلتس 7-7.5 = تافل 100

آیلتس 7.5-8 = تافل 110

آیلتس 9 = تافل 120

تفاوت ها

از نظر  فرقی نمیکنید آیلتس بدید یا تافل. برای امریکا تافل بهتره چون معمولا دانشگاه ها مینیمم های پایینتری دارن. برای استرالیا و کانادا میگن آیلتس بهتره چون معمولا مینیمم پایینتری داره. برای اروپا و آسیا به نظرم اصلا فرقی نمیکنه. مهم اینه که ببینید با کدوم فرمت راحتتر هستید.

در کل جو دانشجوها بر این است که آیلتس امتحان آسونتریه.

از نظر برگزاری تافل خیلی بهتر از آیلتس برگزار میشه. چند تا موسسه هستن و هر ماه هم برگزاری داره.

از نظر ریپورت نمره, تافل خیلی خیلی بهتر و ارزونتر از آیلتس ریپورت میشه.

در کل تافل نظم بهتری در برگزاری داره.

بخش اسپیکینگ تافل زمان بندی کردن خیلی مهمه و ممکنه موقع اسپیکینگ بغل دستی اتون بلند حرف بزنه و شما قاطی کنید و یا موقع لیسنینگ بغل دستی اتون حرف بزنه و شما نفهمید که مکالمه چی شد. اما توی آیلتس چون اسپیکینگ جداگانه برگزار میشه این مشکل نیست و چون به صورت اینترویو با یک آدم واقعی هست, مشکل زمانبندی برای جواب دادن سئوالات نیست.

تجربه خودم

تا یکسال قبل از اپلای که تقریبا در حد دبیرستان (یه کم بالاتر) بودم. توی اون یکسال قبل از اپلای, یک ترم هم برای تافل کلاس رفتم که بدونم امتحانش چطوریه. بعد از چند ماه خوندن تافل دادم و 88 شدم. البته این ماکزیمم چیزی بود که میتونستم بگیرم. یکسال بعد تونستم تافل 100 بگیرم و البته این مینمم نمره ای بود که میتونستم بگیرم.

منابع

قبلا به طور کامل در مورد منابع صحبت کردم. به طور خلاصه:

به جز کتاب Official Guide ETS که همه مطالبشو میخونید, بقیه کتاب ها رو فقط نمونه تست بزنید کافیه. بارونز, کاپلان, کمبریج, ... همه چند سری نمونه تست دارن که تقریبا همه نرم افزار دارن که میتونید نصب کنید و هیچ نیازی به کتابش هم نداشته باشید. برای رایتینگ فقط یه کتاب بارونز داره که بد نیست بخونید (به کار من نخورد).

برای ریدینگ: خیلی بخونید و لغت زیاد حفظ کنید. لغات کتاب 1100 شدیدا به درد میخوره. حفظ لغات برای جی آر ای هم خیلی کمک میکنه (چیزی که واقعا به من کمک کرد)

برای رایتینگ: تا میتونید بنویسید. برنامه White Smoke هم نصب کنید که نوشته هاتونو چک کنید.

برای لیسنینگ: مدام گوش بدید. توی راه خونه تا سر کار و برعکس و یا در حال ورزش صبحگاهی در پارک پادکست گوش کنید. صدای امرررریکا و بیی بیی سیی هم یه سری پادکست میذارن. اونایی که با سرعت کم هست برای شروع کار خوبه, اما یه مدت کمی که گذشت شروع کنید به گوش دادن به پادکست های با سرعت مکالمه واقعی.

برای اسپیکینگ: با خودتون حرف بزنید. صدای خودتونو ضبط کنید و اشکالاتشو بگیرید. اگر کسی رو هم دارید که باهاتون صحبت کنه خیلی هم بهتر. تکرار پادکست های که سرعتشون کمه برای تلفظ خیلی خوبه.

نمره و مقطع

(نمره های زیر حدودی هستن, منظور از 90 نه عدد دقیق 90 بلکه نمره نزدیک به 90 هست)

تافل زیر 80 = به درد هیچی نمیخوره

تافل 80 برای آسیا (مقطع ارشد) = خوبه

تافل 80 برای اروپا (مقطع ارشد) = مینیمم

تافل 90 برای آسیا (مقطع ارشد) = عالی

تافل 90 برای اروپا (مقطع ارشد) = خوبه

تافل 90 برای کانادا و امریکا و استرالیا (مقطع ارشد و دکترا) = مینیمم

تافل 100 برای اروپا (مقطع ارشد و دکترا) = عالی

تافل 100 برای کانادا و امریکا و استرالیا (مقطع ارشد و دکترا) = خوبه

تافل 110 برای کانادا و امریکا و استرالیا (مقطع ارشد و دکترا) = عالی

درسته که اکثر دانشگاه های امریکا مینیمم تافلشون 80 هست اما میانه کسانی که برای مثلا ارشد اقدام میکنن اونجا میبینید نزدیک 90 هست و برای دکترا نزدیک 100. نمره ها هم خیلی تخمینی نوشتم. مثلا دانشگاه متوسط امریکا معلومه که شرایطش نزدیکتره به اروپا و تافل 100 براش عالی حساب میشه اما برای دانشگاه تاپ امریکا 110 نمره خوبیه.

اینو نوشتم که اگر مثلا حدود تافلتون 80 هست وقتتون رو تلف نکنید که برای دانشگاه خوب یا متوسط امریکا اپلای کنید. وگرنه خودمم میدونم که نمیشه اینطوری نمره ها رو خط کشی کرد.

زبان زبان زبان زبان

اگر واقعا قصد خارج رفتن داشته باشید, چه تحصیلی و چه غیر تحصیلی, مطمئنا زبان رو لازم خواهید داشت. برای هر کسی که میخواد بره میگم, از همین الان زبان رو جدی دنبال کنید. میتونید کلاس برید, میتونید توی خونه بخونید. فیلم ببینید, کتاب داستان بخونید. هر کاری که میتونید کنید. واقعا باید روزی 2-4 ساعت وقت بذارید که مستمر هم باشه. نه اینکه یک هفته بخونید, یک هفته هیچی نخونید. من خودم چون خیلی به زبان علاقه داشتم, با خودم گفتم که چه بخوام برم و چه نخوام برم دوست دارم که زبانم بهتر بشه. بنابراین با علاقه خوندم.

پس نگران این نباشید که ای وای من چند سال باید عمرم رو بذارم که اپلای کنم آیا بشه و آیا نشه. شما این زمان رو کاملا مفید زبان میخونید و قول میدم اینقدر چیزای جدید یاد بگیرید که پشیمون نشید. من خودم با وجود اینکه دیگه پذیرشم رو هم گرفتم هنوز دوست دارم که برای GRE بخونم.

وقتی که تصمیم گرفتم اپلای کنم تقریبا یکسال قبل از اولین امتحان تافلم بود. سطح زبان من در حد دبیرستان بود. یعنی کلاس زبان بیرون که هیچوقت نرفته بودم (به جز الفبا سال سوم دبستان) هر چیزی هم یاد گرفته بودم همین درسهایی بود که توی راهنمایی و دبیرستان و یه کمی هم دانشگاه خونده بودیم. سر همین زبان افتضاح نتونستم دو تا مقاله درست هم بنویسم. هر جا مقاله میفرستادم همه ریویورها اولین ایرادی که میگرفتن این بود که انگلیسیش خیلی ضعیفه و کلا باید بازنویسی بشه! از نظرات ریویور ها میشد فهمید که بعضی حتی موضوع رو هم نفهمیدن که چی هست. یعنی زبان تا این حد خراب بود! (پست مربوط به تافل رو حتما بخونید)

زمان و زبان

اپلای نیاز به زمان داره. زمان کافی باید برای این کار بذارید. میگم زمان کافی یعنی واقعا باید زمان بذارید. روزی 3-4 ساعت مفید حتما لازمه. متاسفانه خیلی نمیتونید زمان رو در روز بیشتر کنید و باید در سال بیشتر کنید. مثلا نمیتونید بگید من روزی 12 ساعت درس میخونم به جاش 6 ماهه تمومش میکنم.
اینکه چقدر باید وقت بذارید برای اپلای کاملا بستگی به سابقه قبلی شما داره. من نمیتونم به شما زمان بدم و این خودتون هستید که باید بشناسید که چقدر زمان لازم دارید.

ولی بذارید خیالتون رو از همین اول راحت کنم که اگر رزومه و معدل خوبی دارید, برای اپلای سختترین کار همینه که بتونید نمرات امتحانای زبان و جی آر ای رو هر چقدر که میتونید بالا بگیرید. بنابراین زمانی که لازم دارید زمان خواندن انگلیسی هست. کسی که از بچگی کلاس زبان میرفته, مسلما زمان کمتری لازم داره تا کسی که در حد دبیرستان بلده.

من فکر میکنم برای کسی که معدل 15-16 به بالا داره این تقریبا زمان لازم برای پذیرش هست.
برای اروپا 1-2 سال
برای آسیا (مالزی) 1 سال
برای کانادا 2-3 سال
برای امریکا 3-4 سال

این ها حدود زمان هایی هست که فکر میکنم که یه نفر لازم داره که جایی که میخواد پذیرش بگیره. من یه تخمین بهتون میدم. ممکنه یه نفر خیلی وضع زبانش خوب باشه که بتونه یکساله هم امریکا پذیرش بگیره. مثلا باید یکساله پذیرش بگیرید یا دو ساله پذیرش بگیرید این رو بدونید که ممکنه نتونید. شاید مجبور بشید 3-4 سال زمان بذارید. بنابراین این آمادگی رو داشته باشید که یک زمان بسیار طولانی رو در این پروسه بگذرونید که بیشتر این زمان هم مربوط به خواندن زبان هست. (پست بعدی رو حتما بخونید.)

امتیازهای منفی عامل بازدارنده نیست

فرض کنید که شما مدیر دانشگاه شریف هستید و یک نفر از مثلا افغانستان مدارکشو رو فرستاده که شما قبولش کنید. اگر معدل این آدم 12 باشه چه فکری میکنید؟ اگرچه ممکنه این آدم یه نخبه به تمام معنا باشه اما اولین چیزی که به ذهن آدم میرسه اینه که درسخون نیست, اگر درسخون نیست پس چرا باید شما شریف قبولش کنید؟ بعضی چیزا امتیازهای منفی هستن. اول بشناسیم, دوم ببینیم چکارشون میشه کرد.

معدل کم: با عرض معذرت از کسانی که معدل های بالایی نگرفتن در سال های دانشگاهشون نگرفتن (زیر 15 یا 16). متاسفانه کار شما خیلی سخت تره و این شرایط مثل یک عامل بازدارنده برای دانشگاه هاست. شما باید 1-2 سال به زمان اپلای اضافه کنید و یا یک سابقه درخشان در یک چیزی داشته باشید که بتونه اون معدل کم رو پوشش بده.

فاصله زیاد بین درس: به علاوه فاصله زیاد بین درس ها هم خودش یک امتیاز منفی هست. کسی که چندین سال درس نخونده و یا سر کار رفته یا نرفته این شبهه رو برای دانشگاه مقصد به وجود میاره که شاید به درس علاقه نداشته. البته قابل توجیه هست ولی باز کار رو سخت میکنه.
نمرات بسیار پایین در دروس اصلی مخصوصا ریاضی: حتی اگر معدلتون بالای 17 هست ولی درس های اصلی رشته اتون رو با 10-12 پاس کردید مطمئنا برای اپلای مشکل خواهید داشت و شرایطتون مشابه اونایی میشه که معدل کم دارن.

من چون خودم نه معدلم کم بود و نه فاصله زیاد بین درس هام بود نمیدونم اونایی که این وضعیت رو دارن از نظر پذیرش گرفتن در کجا قرار میگیرن. اما دیدم کسانی که با معدل 12 تونستن از امریکا فاند کامل هم بگیرن. پس این عوامل بازدارنده نیستن.

فقط کسانی که در این شرایط هستن یک سال یا بیشتر از کسانی که معدل بالایی دارند عقب هستید که باید جبران کنید. این جبران کردن هم فقط از طریق بهبود رزومه, کسب نمره بالا در امتحان های زبان و GRE و ... هست.

در کل بدونید که دانشگاه مقصد باید بگه "درسته که معدلش کمه اما..." یعنی یه چیزی داشته باشید که براشون بدرخشه. اگر نیست یا نمیتونه باشه از همین الان از راه اپلای برگردید که اشتباه میرید. اگر میتونید داشته باشید, بدونید که بازم کار راحتی ندارید و تقریبا باید 2 برابر کسی که معدل خوبی داره زحمت بکشید. خود اپلای سخته, دیگه 2 برابر زحمت کشیدنشو خودتون ببینید چقدره. اگر میتونید که بسم الله.

ببخشید بیشتر از این نمیتونم توی این زمینه نظر بدم چون خودم توی این شرایط نبودم و کسی رو هم از نزدیکانم ندیدم که بوده باشن.