اپلای و اقیانوسی با چند جزیره

 اگر بخوام اپلای رو تشبیه کنم مثل این هست که شما سوار یه چیزی روی آب وسط اقیانوس هستید که چندین جزیره رو هم دور برتون میبینید.

حالا یکی سوار تخته هست و یکی روی قایق موتوری. این آب ممکنه شما رو به هر ساحلی ببره. از دور ممکنه یه ساحل های قشنگی رو ببینید و دلتون بخواد که اونجا باشید (مثل UCLA برای من) اما ممکنه که جریان آب قویتر از توان پارو زدن شدن باشه و بندازدتون توی یه ساحل دیگه! حالا اگر بخواهید سر جاتون وایسید شاید غرق هم بشید یعنی اصلا پذیرش که نگیرید هیچی تصمیم بگیرید دیگه ادامه تحصیل هم ندید! که این دیگه بدترین حالتشه.

مهم اینه که به سمت جایی که دلتون میخواد باشید حرکت کنید, حالا اگر آب شما رو به جای دیگه ای انداخت بدونید قسمتتون این بوده و ان شا الله که خواست خدا و صلاحتون هم توی همین هست.

سال دومی ها و وزنه دو ضرب

نظر من سال دومی ها وزنه 2 ضرب بر میدارن. یه وزنه بردار ممکنه 100 کیلو رو به سختی یه ضرب برداره. اما همون 100 کیلو رو بخواد 2 ضرب برداره دیگه اصلا براش کاری نداره. اپلای (همینطور کنکور) هم مثل وزنه برداری هست. یه وقتی شما همون سال اول پذیرش میگیرد (همون برداشتن یه ضرب) یه وقتی تصمیم میگیرید برای سال دوم (میشه برداشتن 2 ضرب) البته انتظار نداشته باشید که برای برداشت 2 ضرب یه دفعه یه وزنه 2 برابر سنگین تر رو بردارید (یعنی از UCI ریجکت بشید سال دوم برید MIT اپلای کنید!) بلکه سعی کنید همون وزنه های قبلی و یه وزنه هایی با یه درصد سنگین تر رو امتحان کنید (مثلا دوباره برای UCI اقدام کنید و این دفعه UCLA رو هم در نظر بگیرید.)

اگر سال دومی هستید یادتون نره که وزنه رو تا روی سینه آوردید بالا, دو حالت داره یا میبرید بالای سر یا میندازیدش. اما حیفه که حالا که وزنه رو تا روی سینه آوردید بالا بخواهید ولش کنید. پس سعی اتونو بکنید.

سست شدن, مشکل بچه های پشت اپلای مونده (سال دومی) + راهکار

امروز یه چند تا پست برای بچه های پشت اپلای مونده (سال دومی) مثل خودم میذارم.

یک مشکلی که برای خیلی از بچه هایی که سال اول پذیرش نمیگیرن و میخوان برای سال بعدش اقدام کنن اینه که ممکنه وسط راه خسته و نا امید بشن. چیزی که برای خود من هم تا حدودی پیش آمد (و شاید بازم بیاد). پس اگر میخواهید اپلای کنید اینو در نظر بگیرید که اگر نتونستید از جایی پذیرش بگیرید شاید سال بعد سست بشید و بازم در نظر بگیرید که اگر سال اول نگرفتید نباید برای سال بعد سست بشید!

حالا چند تا راه حلی هم که به ذهنم میرسه مینویسم که امیدوارم به دردتون بخوره.

انگیزه رو حفظ کنید

نکته ای که خیلی مهمه اینه که انگیزتونو از دست نباید بدید. واقعا باید بخواهید که ادامه تحصیل بدید. اگر انگیزه های سستی برای ادامه تحصیل دارید و مثل من وسطش فکر میکنید که میتونید شغل خوب هم بدون تحصیلات بالاتر پیدا کنید کار یه مقدار سخت میشه. انگیزه ها در افراد مختلف متفاوت هستن. بعدا یه پست میذارم و انگیزه های خودم رو مینویسم. خدا میگه اونایی که میگن «رب ما الله هست و استقامت میکنن» کارشون درسته. یعنی اون استقامته خیلی مهمه.

شرایط قبلی رو ارتقا بدید

نکته مهمتر اینه که خودتون رو ارتقا بدید. معلومه که اگر با همون شرایط همونجاها اقدام کنید دوباره رد میشید! حالا معدل رو کاری نمیشه کرد اما نمره های دیگه رو که میشه. بالا بردن نمره زبان و GRE برای اکثر دانشگاه ها بسیار مهم ارزیابی میشه. اگر میتونید مقاله بدید خب خیلی خوبه. باید بتونید اینا رو به حد خوبی برسونید. پس بیکار نباشید تا سال دیگه ببینید چی میشه. تازه وقت کافی دارید که با استادها در ارتباط باشید و شاید یکیشون از شما خوشش بیاد و کار تمومه.

توقعتونو بیارید پایین

نکته دیگه اینه که توقعاتتون رو عوض کنید. یکی از دوستان تعریف میکرد که یکی از بچه های شریف میگفت من لیاقتم MIT و هاروارد و استنفورد هست. بنده خدا 2 سال فقط این 3 تا دانشگاه اپلای کرد و هر 2 سال هم رد شد. در حالی که اگر به یه کم پایینتر رضایت میداد نه 2 سال از عمرش از بین می رفت و نه اینکه بخواد بعد این همه زحمت بره سربازی تا سال بعد ببینه چی میشه. متاسفانه کلا انگیزه اشو برای ادامه تحصیل هم از دست داد و ... (یکی باید به خود من هم بگه!)

امیدتون به خدا باشه

این دیگه از همه مهمتره. یکی از دوستان تعریف میکرد که با هزار تا بدبختی کلی زحمت کشید و برای فوق لیسانس از بهترین جایی که میخواست پذیرش با فاند کامل گرفت (دوستانی که برای فوق اقدام میکنن میدونن که چقدر سخته پذیرش با فاند برای مقطع فوق), آخرش سفارت امریکا ردش کرد. بعد مجبور شد بره انگلیس. توی انگلیس با کسی که واقعا آرزوشو داشت ازدواج کرد هر دو تاشون برای دکترا با هم رفتن امریکا. حالا دیگه قسمتش اینطوری بوده. کسی نمیدونه خدا چه تقدیری براش رقم خواهد زد (بهتر هم هست ندونه!) پس توکل به خدا, اگر خواست شد که شد. اگر هم حکمتش این بود که نشه خب نشد. مهم اینه که آدم به اون چیزی که میفهمه عمل کنه و به خدا توکل کنه.

کتاب 1100 رو هم تموم کردم و یه وربال GRE تستی از خودم گرفتم

بالاخره این هفته کتاب 1100 رو هم تموم کردم. با وجود اینکه هنوز یه 150-200 تا لغت از 920 تا لغتش از ذهنم میپره و مدام باید مرورشون کنم اما میشه گفت که بد نبوده. تا حالا 500 تای کاپلان و 1100 رو خوندم. شرط عقله که آدم چند قدمی که بر میداره چک کنه که درست داره میره یا نه.

برای همین برای اینکه ببینم چقدر پیشرفت داشتم یه امتحان وربال تستی از خودم گرفتم (بدون محدودیت زمانی) نتیجه اش خیلی جالب بود. فکر میکنید چند؟ باور میکنید اگر بگم 420 شدم؟ خودم که باورم نشد. تازه با اونایی که شانسی زدم به 480 رسیدم! به نظرم خیلی خوب بود. البته انتظار ندارم امتحان اصلی هم شانس بیارم و اینطوری نمره بگیرم اما فهمیدم که راه رو دارم درست میرم.

خیلی لغت هاش برام روشن شده بود. بعضی تست ها رو میشد با دونستن 3-4 تا لغتش هم زد. بعد لغت هایی رو که نمیدونستم توی 3500 بارونز یه نگاهی انداختم دیدم که اکثرش توی 3500 هست. این یعنی اگر بتونم 3500 رو هم بخونم مطمئنا نمره ای رو که میخوام میتونم بگیرم.

البته بعدا یه جورایی فکر کردم که کاشکی از اول همون 3500 رو خونده بودم چون فکر میکنم 1100 یه سری لغت به درد نخور برای GRE هم توش بود که البته بعد از اینکه 3500 رو بخونم میتونم نظر قطعی بدم.

کتاب BigBook برای GRE

توی منابع وربال یه چیز مهم از قلم افتاده بود که اینجا مینویسم.

بچه هایی که میخوان GRE شرکت کنن باید بدونن که بهترین کتاب برای آماده شدن برای این امتحان کتاب BigBook هست. کتابی که نمونه سئوالات سالهای قبل رو داره و سطحش تقریبا هم سطح امتحان اصلی هست. بنابراین غیر از اینکه لغت حفظ میکنید و ریاضی تمرین میکنید حتما باید یه وقتی جداگانه برای این کتاب داشته باشید. البته چون خیلی بزرگه شاید آدم نرسه که همشو بخونه اما مطمئن باشید که خوندن 4-5 سری از امتحان های این کتاب واجب واجبه.

برای اطلاعات بیشتر به سایت اپلای مراجعه کنید.