آخیش خیالم راحت شد

اگر یادتون باشه قبلا اظهار نگرانی کرده بودم که نکنه دستپختش بد باشه و در آینده به مشکل بخوریم. امروز بعد از مدت ها یه سری به صفحه تیلور زدم و دیدم چند تا غذا درست کرده و عکسشو برام گذاشته و دیگه خیالم کاملا راحت شد که استعدادش توی آشپزی هم خوبه و نیازی نیست دیگه هر شب پیتزا سفارش بدیم. بعضی شبا میتونیم ماهی دستپخت خانم رو هم بخوریم.

دست شما درد نکنه تیلور خانم, اما من که اونجا نیستم بخورم. تمرین کن من آمدم غذاهای خوشمزه درست کنیا!

برای بورسیه یکی از دانشگاه های استرالیا اپلای کردم

علی رغم میل باطنی ام امروز برای بورسیه یکی از دانشگاه های استرالیا اپلای کردم. قبلا این دانشگاه رو مد نظر داشتم اما چون توی سیدنی نبود دلم نمیخواست اپلای کنم. به این حال دیدم برای بورسیه اش چیز خاصی نمیخواد, گفتم اپلای کنم شاید قبول بشم. اما اگر قبول بشم واقعا دردسر داره که بخوام از نظام وظیفه کشور رو عوض کنم. هر چند که اگر بورس بدن دیگه خیالم راحته که پولی که دارم رو نمیخواد بدم شهریه دانشگاه.

تا یکی دو ماه دیگه چند تا دانشگاه استرالیا هم ددلاین بورسیه و پذیرششون هست. ببینم اوضاع بقیه دانشگاه های امریکا چی بشه, اگر نتونستم اقدام کنم برای استرالیا. بازم قوانین اینجا دست و پا گیر هستن و باید تا 6 ماه دیگه از کشور خارج بشم و جواب دانشگاه های استرالیا هم دیر میان و شاید بهشون نرسم. یه جورایی جواب های استرالیا و امریکا از نظر زمانی با هم مشکل دارن.

هزینه های امریکا رو هم برای یک ترم میتونم خودم کامل بدم + خرج های دیگه مثل بلیت. هواپیما هم ارزونترین چیزی که آژانس ها داشتن 1 میلیون 700 بود. خودم اما توی سایت تونستم 1150 دلار هم پیدا کنم. اگر از نیویورک هم بگیرم میتونم تا 950 دلار هم بلیت بگیرم. میخوام اگر بشه بلیت رو از الان بخرم تا برام ارزونتر در بیاد. جواب اون 3 تا دانشگاه امریکا هم که هنوز نیامده اما فکر نکنم بخوان پذیرش بدن که این همه طول کشیده. حتی فاند این دو تا دانشگاه هم هنوز معلوم نشده. خوب شد که این پذیرش ها رو داشتم که برم دنبال سفارت, اگرنه ممکن بود هیچوقت دیگه به ترم پاییز هم نرسم. اگر مثلا فقط UCI اپلای کرده بودم و اونا هم هنوز جواب نداده بودن فکرشو کنید که هنوز حتی نمیتونستم برم دنبال کارهای نظام وظیفه یا وقت سفارتم رو بگیرم.

با دانشگاه وین هم مصاحبه کردم

دیروز با تنها گزینه ام توی اروپا مصاحبه کردم. قرار بود با اسکایپ صحبت کنیم و من اصلا ساعتشو اشتباه کرده بودم و هنوز اون ساعت سر کار بودم. سر کار هم که قربونشون برم اسکایپ بسته است. زنگ زدن به موبایلم و من گفتم که تا یک ساعت و نیم دیگه میرسم خونه. سریع راه افتادم رفتم خونه.

برخلاف مصاحبه قبلی این یکی خیلی خوب بود. کلا راجع به چیزای عمومی بود. 

چرا میخوای دکترا بخونی؟

چرا دانشگاه ما رو انتخاب کردی؟

رتبه 7 شدی توی کنکور یعنی چی؟

دیگه کجاها اپلای کردی؟ قبول هم شدی؟ ما رو ترجیح میدی یا اونجا رو؟ (من راست شو گفتم!)

چطور تحقیق هایی رو دوست داری؟

بیایی اینجا میخوای روی چی کار کنی؟

دانشگاه آزاد چطور دانشگاهیه؟ ما درست نمیشناسیم و از ایران هم کلی اپلیکیشن گرفتیم.

آخرای مصاحبه دیگه همش میخواستن بدونن که من میام اونجا یا نه.میگفتن که اگر بهت پذیرش بدیم تا چند روز بعدش میتونی به ما بگی که میایی یا نه. منم گفتم حالا شما بدید, مثلا بگید تا یه هفته بعدش جواب بدید و من مجبورم جواب بدم. بعدشم گفتن که خیلی مصاحبه خوبی بود و لذت بردیم. تا دو سه هفته دیگه جواب میدیم.

فکر کنم اگر اینجا ریجکت بشم دیگه خیلی overqualified به نظرشون رسیده باشم. البته من اینجا رو به عنوان انتخاب به قول خارجکی ها safety گذاشته بودم و ترجیحم اینه که برم امریکا.

عجب حکایتی شد این ضمانت نامه بانکی - قسمت چهارم

دیشب باز 5000 تومن دادم و برگه ضمانت نامه رو با اتوبوس فرستادم شیراز که امروز داییم بره ازشون نامه رو با متن جدید بگیره. پول رو هم که از حسابمون در آورده بودیم دوباره فرستادیم تا باز برای شش سال رو بذاره توی حساب.
الان داییم زنگ زده که گفته انجام نمیدیم. میگم برای چی؟ میگه یه برگه دیگه هم غیر از این بوده تا اون نباشه هیچ کاری نمی کنیم. نگو که این برگه چون برای خود ما بوده نظام وظیفه از روی پرونده برداشته و داده به خودم و من کل پرونده رو فرستادم این توش نبوده. این برگه یه کپی بدون تمبر از همون ضمانت نامه است (نسخه ای که برای مشتری صادر میشه) میگم حالا بگو انجام بده, من امشب اونو هم میفرستم. میگه انجام نمیدیم تا اون باشه. حالا امشب دوباره باید اون یکی برگه رو بفرستم. فردا هم باز نمیتونم برم برای پاسپورت, رفت تا شنبه دیگه به سلامتی.
خدا خیرشون بده که اینقدر کار راه انداز هستن. کاشکی این واکسن ضد مردم آزاری زودتر کشف میشد.

عجب حکایتی شد این ضمانت نامه بانکی - قسمت سوم - خرید از بقالی

صبح ساعت 9 مامانم خسته و کوفته از یه سفر طولانی بر میگرده. چهارشنبه شب رفته بود شیراز و امروز شنبه برگشته بود. برگه ضمانت نامه رو میده به من و میگه بیا پسرم, زودتر برو که امروز بتونی به گذرنامه هم برسی. سریع راه میفتم و بعد از گذر از ترافیک مفرح صبحگاهی ساعت 10 و نیم میرسم نظام وظیفه. از در که وارد میشم یه نگاهی به محیط اونجا میکنم و با خودم میگم ای سازمان ... امروز دیگه آخرین روزی هست که پامو اینجا میذارم! نامه وزارت علوم رو بگیرم دیگه تا سالها و شاید تا آخر عمرم کارم به تو نیفته. توی حیاط دست چپ سریع میرم توی اتاق فتوکپی و یه کپی از سند و دو تا کپی از ضمانت نامه میگیرم. دو تا پوشه هم که قبلا خریده بودم. وارد سالن 3 میشم و یه راست میرم سمت اتاقی که برای گرفتن ضمانت نامه هاست. سه نفر ایستادن و منم پشت سرشون میایستم. افسره میگه بشینید. همه مینشینیم. کار اون سه نفر چند دقیقه ای بیشتر طول نمیکشه. توی اون مدت مدارک رو پشت سر هم و مرتب میذارم توی پوشه. توی دلم خدا خدا میکنم که دیگه بهونه ای نگیره. توی این فکرا هستم که صدا میکنه بعدی, فقط دیگه من توی اتاقم. مدارک رو بهش میدم. سرش زیر میزه و من نمیبینمش. چند دقیقه ای طول میکشه. خطوط رو ریز به ریز داره میخونه. توی دلم دعا میکنم که جون خودت دیگه گیر نده, سرش رو بلند میکنه و میگه "این مورد قبول نیست" توی دلم میگم ای داد بیداد, دوباره یه سفر شیراز افتادیم! خدا کنه یه ایرادی بگیره بشه رفعش کرد. میگه این طبق متن ما نیست. اینجا نوشته که ما برای تمدید باید درخواست کتبی بدیم, توی متن ما اینه که بانک راسا باید اقدام کنه. شروع میکنم به توضیح دادن, که آقا من هفته پیش آمدم, این ایرادات رو گرفتید, بردم درست کردم شده این. دیگه چکار کنم؟ متن قبلی رو میگیره و باز شروع میکنه به دقیق خوندن. منم همینطوری توضیح میدم که ببین اینجاش اینطوری بود و اونجاش اونطوری اما انگار که به حرف من توجهی نمیکنه. میگه ببین به من ربطی نداره, میخوای برو پیش رئیس. میگم باشه رئیس کجاست؟ بیرون بری توی سالن میبینی.

برگه ها رو میگیرم و نا امیدانه میام بیرون. دو دور توی سالن میچرخم تا بالاخره چشم میفته به اتاقی که بالاش نوشته امور مالی. در میزنم کسی جواب نمیده. دوباره در میزنم, یه صدای ضعیفی میگه بیایید تو. یه افسر تپلی نشسته پشت میز. میگم میتونم برم. میگه کارت چیه. شروع میکنم براش توضیح میدم اما توی چشماش میخونم که هیچی نمیفهمه. میگه خب برو داخل. میرم داخل. شروع میکنم برای رئیس توضیح میدم, اونم نگاه میکنه و سعی میکنه سر در بیاره. ظاهرا حوصله نداره, میگه برو بگو بهشون که کتبا توضیح بدن که مشکل چیه.

برمیگردم توی اتاق و صبر میکنم نوبتم بشه. بهش میگم رئیس گفته کتبا بنویسید که من روش نظر بدم. میگه خب بشین. همینطور نشستم و فکر میکنم که حالا چیکار میخواد کنه. خیلی طول میکشه. دارم فکر میکنم که مگه چی مینویسه که اینقدر طول میکشه که صدام میکنه. یه نامه بلند بالا پیوست ضمانت نامه کرده که بانک این کارو نکرده اون کارو نکرده اینجاش کجه و اونجاش اونطوریه. یه چیزی نوشته که هر کسی بخونه میگه برو بابا اینکه سرتا پا ایراده. میرسم در اتاق رئیس, یه نگاهی به نامه میکنه و میگه مورد قبول نیست. نمیتونم قبول کنم. میگم آقا این چیزایی که اینجا نوشته توی قبلی هم بهم توضیح نداده بود, میگه به من ربطی نداره. آخرین تلاشم رو هم میکنم که نخوام باز اسیر بانک بشم. میگم آخه گناه من چیه, یه بار آوردم, اینطوری. اینم یه بار دیگه. حالا بازم باید برم شیراز. میگه ببین آقا, اینا سند مالی هست, نمیشه مشکل داشته باشه. میگم خب مشکل از قانونه. این آخرین نمونه ای بود که بانک مرکزی خود فارس داشت. بانک هم حق داره که میگه ما که از نظام وظیفه دستور نمیگیریم از مرکزی دستور میگیرم. و مرکزی هم میگه این آخرین چیزی هست که بخشنامه شده. من چکار کنم؟؟؟ میگه ببین آقا, "فرض کن میخوای بری بقالی خرید کنی", خب اگر این بقالی جنسی رو اونطوری که میخوای شما نمیده میری یه جای دیگه. ما که زور نکردیم برید از این بانک بگیرید, خب برید یه بانک دیگه. دیگه چیزی نمیتونم بگم. میگم فکر میکنم ضمانت نامه بانکی یه کم به خرید از بقالی فرق کنه. اینجا قوانین ... دیگه حرفمو قطع میکنه و میگه من هیچ کاری نمیتونم کنم. روی برگه یه چیزی مینویسه و میده دستم. روشو میخونم, نوشته مطابق روال رفتار شود. آخه با چه زبونی میشه با کسی که بانک رو با بقالی یکی میدونه حرف زد؟

از سازمان میام بیرون. مستقیم میرم دایره حقوقی, همونجایی که اون روز رفته بودم. هیچ کسی نیست. احتمالا وقت ناهار بوده و رفتن. توی اتاق میایستم که یه نفر میاد اما مسئول اونجا نیست. ظاهرا همکار بود. توضیح میدم که اینطوری شده و اونطوری. همدردی میکنه و میگه ببینید از دست من کاری ساخته نیست باید این همکارمون بیاد. شماره تلفنشو بگیر و زنگ بزن. ساعت نزدیک 1 ظهر شده و من سر کار نرفتم. میگم حداقل برم سر کار تا کارهای عقب مونده رو جبران کنم. ساعت 2 زنگ زدم به همون مسئول دایره حقوقی و گفتم آقا ما روی حرف شما یک بار دیگه رفتیم شیراز و برگشتیم و این چیزی که بهمون دادن اینطوری شد و قبول نکرد. حالا هم دوباره باید برم شیراز. اعصابش خرد شد و گفت یعنی که چی, اینطوری که نمیشه. بگید به شعبه که از سیستم اتوماسیون برای ما نامه بزنن که متن مورد قبول هست یا نه. ما هم اینجا تایید میکنیم که مطابق متن بهتون بدن. باورم نمیییییییییییییشه! یعنی اینا سیستم اتوماسیون داشتن؟ یعنی میشده یک روزه از تهران استعلام کنن؟ یعنی میشده خود شعبه بدون مراجعه به مرکزی از تهران بپرسه که آیا میتونم مطابق این متن ضمانت نامه بدم یا نه؟ یعنی مرکزی فارس که بخشنامه سال 85 رو داشته میتونسته یک روزه و یا حتی یک ساعته دستورالعمل جدید رو بگیره, یا حداقل کسب تکلیف کنه؟ میگم آقا مطمئنید که میشه این کار رو کرد؟ میگه بله. شما بگید نامه بزنن, من پنج دقیقه ای جواب میدم!

با خودم فکر کردم اگر به شعبه بگم ممکنه همکاری نکنه چون تا حالا دو بار صادر نکرده و باز باید صادر کنه, پس اول به مرکزی زنگ بزنم. به مرکزی زنگ زدم و گفتم تهران اینطوری گفته. بعد از نیم ساعت جر و بحث که این متن ما مغایرتی با چیزی که نظام وظیفه میگه نداره, گفت خب ما نامه اشو میزنیم, جوابش که آمد میفرستیم برای شعبه. شما هم میتونید فردا برید شعبه و مطابق متن جدید بگیرید. فقط چون توی این جدید نوشته که باید هر سال بانک خودش اقدام کنه, باید پول شش سال رو همین اول بدید! یه کم باهاش چونه میزنم که آخه برای چی؟ خب ما که مجبوریم سال به سال بیاییم بگیریم از شما. بعدشم مگه شما شش ساله صادر میکنید که میخواهید پول شش سال رو همین الان از من بگیرید؟ میگه نه, دیگه همینه. دیگه حوصله بحث ندارم. میگم باشه, شما نامه رو بزن ببینیم چکار میشه کرد.

خوب شد سربازیمو عقب انداختم, اگرنه الان باید توی پادگان بالا و پایین میپریدم و برای آقایون دو هفته طول میکشید که یه برگه صادر کنن!