سایت WalkScore.com

توی این مدت که دنبال خونه میگشتم خلاقانه ترین سایتی که دیدم این سایت WalkScore بود. یه امتیاز بندی گذاشته برای مناطق مختلف امریکا که بر اساس مغازه ها و جاهای تفریحی و ... چقدر قابل راه رفتن هستن! برای من که اینجا خیلی راه میرفتم این سایته خیلی جالب بود که ببینم توی امریکا کجاها میشه راحت راه رفت. اگر heat map اشو هم فعال کنید میتونید نقشه امتیاز راه رفتن رو به صورت رنگی ببینید.

اما برای جستجوی خونه اجاره ای, این سایت اطلاعات دو سه تا سایت دیگه رو با هم دیگه ترکیب میکنه و نشون میده. میشه علاوه بر اینکه نقشه امتیاز راه ها رو دید, گزینه هایی رو فیلتر کرد که مثلا فاصله اشون از یک محل مخصوص (مثلا دانشگاه) پیاده یا با اتوبوس کمتر از یه مقدار ثابتی باشه. همینطور هر منطقه رو جداگانه جستجو کرد. البته در حال حاضر اطلاعات مربوط به خونه ها خیلی ناقصه اما در کل برای پیدا کردن محله و محدوده و رنج قیمت اونجا بد نیست.

چند سایت برای پیدا کردن خانه اجاره ای در امریکا

خوشبختانه توی امریکا کسب و کارهای آنلاین خیلی فعال و خوب هستن. برای همین خیلی از نیازها رو میشه آنلاین برطرف کرد. یکی از اینا نیاز به پیدا کردن خونه هست. پارسال که میخواستیم برای داداش خونه بگیریم, رفتیم کل شیراز رو گشتیم. به تک تک آژانس ها سر زدیم تا بالاخره یه مورد مناسب پیدا کردیم و کلا یه پروسه دو هفته ای شد. توی امریکا خیلی راحت میشه از اینترنت خونه رو پیدا کرد و بعد چند تا خونه رو که قابل زندگی کردن هستن و به نظر خوب هستن انتخاب کرد و از نزدیک طی یکی دو روز دید و یکیشونو انتخاب کرد. کسانی که مهاجرتی هم به امریکا مراجعه میکنن باز میتونن خونه رو خیلی راحت آنلاین پیدا کنن.
اینجا چند تا سایت میذارم که برای پیدا کردن خونه اجاره ای خیلی کمک میکنن. در بدترین حالت رنج قیمتی اجاره خونه رو میشه ازشون پیدا کرد. توی بعضیهاشون باید عضو شد تا به لیست ها دسترسی پیدا کرد اما عضو شدنش رایگانه.

http://www.rent.com
http://www.apartmentguide.com
http://www.apartments.com
http://www.apartmentfinder.com

البته اگر توی اینترنت سرچ کنید خیلی خیلی موارد بیشتری رو پیدا میکنید. ممکنه برای یه شهر بخصوص یا ایالت بخصوص سرویس های مجزا باشن. مثلا قبلا که دنبال قیمت خونه توی لس آنجلس بودم سایت http://www.apartmenthunterz.com نسبت به بقیه گزینه های بیشتری رو معرفی میکرد.

دو تا سایت WalkScore و ApartmentrRatings رو مجزا توی پست بعدی معرفی میکنم.

چند نکته در مورد پیدا کردن خانه دانشجویی در امریکا

بهترین مرجع برای پیدا کردن خانه دانشجوهای ایرانی همون دانشگاه هستن. برای همین چند تا نکته رو که بچه های اونجا بهم گفتن اینجا مینویسم:

1- خونه های On-Campus به خونه های Off-Campus اولویت دارن.

چون هزینه رفت و آمد کم میشه و دسترسی به دانشگاه هم راحتتره. برای دانشجوهای دکترا که بیشتر وقتشونو توی آزمایشگاه میگذرونن و ممکنه شب بخوان دیروقت برگردند بهتره که خونه توی دانشگاه باشه!

من خودم خونه Off-Campus گرفتم چون قیمت خونه های On-Campus بیشتر بود و گرفتنشم رقابتی بود و از اون بدتر که اتاق های مشترک داشت. در ضمن من چون وضعیت رفتنم دیر مشخص شده بود برای اقدام کردن این خونه ها دیر شده بود. تجربه خوبی هم از زندگی خوابگاهی در گذشته نداشتم.

2- اولویت خونه با خونه های نزدیک دانشگاه هست.

با توجه به اینکه حمل و نقل عمومی توی اکثر شهرهای امریکا (به جز نیویورک و تا حدودی شیکاگو) بسیار خوب نیست, خونه باید تا حد امکان به دانشگاه نزدیک باشه. خونه هایی که مسیر مناسبی تا دانشگاه ندارن, حتما برای ساعات پایانی شب و رفت و آمد مخصوصا برای کسی که خونه نداره دردسر درست میکنه.

3- برای کسی که ماشین داره میتونه خونه جاهای بهتری گیر بیاره.

خونه های نزدیک دانشگاه, به خاطر اینکه حمل و نقلش آسونتره اغلب قیمت هایی خیلی بالاتر از ارزششون دارن. برای همین اگر کسی میتونه ماشین تهیه کنه میتونه خونه دورتر از دانشگاه با قیمت مناسبتر پیدا کنه.

4- نزدیکی به فروشگاه ها خیلی مهمه.

توی امریکا معمولا اینطوریه که مردم یه روز تعطیل میرن و کل خریداشونو انجام میدن. برای کسی که ماشین نداره, نزدیکی به فروشگاه ها خیلی خیلی مهمه.

5- زمان مناسب برای اجاره خونه های نزدیک دانشگاه اولین فرصت قبل از آمدنه.

هر چی زمان به ترم دانشگاه ها نزدیک میشه خونه ها گرونتر میشن. برای همین بهتره که چند ماه قبل از آمدن خونه رو تهیه کرد. در زمان شروع ترم هم خونه خیلی خیلی کمیاب میشه. البته خونه هایی که نزدیک دانشگاه نباشن برای کسی که ماشین داره همه سال گیر میاد. خونه ای که من یک ماه پیش اجاره کردم ماهی 640, الان داره اجاره میده 720 و تنها فرقش هم اینه که زمان اجاره الان دیگه خیلی نزدیک شروع ترم شده.

6- معمولا راحتتر میشه همخونه ای رو از ایران پیدا کرد تا اونجا.

اول بچه های اونجا بهم گفتن که همخونه ای اصلا نمیتونی اینجا پیدا کنی. معمولا ملیت ها با همدیگه خونه میگیرن و کلا سخته که پیدا کنی.

من همچین تجربه ای نداشتم. از سایت اپلای ابراد راحت شد همخونه ای پیدا کنم. البته دانشگاهی که میرم ایرانی زیاده داره. برای همخونه ای هم خیلی دیدم که خونه های 4 خوابه اجاره کردن و حالا دنبال یه نفر یا دو نفر دیگه میگردن که باهاشون هم خونه بشن. قیمت هاشونم مناسب بود. من چندماه عضو easyroommates.com بودم. هم خونه ای هایی که اونجا پیدا میشد هم اینکه قیمت بالایی میخواستن و هم اینکه خیلی هاشون اصلا دانشجو نبودن و اصلا نمیدونم زندگی با یه آدم 50 ساله چطوری میتونه باشه؟ قیمت ها مثلا ماهی 500 دلار بود. اما توی بولتن های دانشگاه میشد دانشجوهای همین دانشگاه رو پیدا کرد که با مثلا با ماهی 400-450 هم خونه ای میخواستن توی یه خونه 4 خوابه یا 3 خوابه نزدیکای دانشگاه. البته بیشترشون مثلا هندی یا چینی بودند و ندیدم اصلا هیچ ایرانی همچین کاری کرده باشه. خونه ای که من گرفتم هم اگر دو خوابه میخواستم بگیرم 500 دلار در میامد و الان که یک خوابه گرفتم و دو نفر هستیم نفری 320 میدیم که به نسبت خرج ها خیلی خوبه.

7- بعضی آپارتمان ها رو میشه آنلاین قبل از آمدن اجاره کرد

توی امریکا میشه بعضی آپارتمان ها رو قبل از آمدن اجاره کرد. معمولا مراحلش اینطوری :

• آپارتمان رو از سایت های پیدا کردن آپارتمان پیدا میکنن.
• سایت آپارتمان رو از توی اینترنت پیدا میکنن.
• وارد قیمت Floor Plans (نقشه واحد ها) میشن.
• معمولا یه گزینه داره Check Availability و اونو میزنن و جستجو میکنن که این نقشه آپارتمان برای تاریخی که میخوان وجود داره یا نه.
• اگر وجود داشت میشه همونجا هزینه اشو پرداخت کرد و واحد رو اجاره کرد.

بعضی جاها اما باید تلفنی تماس گرفته بشه و پرسیده بشه که آیا واحدی آماده هست یا نه. به نظرم این جور خونه گرفتن توی امریکا هنوز با ایده آل خیلی فاصله داره و باید سر و سامان داده بشه. مثلا سایت های آپارتمان یابی توی سایتشون نمیتونن بهتون بگن که یه واحدی آماده هست یا نه. البته اگر عضو بشید و ... میتونن تماس بگیرن از مسئول آپارتمان بپرسن. اما فکر کنید چقدر باید هی تماس گرفته بشه که متوجه بشن بالاخره این واحدی که شما میخوای هست یا نه. قیمت واحدها هم توی سایت های آپارتمان یابی قیمت روز نیست. ممکنه شما یه واحدی رو ببینی زده 500 دلار بعد تماس بگیرن بگن که ما 600 دلاری الان داریم.

---------------

پاورقی: عکس ها مربوط به خونه خودم نیست و مربوط به یک آپارتمانه که از اینترنت پیدا کردم. قیمت واحدهای یک خوابه اش از 900 دلار به بالا و واحدهای دو خوابه از 1300 دلار به بالاست.

قیمت لوازم در امریکا (Walmart)

یه سئوالی که برام پیش میامد قبل از رفتنم این بود که بدونم قیمت لوازم توی امریکا چقدره که اگر ارزونتره از اینجا تهیه نکنم.

از کسانی که اونجا مقیم بودن پرسیدم, گفتن که اینجا تقریبا همه چیز گیر میاد. اگر مغازه های ایرانی نداشته باشن, مغازه های پاکستانی و عرب و ... دارن. برای خرید هم میشه از فروش های ویژه ای که بعضا مکزیکی ها میزنن و یا Yard Sale ها برای خرید دست دوم استفاده کرد. پیشنهادشون این بود که به اندازه یکی دو هفته اول با خودم وسایل ببرم و بقیه رو از اونجا تهیه کنم. برای اجناس دست اول هم میگفتن که بعضی وقتا off میخوره و میشه با قیمت خیلی خیلی خوب خرید.

به هر صورت توی امریکا یه سری فروشگاه زنجیره ای وجود داره که میشه از اونجاها همه خریدها رو انجام داد. اگرچه این فروشگاه ها بعضا گرونتر از قیمتی هست که میشه توی بازارهای اونجا گیر آورد اما دیدنشون خالی از لطف نیست. یکی از معروفترین فروشگاه های زنجیره Walmart هست که تقریبا توی همه امریکا شعبه داره و همهجور کالایی هم توش پیدا میشه.

عکس شعبه های والمارت در امریکا از این لینک

من از اینجا قیمت لوازم بهداشتی و خواب و ... رو نگاه کردم که برای چیزایی که اونجا لازم دارم هزینه هاشو کنار بذارم. خیلی جالبه که قیمت همه چیز رو آنلاین زدن و میشه با این قیمت توی کل امریکا هم تهیه کرد. البته هر جایی بر اساس مالیات خودش به این قیمت اضافه میشه. مثلا تگزاس تقریبا 9% مالیات بر خرید داره. برای ما توی ایران مالیات بر خرید رو روی قیمت کالا کشیدن چون توی همه ایران ثابت است.

این هفته هر روز یک شوک در مورد ارز

این هفته باز برای چندمین بار در سال گذشته اوضاع ارز به هم ریخت. این چیز جدیدی نبود و ما دیگه بهش عادت کرده بودیم. اما اتفاق جدیدی که افتاد, این بود که هر روز یه خبری در مورد ارز از طرف مسئولین دولتی و مجلسی مطرح شد. یه روز ارز مسافرتی رو حذف کردن و یه روز گفتن ارز دانشجویی باید قطع بشه و فرداش ارز دانشجوهای فوق دیپلم و لیسانس قطع کردن و امروزم حرف گرون کردن 30-40 درصدی ارز دانشجوییه. امیدوارم هر کسی باعث و بانی این ظلم هست, خدا توی همین ماه مبارک لعنتش کنه و سایه اشو از سر ملت ما کم کنه. این روزا خیلی عصبی شده ام, حتی یکبار سر مامانم داد زدم که بعدش خیلی ناراحت شدم. شاید چون هوا گرم شده, شاید چون دندونام خیلی درد میکردن. شایدم چون خیلی نگران وضعیت خانواده ام هستم. توی چند تا پست بعدی یه کم توضیح میدم که چه اتفاقاتی ظرف یک هفته در مورد ارز افتاد.

حذف ارز مسافرتی
این هفته اول از همه که ارز مسافرتی رو به طور کامل قطع کردند (به جز برای حج تمتع که اونم به 200 دلار کاهش پیدا کرد و احتمالا هر کسی یکبار بعد از 10-15 سال نوبتش میشه که بره!). برای ما فکر کنم دیگه پدر و مادرم هم نتونن برن ایتالیا به برادرام سر بزنن. حتی با اون ارز مسافرتی هم همچین هزینه ای برامون سخت بود و توی این یکسالی که برادرم اونجا بود نه اون تونست که برگرده و نه خانواده ام تونستن که بهش سر بزنن.
اما برای کشور این کار بدترین اتفاقی بود که میتونست برای دانشجوهای داخل کشور بیفته که میخواستن برای ارائه مقاله برن خارج از کشور. اینطوری باید کل هزینه سفر رو با هزینه دلار 2000 تومنی بدن و جالبه که بدونید هزینه سفری که دانشگاه ها میدن از 10-15 سال پیش مبلغی در حدود 500 هزار تومن هست که اونم با هزار تا مدارک بعد از سفر میدن. فکرشو کنید که دو سال پیش که هنوز خبری نبود من هر چی حساب و کتاب کردم دیدم نمیتونم از پس مخارج سفر برای کنفرانس بر بیام, برای همین نرفتم. حالا چطوری یه دانشجو میتونه با این هزینه بره؟؟؟
از اون بدتر که گرنت اساتید هم دو برابر نشده و برای همین باید حتی توی ثبت نام مقاله ها رعایت کنن. این یعنی یا از دانشجوهاشون میخوان که خودشون مبلغ بیشتری از ثبت نام مقاله رو شریک بشن و یا فقط نصف دانشجوهاشونو ساپورت کنن. شاید توی کوتاه مدت (یکسال) اثری نداشته باشه اما توی یه دوره سه تا پنجساله چنان نظام آموزش تکمیلی کشور ضرری ببینه که با هیچی نشه جبرانش کرد. روزی هزار بار خدا رو شکر میکنم که همون موقع تصمیم درستی گرفتم که از اینجا باید برم. وگرنه الان دانشجوی دکترایی بودم که حتی نمیتونستم یه مقاله امو هم برم خارج از کشور ارائه بدم و با جامعه علمی جهانی تعامل داشته باشم.
میدونم یه عده نافهم ممکنه بگن دانشجو برای چی باید بره مقاله اشو خارج ارائه بده, برای همین از همین الان اینجا بگم که اگر خدایی نکرده نمیفهمید برای چی باید بره, در جهل مرکب بمونید بهتره.

حذف ارز دانشجویی برای فوق دیپلم و لیسانس
این هفته چندین بار چند تا از نماینده های مجلس آمدند و اظهار نظر کردند که ارز دانشجویی باید حذف بشه. بعد به دروغ آمار دادن که 10 میلیارد دلار دارن برای ارز دانشجویی خرج میکنن. بعد که آمار وزارت علوم رو دیدیم متوجه شدیم فقط 200 میلیون دلار ارز دانشجویی امسال دادن که به نسبت آمار واردات کشور (60 میلیارد دلار) هیچی نیست. اول یه عده ای اعتراض کردن که آقا این به صلاح کشور نیست. اما آخر الامر ارز دانشجویی رو برای دوره های فوق دیپلم و لیسانس حذف کردند. این مدت هم ما همش توی نگرانی بودیم که اگر این ارز حذف بشه چکار باید کنیم؟ ارزش پول ملی رو در عرض چند ماه نصف کردند و هیچ کسی نیست خر آقایون رو بگیره و بگه چرا؟ واقعا نه کسی پرسشگره و نه کسی پاسخگو. فقط قشر متوسط و ضعیف جامعه هستن که ضرر میکنن وگرنه آقازاده ای که داره انگلیس با خرج ددی از بیت المال درس میخونه چه فرقی براش میکنه؟ یا کارخونه داری که دلار 100 تومن گرون میشه 200 تومن میکشه روی جنسش چه فرقی برایش میکنه؟ 30 هزار میلیارد دلار سرمایه مملکت رو دزدیدند و بردند, یه طوری برخورد میکنن انگار فقط 4 نفر بودن که تونستن همچین کاری کنن. اگر یه سیستم ... حالا اون دانشجویی رو در نظر بگیرید که برای لیسانس رفته امریکا و دو سال از تحصیلش هم گذشته و حالا خرجش 2 برابر میشه. یا باید برگرده و درسش رو ول کنه و یا فکر پناهندگی باشه. بیچاره روحش هم دو سال پیش خبر نداشت که یه مسئولی شب میخوابه صبح بلند میشه میگه چرا باید ارز بدیم به دانشجو و پس فرداش ارزشو قطع میکنن. خوب که نگاه کنیم میبینیم, اون دانشجوی بیگناه بیشتر از این دزدا ضرر کرده.


جوکی با عنوان ارز تک نرخی
این دو روز اخیر هم که باز حرف از تک نرخی کردن ارز شده. پارسال ارز دولتی حدود 1100 بود. ارز آزاد از 2000 که رد شد گفتن باید تک نرخی بشه 1226!!! در واقع ارز دانشجوها رو بی سر و صدا 10% گرون کردن. بعد یه مدت گانگستر بازی که ارز قاچاقه و کسی نباید به قیمت بیشتر بخره یا بفروشه و ... داشتیم. که خودتون میدونید چی شد. آخرشم دیدن جوکی که تعریف میکنن دیگه برای خودشونم خنده دار نیست, بیخیال ماجرا شدن و گفتن هر کسی هر چقدر دوست داره بفروشه. حالا باز دلار از مرز 2000 رد شده و میخوان جوک تکراری بیمزه ارز تک نرخی رو دوباره تعریف کنن و باهاش ملت رو مسخره کنن. اینبار دیگه به 10% هم راضی نیستن. حالا در نظر بگیرید که داداش من یکساله درس خونده و یکسال دیگه اش مونده و اون یکی داداشم هم روی این حساب که میتونه ارز به این نرخ بگیره کارهای سفارتشو داره میکنه که ویزا بگیره که بره. واقعا اینجا چطوری آدم میتونه برای دو هفته بعدش برنامه ریزی کنه؟ اینا شب میخوابن و صبح بلند میشن تز میدن که باید ارز دانشجویی 30-40% گرون بشه. در واقع وقتی دیدن هیچ توجیهی برای حذف ارز دانشجویی ندارن, چرا گرونش نکنن؟ از اون بدتر اینکه ممکن بود من روی این حساب که قیمت ارز اینقدره بدون فاند برم امریکا. روزی هزار بار خدا رو شکر میکنم که همیشه هوامو داشته و هیچوقت منو تنها رها نکرده. با وجود اینکه مدارکمو دادم برای ارز دانشجویی اما بعید میدونم که با این قیمت حتی برای ترم 1 هم گیرم بیاد چه برسه به ترم 2. حالا جایی که برای من 3-4 میلیون حکم 3-4 ماه کار فول تایم رو داره ... واقعا چطوری میخواستم بدون فاند از پس این مخارج بر بیام؟ خدایا ممنونم که تنهام نذاشتی.