تاریخچه علم دندانپزشکی

قدیما که دندانپزشک نبوده, یه نفر که دندانش درد میکرده میرفته پیش یه آهنگری, فرزکاری, نجاری, چیزی تا با انبردست براش بکشه. یه روز یه مریضی میره پیش یکی از این آهنگرها. ولی آهنگر انبردستش گم شده بوده. میگه انبر ندارم, چکار کنم؟ مریض در حالی که دندانش خیلی درد میکرده, میگه یه کاریش کن تو رو خدا. دکتر یه نگاهی میکنه به اطراف و یه دستگاه دریل رو میبینه و میگه بذار امتحان کنم. بعد دریل رو میذاره روی دندانش و تا ته میتراشه. بدینسان علم دندانپزشکی پایه گذاری نوین میشه.

البته این علم در طی زمان توسط همین مشاغل توسعه پیدا میکنه. که در ادامه به نحوه توسعه این علم میپردازیم.

تاریخچه عصب کشی
یه روز یکی از این آهنگرهای خلاق دستگاه جوش رو ور میداره و با آتیش زیر دندان رو میسوزنه که اعصاب از بین برن. این کار امروزه عصب کشی نامیده میشه.

تاریخچه روکش
روزی یه چینی کار که دندانش توسط یه دندانپزشک کشیده شده بود, به فکرش میزنه که ما که لیوان و ... رو با چینی درست میکنیم چرا دندان درست نکنیم. و بدینسان علم روکش دندان اختراع میشود.

و............

با یه دندانپزشک چکار باید کرد؟

توی این قصه یه دکتر مغز و اعصاب قرار بود با تفکر دندانپزشکی درس خونده بود. القضا بعد از فارغ التحصیلی توی مطبش یه دندانپزشک مراجعه کرده و دکتر با خودش درس هاشو مرور میکنه:

1- یه عکس از مغزش بگیرید. با این عکس حتما متوجه میشید که کله اش پوسیدگی داره.

2- داروی بی حسی رو با آمپول توی کله اش تزریق کنید که درد نکشه.

3- مته رو بذارید روی جمجمعه اش و اینقدر بتراشید تا به مغزش برسید.

4- چون درد ناشی از عصبه اول باید عصب کشی کنید. برای این کار از فندک یا هر چی دم دستتون میاد استفاده کنید و هر چی عصب و رگ میبینید از بین ببرید.

5- قسمتی از مغز رو که پوسیدگی داره خارج کنید و با گچ پر کنید.

6- اگر به نظرتون کل مغز پوسیدگی داره, میتونید گردن رو نگه دارید, بعد از سر قالب گیری کنید و بدید لابلاتوار براش یه کله چینی درست کنه. به این کار میگن روکش.

7- اگر خیلی پوسیدگی جدی هست, میتونید سر رو از گردن قطع کنید. به این کار میگن کشیدن سر.

8- میتونید به جای سری که کشیدید, یه سر دیگه بکارید. به این کار میگن ایمپلمینت.

اگر تفکر درستی پایه گذاری علم دندانپزشکی بود الان وضع دندانای من این نبود. خوبه بقیه دکترها این تفکر رو ندارن. توی پست بعدی به تاریخچه دندانپزشکی میپردازیم تا ریشه یابی کنیم این تفکر از کجا نشات گرفته.

تبعیض در انتخاب دانشجو در امریکا

اولین شک فرهنگی ای که من در مورد دانشگاه های امریکا داشتم مربوط به دو سال پیش میشه که این جمله بود رو توی سایت دانشگاه USC خوندم:

We do not discriminate on the basis of race, religion, national or international origin, color, sex, age, veteran status, or disability. It is our intention that all qualified applications be given equal opportunity and that our selection is based upon merit alone.

دوستانی که اپلای میکنن میدونن که توی همه دانشگاه ها جمله مشابه این وجود داره. وقتی من این جمله رو خوندم به معنای واقعی بهم شک دست داد. با خودم نشستم فکر کردم, اگر من یه امریکایی و رئیس یه دانشگاه امریکا بودم چکار میکردم؟ اولش میگفتم دانشجوی اینترنشنال یعنی, همه امریکایی ها بیان تو! بعدش میگفتم مسلمون تروریست برای چی باید وارد بشه؟ هر کسی مسلمونه ریجکت. بعدش میگفتم سیاه پوست ها بی فرهنگن, همه سفیدها در اولویت باشن. بعدش فکر میکردم نژاد خودم برتره, همه هم نژادی های خودم در اولویت باشن. بعدش میگفتم هر کسی سن اش از X بیشتره اصلا برای چی میخواد درس بخونه, بهتره فکر آخرتش باشه! آخرشم فکر میکردم که کسی که ناتوانی های جسمی داره, بهتره بره به ناتوانی هاش برسه, چرا باید ادامه تحصیل بده؟ اون وقت واقعا کسی میتونست به من بگه انسان؟

توی امریکا هیچوقت چنین ظلمی در مورد یک جنسیت خاص وجود نداره که بخوان شرایطی بذارن که یک جنسیت خاص نتونه توی رشته ای که دوست داره ادامه تحصیل بده. چنین توجیهی غیرقابل قبوله که چون یه دختر نمیتونه هیچوقت توی معدن کار کنه حق نداره همچین رشته ای رو بخونه. کسی که اینو میگه هیچ درکی از دانش نداره. چه بسیار دخترهایی که معدن خونده باشن و به پیشرفت علمش هم کمک کرده باشن اما هیچوقت نیازی به کار کردن توی معدن نداشته باشن.

یکی از بزرگترین تفاوت های فرهنگی ما با امریکا در این هست که اونجا میگن آموزش باید برای همه باشه و هر کسی با هر سطح توانایی و شرایطی باید بتونه در رشته ای که دوست داره ادامه تحصیل بده. حالا چون همه دانشگاه ها نمیتونن استنفورد باشن, شرایط برای ورود به دانشگاه های بهتر رقابتی تر هست.

ظلمی به اسم پذیرش تک جنسیتی و پذیرش بومی

دانشجو توی این کشور برای دانشجو بودنش هم بدبخته. سوای از اینکه در طول دوران بشیریت هیچ کس نفهمیده بود که دانشگاه هم باید تک جنسیتی بشه و این آقایون فهمیدن, امروز ظلم بزرگی به دختران دانشجو به اسم تک جنسیتی و پذیرش بومی در دفترچه های انتخاب رشته رقم خورده.

کشور ما از نظر دانشگاهی یکی از عقب افتاده ترین کشورهاست. چه ما فقط چند تا دانشگاه به درد بخور توی مراکز شهرهای بزرگی مثل تهران و شیراز و اصفهان و مشهد داریم و بقیه دانشگاه ها اغلب سطح کیفیتیشون از مدارس این شهرها هم پایینتره. حالا توی این اوضاع که این همه محدودیت دانشگاه داریم, یک امتحان ناجوانمردانه ای به اسم کنکور برگزار میشه که یه عده ای خاص بتونن وارد این دانشگاه های خوب بشن. حالا بگیم کنکور گزینش بر اساس دانشه, دیگه چرا باید گزینش جنسیتی داشته باشیم؟

متاسفانه, الگوی تفکیک جنسیتی دانشگاه ها بزرگترین ضربه رو به قشر دخترهای دانشجو میزنه چون ظرفیت پذیرششون برای بعضی رشته های خاص (مثلا معدن) خیلی پایین هست, شانس ورودشون رو به دانشگاه های خوب خیلی خیلی کمتر میشه. از طرفی پذیرش بومی که بی سر و صدا در نتایج کنکور اعمال میشه, ضررش به دانشجوهای شهرستان ها میرسه که توی شهرشون دانشگاه خوبی ندارن. مثلا یه دختر اهل یه روستای دور افتاده کشور چرا نباید بتونه توی دانشگاه تهران یا شیراز درس بخونه؟ فقط چون دختره؟ فقط چون اونجا به دنیا آمده؟

اسم این کار تبعیض جنسیتی هست و نه تفکیک جنسیتی. خوشحالم که مدیریت کعبه با بعضی ها نیست وگرنه تا حالا زنونه مردونه اش کرده بودن. مگه کسی که توی این کشور دختر به دنیا آمده چه گناهی کرده که باید این همه تبعیض براش قائل شد؟

(لطفا پست بعدی رو هم بخونید.)

سایت ApartmentsRatings.com و نظرات جالب ساکنین آپارتمانهای امریک

بعد از اینکه آپارتمان مورد نظرتون رو پیدا کردید, شاید بدتون نیاد که یه کم در مورد اون آپارتمان اطلاعات کسب کنید. اگر اسم آپارتمان رو توی سایت ApartmentsRatings.com سرچ کنید, میتونید نظراتی که مشتریان قبلی اون آپارتمان دادن رو بگیرید.
من خودم در مورد چند تا خونه ای که فکر میکردم دیگه خیلی خوب باشن از این سایت اطلاعات گرفتم. و از خوندن نظرات کاربراش هم تا حدودی شکه شدم.  (ببخشید برای من فقط نکات منفی جالب بودن)

• اینجا دو تا قاچاقچی مواد مخدر زندگی میکنن (شاید الان دیگه باید بگیم میکردن) که خیلی خطرناک بودن.
• اتاق ها اینجا خیلی خیلی دیوارهای نازکی داره. صدای همسایه رو راحت میشه شنید.
• من دارم توی خونه بغلی زندگی میکنم! همه صداهاشون میاد توی خونه ما و من حتی میدونم کی با زنش دعواش شده و سر چی بوده!
• همسایه های اینجا خیلی خیلی صدا میدن. ما اصلا شبا خواب نداریم.
• طراحی پارکینگ این ساختمان افتضاحه. هر بار که من ماشینم رو اینجا پارک کردم چون خیلی جای پارک ها تنگ هستن همسایه ها ماشینشونو زدن به ماشین من.
• همه چیز این خونه خوبه به جز سوسک های حمام. همه جا سوسک ها بالا و پایین میرن. ممکنه یکی از این سوسک ها خوشش بیاد اما به نظرم بهداشتی نیست آدم با این سوسک ها زندگی کنه.
• مشکل اصلی این خونه هزارپا ست. البته فقط سه ماه تابستون. اگر این موجودات رو دوست دارید, اینجا بهترین جاست!
• صاحبخونه اینجا خیلی حریصه. مدام به بهانه های مختلف از ما پول میگیره. مثلا هفته پیش 35 دلار گرفته برای جمع کردن آشغال ها الان دو روزه جمع نکردن.
• من میخواستم خونه رو دو روز زودتر تخلیه کنم, صاحبخونه از من پول یک ماه بیشتر رو گرفته. خیلی غیرمنطقه, من دارم زودتر میرم نه دیرتر. چرا این پولو از من میگیرن؟
• به همه اونایی که میخوان اینجا رو بگیرن, بگم که گول اجاره ارزونشو نخورید. وقتی بخواهید از اینجا بلند شید به هر بهانه ای پول دو ماه اجاره هم بیشتر ازتون میگیرن. هیچ وقت پاتونو اینجا نذارید! اصلا ارزش پولی رو که میدید رو هم نداره.
• صاحبخونه اینجا خیلی فضوله. برای من یه بسته فرستاده بودن با پست DHL میگفت نرسیده و کسی به من تحویل نداده, برو رسیدشو بیار. منم گم کرده بودم. بعد از چند روز که پیدا کردم و توی سایت چک کردم, حدس بزنید کی بسته رو تحویل گرفته بود. خودش! البته بعدش که رسید رو بهش نشون دادم بسته رو بهم داد اما چرا از اول دروغ گفت؟ اون یه دروغگوی بزرگه.
• اینجا آشغال ها رو سر وقت جمع نمیکنن, بعضی وقتا 3 روز میشه که آشغال ها رو نبردن و همیشه حیات بوی بدی میده.
• همسایه ما 4 نفرن آدم توی یه خونه هستن. قانونا باید 2 نفر به ازای هر اتاق باشن و خونه اینا یک خوابه است. من به صاحبخونه هم شکایت کردم اما هیچ کاری نکرد. دیگه تحمل این همه سر و صدا رو ندارم.
• من 500 دلار به عنوان deposit اینجا گذاشته بودم اما صاحبخونه به هر بهانه ای بهم پس نداد. مثلا میگفت اینجای فرش کثیف شده و کل پول فرش رو از deposit اتون باید کم بشه. یا یه خط کوچیک افتاده بود روی کابینت پول کل کابینت رو از من گرفتن. آخرش که میخواستم برم 450 دلار هم اضافه دادم.
• خیلی مسخره است. من دو ماه پیش از اینجا رفتم و تسویه کردم الان برام قبض آمده که خونه خرابی داشته و باید 2500 دلار دیگه بدم. آخه من از اینجا رفتم. اگر خرابی داشته چرا قبل از رفتنم نگفتم. من سالم تحویل داده بودم.
• این منطقه خیلی خیلی خطرناکه. دیروز جلوی خونه ما تیراندازی شد و یکی کشته شد. ما همین ماه دیگه از اینجا میریم.
• من دو تا بچه کوچیک دارم. حتی زمانی که اینا خواب هستن همسایه ها به دروغ شکایت میکنن که سر و صدا میکنن. دیگه نمیتونم تحمل کنم و قراردادم تموم شه از اینجا میرم.
• همسایه های اینجا اصلا رعایت نمیکنن. اون شب یکیشون عور مادرزاد آمده بود بیرون. من بچه دارم و دلم نمیخواد بچه ام توی همچین محیطی بزرگ بشه.
• محیط آپارتمان توی شب ها خیلی تاریکه اینجا اصلا توی حیاط چراغ نداره.
• صاحبخونه ما خیلی عوضیه. همه چراغ ها رو صبح تا شب و شب تا صبح روشن میذاره. من خونه قبلی 40 دلار پول برق میدادم. اینجا دارم 200 دلار فقط پول برق میدم. آخه کی این همه پول برق میده؟
• خونه خوبیه فقط اینجا کرایه ها از 6 سال پیش که من بودم 2 برابر شده. من بازنشسته ام و دوست ندارم هر سال کرایه ام اینقدر زیاد بشه. چرا باید تلویزیون کابلی بذارن و ماهی 35 دلار اضافه از من بگیرن. من که اصلا تلویزیون ندارم. امسال آخرین سالیه که اینجا میمونم. به بعدی ها خوش بگذره. (همون خونه یکی نوشته بود که خیلی خوشحالم که فقط با 35 دلار اضافه این همه شبکه تلویزیونی گیرم میاد و هیچ جای امریکا نمیتونستم با این قیمت همچین امکاناتی بگیرم!)
• درسته اینجا بدترین آپارتمانی هست که به عمرم توش زندگی کردم اما به نسبت پولی که میدم ارزش داره. اگر بیکار نشده بودم هیچوقت همچین جایی زندگی نمیکردم.
• کرایه اینجا به طرز مسخره ای بالا هست. چند تا آپارتمان اطرف اینجا با امکانات بهتر خیلی ارزونتر هستن. یکی به من بگه چرا اینجا اینقدر پول اجاره میگیرن؟
• صاحبخونه سر منو راحت کلاه گذاشت. موقعی که میخواستم واحد رو بگیرم, گفت این واحد رو نمیتونی الان ببینی اما یکی دیگه هست که نقشه اش عین اینجاست اونو ببین. منم اونو دیدم و پسندیدم. الان که واحد خودم خالی شده و دارم میرم توش میبینم که شیرهای آب برای ماشین لباس شویی نداره. توی قراردادم هم نگاه کردم نبود. اون به من دروغ گفت که این دو تا واحد مثل هم هستن.
• اینجا همه چیز عالیه فقط گرونه گرون گرون. اگر پول دارید بیایید خیلی خوبه ولی من باید دیگه از اینجا برم چون از پس کرایه اش بر نمیام.

برای من که خیلی جالب بود. یه مسائلی رو دیدم که هیچوقت حتی بهشون فکر هم نمیکردم. جالبه که نصف بیشتر مشکلات مربوط به صاحبخونه های اونجا بود. چیزی که اینجا شاید خیلی خیلی کمتر باشه. چون اونجا یه شرکت هایی میان کل مجموعه آپارتمان رو میخرن و اجاره میدن. برای همین اغلب صاحبخونه یه مجتمع یه نفره که از اونجا پول در میاره. حالا تسهیلات میذارن, نرخ ها رو بالا پایین میکنن و بالاخره از این راه درآمد کسب میکنن.

حتما پیشنهاد میکنم که مثلا فرض کنید میخواهید یه جایی زندگی کنید و سعی کنید که آپارتمان های اون منطقه رو پیدا کنید و نظرات مستاجرهای قبلی رو در موردش بخونید. خیلی تجربه جالبی هست. فقط اگر میخواهید استفاده کنید, زمان رو در نظر بگیرید. بعضی وقتا نظرات قدیمی شدن و کلا صاحبخونه عوض شده و مسائل اون آپارتمان تغییر کرده. مطمئنا نظرات جدید قابل اطمینان تر هستن. البته ممکنه خود صاحبخونه هم بیاد به اسم های مختلف نظرات مثبت ثبت کنه که باید حواستون باشه!