چرا به اساتید ایمیل بزنیم؟

آخرین بخش جمع بندی این ایمیل به اساتید هست و فکر میکنم دیگه همه مطالب مهم در مورد اپلای رو گفته باشم.

اول اینکه بدونید یک اکثریتی از اساتید و کلا دانشگاه ها و جامعه آکادمیک چون فکر میکنن که خیلی حالیشونه توی بسیار از مسائل به روش های عهد تیرکمون سنگی عمل میکنن. یه داستان تعریف کنم تا متوجه موضوع بشید:

فرض کنید در عهد تیرکمون سنگی یکی سنگ و تیرکمون داشت و میخواست یه هدفی رو بزنه و میخواست برای این کار کسی رو که توانمندتر هست رو استخدام کنه تا از تجربه اش بهش یاد بده چطوری این سنگ رو بذاره توی کمون و بزنه. در این شرایط این فرد انتظار داره که همه اونایی که زوربازویی دارن یکی یکی بیان خودشونو معرفی کنن تا بالاخره از اینا یکیشون رو انتخاب کنه. حالا چرا خودش نمیزنه؟ چون خودش وقت نداره و باید هدف های دیگه ای رو پیدا کنه. اینطوری زحمتشم براش کمتره. از اون عهد تا حالا تنها چیزی که فرق کرده اینه که آشنایی ها ایمیلی شده!

بعضی اساتید از جاهای مختلف میتونن پول بگیرن تا تحقیقاتی رو ارائه بدن. برای انجام این تحقیقات نیازمند دانشجوهایی هستن که مسئولیتش رو به عهده بگیرن. از اونجایی که اکثریت این افراد نمیدونن که میتونن توی صفحه اشون بنویسن و یا از کسانی که دوست دارند این کار رو انجام بدن اپلیکیشن بگیرن و بررسی کنن, میگن چه کاریه صبر میکنیم بهمون ایمیل بزنن و کلا انتظار دارن دانشجوها بهشون ایمیل بزنن. حالا در نظر بگیرید که توی اون ایمیل هزار تا ایمیل از هزار جای دیگه هم میاد که نمیرسن نگاه کنن.

شما به عنوان یک دانشجو ای که دنبال فاند از نوع RA هستید چاره ای ندارید که به تک تک اساتید ایمیل بزنید و ازشون بپرسید که آیا فاندی دارن یا نه!!! این وسط اساتید مختارن که جواب بدن یا ندن. شما هم هیچ کاری از دستتون بر نمیاد. حتی نخواهید فهمید که اگر جواب نمیده چرا جواب نمیده. علت جواب ندادن هر چیزی میتونه باشه:

• اصلا فاند نداره
• ایمیل رو نگرفته باشه  (احتمال 0.00001 درصد)
• ایمیل رو باز نکرده باشه چون خیلی صندوقش شلوغ بوده باشه (احتمال 0.1 درصد)
• ایمیل رو باز کرده دیده متنش غلط و غلوط داره بیخیال شده
• ایمیل رو باز کرده از رزومه شما خوشش نیامده, حس کرده به درد کارش نخورید
• ایمیل رو باز کرده اما دیده که اون چیزایی که توی صفحه دانشگاهش نوشته رعایت نکردید و بیخیال شده
• رفته مسافرت و اصلا حال نکرده ایمیلشو چک کنه (شاید بعد از یک ماه چک کنه ها)
• دانشجوشو قبل از ایمیل شما انتخاب کرده (مثلا از بنگلادش) و دیگه حال و حوصله شما رو نداره
• دانشجوشو از دانشجوهای فعلیش انتخاب کرده 
• فکر میکنه که همه باید اپلای کنن بعد که کامیتی ادمیشن داد یه فکری کنه.
• کلا یک تفکرات فضایی ای داره که مثلا فکر میکنه شما باید کلا به 2 نفر ایمیل بزنید که یکیش این باشه و چون حس میکنه که شما به نفر سومی هم ایمیل زدید بهتون جواب نمیده.
• یه دانشجویی از ایران قبلا استاد رو پیچونده باشه (شاهکاری که معمولا دانشجوهای شریفی که اروپا قبول میشن میکنن و بعد از یکسال دلشون رو میزنه و قصد امریکا میکنن و یکسال منابع مالی استاده رو میخورن و یه آبم روش و آخرش ول میکنن میرن, کاری که انسانی نیست)
• .... (بسته به شرایط دانشگاه ممکنه دلایل دیگه ای هم وجود داشته باشه)

فکر نکنید که اگر استادی جواب داد دیگه تمومه و با بقیه کاری نداشته باشید. اگر استادی دانشجوی بهتر از شما پیدا کنه میزنه زیرش و کلا ممکنه دیگه محلی که به سگش میذاشته هم بهتون نذاره, همین استاد اگر شما بگید میخواهید جای دیگه برید انگار که توهین بهش کردید و رفتارش غیرقابل پیش بینیه.

نکته: اگر استادی فاند داشته باشه و دنبال دانشجو بگرده و زمینه اش هم به شما بخوره و تا قبلش هم دانشجوی بهتر از شما پیدا نکرده باشه حتما به ایمیلتون جواب میده. تنها موضوعی که باعث میشه همه ترغیب بشن که ایمیل بزنن, همین نکته هست.

بنابراین اگر استادی جواب نداد چون هزار تا دلیل برای جواب ندادن هست, اصلا ناامید نشید و بیخیال شید و برید سر بعدی.

اصلا چرا فاند میدن؟

برای اینکه اگر بخوان تحقیقات رو بدن به یه لیسانسه باید یک مینیمم حقوق سالی 60-80 هزار دلار هزینه کنن, در حالی که یک دانشجوی دکترا میتونه با یک سوم یا یک چهارم این هزینه پروژه رو خیلی بهتر انجام بده.

Dare to be different

Dare to be different

این عکس و پیامش چون خیلی خیلی مهم بود اینجا گذاشتم.

حتما زیاد شنیدید که توی فیلم ها بعضی پیام ها رو رمزگذاری میکنن اما نمیدونید چطوری. این یک نمونه اش هست. اینطوری به بیننده پیام میدن که متفاوت باشه و چطوری خودشو متفاوت کنه.

کلیر شدم؟ فکر کنم.

امروز سر کار بودم و اصلا حوصله هیچ کاری رو نداشتم. سایت Clearance آنکارا رو چک کردم و دیدم که شماره پرونده منو هم زده. ظاهرا کلیر شدم و باید برم ویزامو بگیرم.

برخلاف چیزی که میگفتن آدم وقتی کلیر میشه تازه ناراحت میشه که میخواد بره, من این مدت یه مقداری ناراحت بودم اما وقتی فهمیدم کلیر شدم خیلی خیلی خوشحال شدم چون حداقل دیگه میدونم که تکلیفم چیه. دیگه بقیه ساعاتی که سر کار بودم نفهمیدم چی شد, اینترنت هم شدیدا کند بود و نمیشد هیچ کاری کرد. دیگه شیرینی گرفتم و برگشتم خونه. این هفته ای که گذشت هم کلی اتفاق افتاده که وقت نمیکنم بنویسم.

لیسانس ها برای اپلای چکار کنن

چیزایی که من نوشتم بیشتر به درد اپلیکنت های دکترا میخوره اما میتونم همه شرایط فوق لیسانس ها رو در همین پست جمع و جور کنم.

برای کسانی که اولویتشون به ترتیب امریکا و کانادا و استرالیا و اروپا و آسیاست.

1- کسی که معدل بد (15-) داره:
    1-1- پولدار یا متوسط: فوق لیسانس اینجا بخونه با معدل 18-19 تموم کنه و مقاله هم بده بعد بره امریکا (کشورهای دیگه سر معدل لیسانس خیلی گیر هستن اما دیدم که از امریکا با معدل 13 لیسانس و فوق 18.5 تونستن پذیرش بگیرن)
    1-2- بی پول: فوق لیسانس اینجا بخونه با معدل 18-19 تموم کنه, همزمان با فوق لیسانس با استادایی کار کنه که بعدا بتونن بهش پذیرش بدن, کلی نذر و ... کنه, چند تا مقاله در سطح بین المللی توی تاپ ترین ژورنال ها چاپ کنه و توی امریکا استاد پیدا کنه و اگر فاند گرفت بره اونجا. راه دوم مهاجرت از طریق کار و مقیم شدن و بعد وارد دانشگاه شدن.

2- کسی که معدل خوب داره (15+)
    1- پولدار = فوق لیسانس امریکا یا کانادا یا استرالیا
    2- متوسط = فوق لیسانس اروپا مخصوصا کشورهایی که دانشگاه رایگان دارند یا بورسیه میشه گرفت, در بدترین حالت آسیا, حالت دوم با نمره های خیلی بالا تافل و جی آر ای بره امریکا و از اونجا پارشیال فاند بگیره
    3- بی پول = فوق لیسانس اینجا بخونه با معدل بالا تموم کنه و مقاله هم بده و بعد بستگی به شرایطش از هر جایی شد پذیرش با فاند بگیره. (مورد خودم!)

توجه: عدد 15 حدودیه.

برای کسی که میخواد فوق لیسانس بگیره فاند گرفتن خیلی سختتره اما نشد نیست, توی امریکا معمولا فاند پارشال گیر میاد. توی اروپا بعضی کشورها هستن که فاند کامل میدن مثل بورسیه های پلاتینیوم و گلد ایتالیا. توی آسیا هم باز پیدا میشه که بورس کنن.

برای پذیرش فوق, نمره زبان خیلی بالا و معدل خیلی بالا مهمترین پارامترهاش هستن. برای امریکا GRE هم خیلی مهمه. اما دقت کنید که با یه GRE = 1500 به احتمال 90% میرید استنفورد. استنفورد هم نشد از USC فاند کامل میگیرید. در حالی که کسی که اینجا فوق لیسانس میگیره ولو اینکه شریف هم باشه و GRE=1500 باشه, اگر نتونه توی استنفورد استاد پیدا کنه یا یک مقاله تاپ توی تزش نداشته باشه, حتی با پول خودش هم نمیتونه دکتراشو اونجا بخونه. و تازه با یک تحقیق سطح بسیار بالا شانسش میرسه به 60% چون کسانی که اپلای میکنن هم مثل خودشن! پس اگر امریکا میخواهید برید ارزش داره که روی GRE سرمایه گذاری کنید.

برای کشورهای غیر از امریکا هم با نمره زبان خیلی بالا و معدل خوب میشه فاند گرفت و اگرم نشه واقعا ارزش سرمایه گذاری رو داره. شما با مدرک فوق لیسانس توی امریکا یا کانادا و یا استرالیا (در رشته های فنی دارای بازار کار خوب) میتونید راحت با حقوق بالا استخدام بشید و بعد از چندین سال با توجه به سابقه کاری خیلی درآمد بیشتری از یک دکترا داشته باشید. زندگی واقعی رو در یک سن کمتری شروع کنید.

انتخاب دانشجو در دانشگاه های امریکا, کانادا و استرالیا (دکترا)

نحوه انتخاب در دانشگاه های رنک پایین و بالا در امریکا
رنک بالا (خوب)
اینی که میگم قطعی نیست اما تقریبا اینطوریه. هر چی که رنک دانشگاه میره بالا فاند دانشگاه بیشتر میشه و متقاضی اون بیشتر میشه و ریسرچ مهمتر میشه و ارزش جی آر ای کمتر میشه (نه به زیر خط فقر 1100 و خیلی جاها 1200). اینطوریه که میبینی یک نفر GRE = 1100 داره اما چون تحقیقات ارزشمندی داره راحت به دانشگاه رنک بالا ورود پیدا میکنه. در واقع اول اپلیکشن هایی که ریسرچ دارن رو بررسی میکنن از نظر جایی که مقاله دادن و کیفیت مقاله ها و ریکامندیشن ها, بعد میرن سراغ نمره های امتحانات تافل و جی آر ای.

رنک پایین (بد)
هرچی رنک دانشگاه میاد پایین, فاند دانشگاه کم میشه و متقاضی کمتر میشه (اما باز چندین برابر ظرفیته) و ریسرچ کمتر مهم میشه و ارزش GRE میره بالا. اینطوریه که میبینید دانشجو با GRE = 1100 و چندین مقاله ارزشمند به راحتی از اینجاها ریجکت میشه. در واقع اول سورت میکنن بر اساس نمره های تافل و جی آر ای بعد میرن سراغ بقیه.

سئوال: در رنک بالا چه بلایی سر کسی میاد که ریسرچ عالی نداره؟ میره توی رقابت بررسی GRE که اگر نمره اش در حد عالی 1400-1500 نباشه راحت ریجکت میشه. بعد میبینید یه نفر از لیسانس با GRE = 1500 و معدل 19 مستقیم میره استنفورد و یکی دیگه با GRE=1400 و فوق لیسانس و چندین مقاله در مجلات کمتر شناخته شده راحت ریجکت میشه.

سئوال: در رنک پایین چه بلایی سر کسی که GRE بالا نداره میاد؟ بر اساس GRE سورت میشه و از همون اول حذف میشه. (ممکنه یه دانشگاهی رنکش بالا هم باشه اما بازم این سیاست رو داشته باشه که معمولا در مورد دانشگاه های تازه به دوران رسیده صدق میکنه)

نتیجه
اینطوریه که میبینید از ایران یه عده ای هستن که میرن تاپ تاپ (با ریسرچ های خیلی قوی), یه عده ای میرن یه جاهای پایینتر (با GRE معادل اونجا) و اصلا وسطشون هیچ کسی قبول نمیشه!!! 

حالا اگر شرایط فاند خراب بشه چی میشه؟ کسی که ریسرچ خوب داره سرش کلاه میره. چون دانشگاه های تاپ جا ندارن که بهش فاند بدن و بعضا بدون فاند پذیرش هم نمیدن. دانشگاه های رنک پایینتر هم دنبال GRE خیلی بالا میگردن و اصلا اگر GRE بالا نباشه پذیرش هم نمیدن. تک و توک دانشگاهی پیدا میشه از این پایینا که فاند داره که معمولا دانشگاه هایی هستن که رو به رشد هستن و حالا سر این رشدشون یه فاندی داره بهشون میرسه.

----------------------
نحوه انتخاب دانشجو در کانادا
استاد میگه من این دانشجو رو میخوام, دپارتمان اون دانشجو رو بر میداره. استاد میگه اینقدرم بهش فاند بدید, دپارتمان بهش اونقدر فاند میده. تموم. حالا میبینی یه نفر با معدل 20 و تافل 120 و جی آر ای 1600 ریجکت میشه چون استاده حال کرده یه دانشجوی دیگه برداره.

-----------------------

نجوه انتخاب دانشجو در استرالیا

معمولا استاد فاند نداره و براش مهم نیست اصلا. یه نگاهی به رزومه طرف میندازه از روی معدل فکر میکنه که دپارتمان بهش ادمیشن میده یا نه. اگر معدل و ... خوب بود خب با هم یه پروپوزال اولیه مینویسن و میدن دپارتمان. دپارتمان هم نگاه میکنه معدل و نمره زبان چقدره, اگر مینیمم ها رو داره که نامه ادمیشن رو صادر میکنه. پولش هم دانشجو یا باید از جیب بذاره (خرج اصلی دانشگاه های استرالیا از همین راهه) یا اینکه یه عده ای با رزومه های خیلی خوب (مقاله ISI ) و نمره زبان خیلی عالی و معدل بالا اسکالرشیپ میگیرن.

----------------

اروپا

راستش نمیدونم اروپایی ها چطوری انتخاب میکنن اما میدونم اکثر جاها که بدون استاد اصلا اپلیکیشن نمیگیرن. بسیاری از جاها بدون پوزیشن خالی اصلا دانشجو نمیگیرن. بعضی جاهای کمی هستن که مثل امریکا یه تعداد ثابتی هر ساله پوزیشن دارن و همینطوری هم مثل اونجا اپلکیشن میگیرن. اما چیزی که میدونم اینه که باز نظر استاد حتی اگر حرف اول و آخر نباشه بسیار تاثیر گذاره.