ترجمه ریزنمره

این روزا خیلی درگیرم و نمیرسم وبلاگم رو آپدیت کنم. ددلاین اکثر دانشگاه های امریکا همین حدود هست و من باید زودتر اپلای کنم. تزم هم که هنوز روی هوا باقیمانده! کارهای شرکت هم مونده. دانشگاه هایی که دارم اپلای میکنم UCI, IUPUI, Vanderbilt, NCSU, Aurburn, UNCC, SDSU. البته بازم هست اما فعلا اینا اصلی ها هستن که قطعا اپلای میکنم. مدارکش خیلی طول کشید.

برای ترجمه ریزنمره هام یه 168 هزار تومن قبلا دادم برای 4 سری ریزنمره. امروز هم رفتم یه 215 هزار تومن دیگه دادم برای 9 سری ریز نمره. جالبه بدونید که موسسه ها وقتی ترجمه میکنن دوباره ببرید پیششون دوباره پول ترجمه میگیرن. خیلی مسخره است نه؟ ازشون پرسیدم چرا؟ گفتن که به خاطر اینکه ما به ازای هر چی کار میاد مالیات میدیم. نمی تونیم که مالیات رو کم کنیم. برای همین دوباره پول ترجمه میگیریم. فقط 20 درصد کم میکنیم. به هر حال من ترجیح دادم بدم یه جای دیگه. هرچند که قیمتش خیلی فرق نکرد. پارسال تمبر برای دانشنامه و ... پانصد تومان بود. امسال شده 5000 تومن. بله ده برابر شده. جالبه بدونید که 8000 تومن میگیرن! پرسیدم چرا 8000 تومن. گفتن از اون 3000 تومن یه قسمتیش برای مالیاته یه قسمتیش هم حق قدم کسی که میاد اینجا تمبر میزنه!

خلاصه که وحشتناکه. تقریبا میشه گفت که ترجمه هر ریزنمره (اگر 8 نسخه اضافی بخواهید) حدود 20 هزار تومن میفته. که وحشتناکه. از اون بدتر اینه که بعضی دانشگاه ها مثل UCI دو سری ریزنمره میخوان.

نکته مهم

میخواهید ترجمه کنید: اول تصمیم بگیرید که چند تا دانشگاه حدودا میخواهید اپلای کنید و بار اول به اندازه لازم سفارش بدید. اگرنه دوباره باید پول ترجمه بدید. مثلا من میخوام 10 تا دانشگاه اپلای کنم. 10 تا ریز نمره داشته باشم خوبه. حالا بعضی ها ریزنمره رسمی نمیخوان کپی هم قبول میکنن. بعضی ها هم آنلاین هستن. یکی هم سفارت بعد از قبول شدنتون لازم داره. 

پس به اندازه بگیرید که ضرر نکنید!

نکته مهم 2

حتما وقتی که ریز نمره رو از موسسه میگیرد همونجا چک کنید که درست ترجمه شده باشه. معمولا در ترجمه اسم درس ها اشتباه پیش میاد و در ترجمه تاریخ ها. این خیلی مهمه که همونجا چک کنید و اگر اشکال داشت بگید براتون درست کنند.

نکته مهم 3

بعد از ترجمه ریزنمرات (مخصوصا اگر برای امریکا اپلای میکنید) حتما همه صفحات رو اسکن کنید و تبدیل به Pdf های زیر 1MB کنید. بعضی دانشگاه های امریکا و جاهای دیگه (مثل EPFL سوییس) ریز نمره ها رو آنلاین میخوان (خدا خیر بهشون بده) برای PDF کردن میتونید از برنامه Adobe Actobat Professional استفاده کنید. خیلی راحته. از Optimized pdf این برنامه میتونید برای کوچیک کردن حجم فایل های Pdf استفاده کنید.

نکته مهم ۴

به دالترجمه بگید که ریزنمره ها رو توی پاکت دربسته (مهر شده) میخوان. بعضی دانشگاه های اندکی هستند که خیلی سر ریزنمره گیر میدن. برای اینا بهتره که ریزنمره ها رو توی پاکت مهر شده بفرستید. (البته همه اینطوری نیستن خب)

چطوری دانشگاه انتخاب کنیم

خوب اینکه چطوری دانشگاه انتخاب کنیم خیلی سخته. اول از همه فاکتورهایی که لازمه رو بنویسید. چیزایی که من میگم بیشتر به درد امریکا میخوره اما بقیه کشورها کماکان همینا رو میخواد اما ترتیبشون ممکنه عوض بشه. مثلا برای دکترا توی اروپا شما باید اول استاد مهمترین چیز هست. چون دیگه رشته نداره و باید همون استاد راضی بشه.

   1. کشور
   2. شهر
   3. آب و هوای شهر
   4. خود دانشگاه
   5. رشته ای که ارائه میشه و نحوه ارائه
   6. آزمایشگاه ها و فیلدهای تحقیقاتی اصلی دانشگاه
   7. اساتید رشته شما و زمینه های علاقه مندی های دانشگاه
   8. نیازمندی های دانشگاه شامل نمره های تافل, جی آر ای, معدل
   9. ددلاین اپلای هاش
  10. دانشجوهایی که قبلا از ایران رفته باش

هر کدام از اینا هزار تا توضیحات دارن. در واقع همش مهم هست. نمیشه یکیشو حذف کرد. من خودم برای اول کار فقط اولی ها رو در نظر گرفتم اما خب خیلی اشتباهه که بقیه رو نبینید. بازم میشه اینا رو خرد کرد اما خب سخت میشه.


1- کشور

انتخاب کشور نسبتا ساده هست و میتونه خیلی گزینه ها رو کم و زیاد کنه. در ابتدا هیچ قاره ای رو حذف نکنید. سعی کنید که تصمیم رو عقلانی بگیرید. من اول امریکا رو حذف کردم. بعد دیدم که بسیاری از گزینه ها توی امریکا هست. خیلی مزایا داره که توی کشورهای دیگه کمتر هست. ولی آسیا و کانادا رو حذف کردم. ببینید فقط به کشوری فکر کنید که میتونید توش زندگی کنید. دوستای من بودن که رفتند هند (چون یکساله اقامت میده و از اونجا میشه راحتتر رفت جای دیگه) اما بعد نتونستن طاقت بیارن. مثلا ممکنه کشور افریقا گزینه مناسبی نباشه!

2- شهر دانشگاه

تجربه شخصی من اینه که به جای اینکه بگردید دنبال دانشگاه رنک بالا شهر به شهر بگردید. یعنی توی یه کشوری ببینید که کجاش میتونید زندگی کنید بعد برید دنبال دانشگاه. من شهر رو مهم میدونم چون میخواهید برید چند سال از جوونیتونو یه جایی زندگی کنید نه اینکه خودکشی کنید که یه مدرکی بگیرید بعد بیایید اینجا ... به هر حال اگر با نظر من موافق باشید از شهرهایی شروع کنید که قابل زندگی کردن باشن. بیشتر دانشگاه های امریکا توی شهرهای بسیار کوچک و آب و هوای فاجعه هستن. اینطوری شاید به اونا نرسید! از ویکی پدیا شروع کنید. عالی ترین مکان برای پیدا کردن دانشگاه هست. باور نمیکنید امتحان کنید. اسم کشور رو بزنید بعد اطلاعاتش رو بگیرید خوشتون آمد ایالت ها (استان ها) شو ببینید. از همون ویکیپدیا ادامه بدید. بعد بهترین استان ها رو انتخاب کنید. توی هر استان شهرهایی که قابل زندگی کردنه رو پیدا کنید. معمولا شهرهای بزرگتر با جمعیت بیشتر شانس بیشتری برای زندگی کردن دارن. البته نه همیشه اما اغلب اوقات اینطوریه. حالا یه لیستی از شهر هایی که میتونید توش زندگی کنید در بیارید. سایت هایی هم هستن که میگن کدوم شهر قابل زندگی تره!

3- آب و هوای شهرها
البته این قسمت مربوط به قسمت قبلیه اما چون مهمه اینجا هم نوشتم. حتما آب و هوا رو نگاه کنید. دانشجوهای خارج از کشور هزار تا فشار روشون هست حالا هوا هم بد باشه دیگه نور علی نور میشه! بنابراین آب و هوا رو یه نگاهی بندازید. توی همون صفحه ویکیپیدا برای اکثر شهرها میتونید پیدا کنید. اگر نبود میتونید از weather.msn.com استفاده کنید. البته معمولا برای شهرهایی رو نداره که وضعشون خیلی خرابه! براتون مهم باشه که 6 ماه توی سرمای ده درجه زیر صفر هستید و 6 ماه توی گرمای بالای 50 درجه. یا اینکه 13 ماه از 12 ماه سال داره بارون میاد. یا 4 ماه سال شهر رو مه میگیره نمیشه رفت بیرون!

4- خود دانشگاه
 از همون ویکیپدیا میتونید لیست دانشگاه های اون شهرها رو در بیارید. اکثر شهر ها رو داره. البته سایت های دیگه ای هم هستن که لیست میدن از اونا هم میشه استفاده کرد. اما من از همون ویکیپیدا بیشتر پیدا کردن. بعدش دانشگاه ها رو تک تک باز کنید و مشخصاتشون رو ببینید. لیست ها معمولا پر لیست کالج هایی هست که برای تحصیلات لیسانسه. اما خوب اونایی که university هستن  احتمال اینکه رشته شما رو داشته باشن زیاده. یه OneNote کنار دستتون باشه. هر دانشگاهی که باز میکنید اطلاعاتی رو که بر میدارید توی oneNote ذخیره کنید. خیلی خیلی مهمه. اولش 4 تا دانشگاه میبینید همه رو حفظ میشید. اما وقتی که شد 50 تا یادتون نمیاد کدومشون چی میخواستن.
اگر رنک دانشگاه براتون مهمه برید رنکش رو نگاه کنید. اما واقعا اینه که رنک هیچ اهمیتی نداره. این مهمه که شما بتونید فاند بگیرید و جای خوبی باشید تا بتونید درس رو تموم کنید. انتخاب هاروارد و ام آی تی و... رو بذارید برای سوپر استیودنت ها! خیلی ها میرن توی این دانشگاه ها فارغ التحصیل که میشن دیگه از وضعیت انسانی خارج شده اند! تبدیل به یه ربات محقق میشن که باد غرورشون از 20 کیلومتری طوفان میکنه. (البته نه همه. حالا نگید به این دانشجوها توهین میشه. من خودم از این دانشگاه ها خوشم میاد) یادداشت همه چیزایی که دیدید (یعنی کپی و paste خیلی مهمه.)

5- رشته ای که ارائه میشه و نحوه ارائه

توی صفحه همه دانشگاه ها یه قسمت به اسم International Students یا International Programs یا Graduate programs یا یه همچین چیزی هست. بگردید ببینید که رشته ای که میخواهید توش داره یا نه. ممکنه داشته باشه یا نه. اگر نداشت که هیچی. فقط اسم دانشگاه رو توی یه صفحه ای یادداشت کنید که یادتون نره اینو قبلا دیدید و رشته شما رو نداشته. رشته رو بخونید. ببینید که چطوری میشه از اون رشته فارغ التحصیل شد. اگر علاقه ندارید به اون چیزایی که میگن اصلا ولش کنید. لازم نیست بقیه مطالب رو بخونید. درس های اصلی و معدلی که باید باهاش اون درس ها رو پاس کنید مهمترین موارد هستن. خود زمان طول کشیدن و شرایط دانشگاه هم مهمه.

6- آزمایشگاه ها و فیلدهای تحقیقاتی اصلی دانشگاه
بعد آزمایشگاه ها رو چک کنید. ممکنه رشته شما رو داشته باشه دانشگاه اما آزمایشگاهاش همشون روی مواردی کار میکنن که شما علاقه ندارید. مثلا شما کامپیوتر میخواهید بخونید. همه آزمایشگاه ها مربوط به امنیت هست. (امنیت جزو لیست رشته های ممنوع برای تحصیل ایرانی هاست) خب معلومه شما برید اونجا مجبورید امنیت بخونید! هم اگر علاقه ندارید خیلی فاجعه هست هم اینکه اگر قبول هم بشید ممکنه سفارت گیر بیفتید. دقت کنید حتما موضوعاتی که علاقه دارید آزمایشگاهش باشه که بتونید از تحقیقات پول بگیرید.

7- اساتید رشته شما و زمینه های علاقه مندی های دانشگاه
بعد از آزمایشگاه ها مهمترین موضوع اساتید هست. حتما ببینید که اون آزمایشگاه یا زمینه تحقیقاتی شما رو چه استادهایی کار میکنن. ممکنه که زمینه شما اینطوری باشه که اونجا فقط یه استاد کار میکنه اونم چینیه یا خانم هست و شما دوست ندارید با خانم ها کار کنید. خب من خودم قیافه رو هم توجه میکنم! حالا با خودتونه. ممکنه بتونید اساتید ایرانی هم پیدا کنید. معمولا بچه ها به استادها نامه میزنن تا با اونا هماهنگ کنن. این رو در نظر داشته باشید. دلتون خواست میتونید استادها رو هم بذارید توی OneNote (من خودم این کار رو نکردم)

8- نیازمندی های دانشگاه شامل نمره های تافل, جی آر ای, معدل
خب حالا که دانشگاه رو شناختید باید نیازمندی ها رو در بیارید. از همون جایی که رشته رو پیدا کردید میتونید نیازمندی ها رو در بیارید. حتما اول مطمئن بشید که نیازمندی های پذیرش رو توی رشته نزده بعد برید نیازمندی ها رو از Admission دانشگاه پیدا کنید. توی بسیاری از دانشگاه ها هر رشته ای نیازمندی های خودش رو داره. اونایی که دپارتمان ها معمولا مستقل کار میکنند این موضوع زیاد دیده میشه. اگر اول پذیرش دانشگاه رو در بیارید اون وقت ممکنه اشتباه پیش بیاد. من برای 2 تا دانشگاه این بلا سرم آمد. نمره تافل رو 80 یادداشت کرده بودم و ریپورت تافل رو فرستاده بودم اونجاها بعد که آمدم اپلای کنم دیدم برای رشته ای که من میخوام نوشته تافل 100. خوب هم ریپورت تافلم از بین رفت و هم اینکه دیگه نمیتونم این دانشگاه رو اپلای کنم. فقط اگر نیازمندی های رشته رو توی صفحه اش نزده بود برید توی admission. معمولا اطلاعات لازم از فرآیند ادمیشن تا نیازمندی هاش پیدا میشه. بنابراین ببینید که برای پذیرش چه چیزایی لازم هست. حتما هر چی لازم داره رو بذارید توی OneNote. همشو. ببیینید که برای تافل و جی آر ای چی میخواد. مثلا اگر یه دانشگاهی نوشته که وربال جی آر ای باید 600 باشه بعد شما مثل من هیچی نخوندید. دیگه نمیتونید این دانشگاه رو برید. ولی لیست کنید. ممکنه یه روز تصمیم بگیرید که این دانشگاه از همه بهتر بوده و ارزش داره جی آر ای رو رسوند به 600. ممکنه یه دانشگاهی گفته باشه ما یک قرون هم نمیدیم به کسانی که پذیرش بشن. اینم یادداشت کنید.

9- ددلاین اپلای هاش
ددلاین رو از همون صفحه ای که اطلاعات پذیرش رشته هست در بیارید. دقیقا مثل مورد قبل ممکنه هر دانشکده یا هر رشته برای خودش ددلاین داشته باشه. من اینو جدا آوردم که به اهمیتش اشاره کنم. حتما لیست دانشگاه ها رو بر اساس ددلاین سورت کنید. تا بدونید کی باید برای کدوم اپلای کنید. اگر مثلا میخواهید امسال برید و الان آخر نوامبره معلومه که نمیتونید برای دانشگاهی که ددلاینش نوامبره اپلای کنید! مخصوصا اینکه توی Ph.D. بعضی دانشگاه ها فقط 1 بار توی سال هست. به هر حال برای برنامه ریزی اپلای صد در صد این لیست لازم میشه. ددلاین ها رو و ترمهاشو توی OneNote بریزید.

10- دانشجوهایی که قبلا از ایران رفته باش
این قسمت دیگه کمتر اهمیت داره. اما بد هم نیست. یه نگاهی به دانشجوهای دانشگاه بندازید چه اونایی که هستن و چه اونایی که فارغ التحصیل شدن. اگر تونستید باهاشون از طریق ایمیل ارتباط پیدا کنید بد نیست. کمک خوبی میتونن باشن. من خودم این کار رو نکردم. ( به جز یکبار که اونا هم خیلی کمک کردن)

خوب اینا چیزایی هست که باید حتما در نظر بگیرید. اگر اینطوری که گفتم جستجو کنید خیلی سریع میتونید به جایی که میخواهید برسید. بعدشم میتونید راحتتر انتخاب کنید. پیدا کردن دانشگاه یه فرآیند بسیار طولانی هست. نیاز به زمان زیاد داره. اما خب اینطوری آدم سریعتر میرسه به چیزایی که میخواد. معمولا بچه ها 10 تا دانشگاه رو اپلای میکنن. از این 10 تا 2-3 تاشو قبول میشن و یکیشو انتخاب میکنن و میرن.

اگر بعدا چیزی به ذهنم رسید این پست رو ویرایش میکنم.

نوشتن Statement of Purpose (SOP)

نوشتن SOP یکی از سخت ترین کارهایی هست که باید برای اپلای انجام بدید. این کار وحشتناک سخته. حداقل 2 هفته زمان لازم داره. شما یک صفحه جا دارید تا بتونید مسئولین دانشگاه رو متقاعد کنید که شما اونی هستید که میخواهید. ممکنه ریزنمره خوبی نداشتید یا نمره خوبی از زبان نگرفته باشید اما یه SOP خوب میتونه شانس شما به شدیدا افزایش بده. دیده شده کسانی که با وضعیت تحصیلی پایین به خاطر SOP خوبی که داشته اند تونستن از دانشگاهی پذیرش بگیرن و افرادی که با رزومه های خیلی خیلی قوی با SOP بد رد شده اند. پس باید زمان بذارید تا اون چیزی که دانشگاه لازم داره رو تهیه کنید.
اینجا یه فایل میذارم که خوندنش بی نهایت واجبه. تقریبا میشه گفت که هر چیزی رو که برای نوشتن یه SOP میخواهید توش داره. پس وقتتون رو تلف نکنید و اینو بخونید و نوشتن رو شروع کنید.

موفق باشید!

چکار کنیم تا در تافل IBT نمره بالا بگیریم

بعد از اینکه چند شب خواب نمره تافلم رو میدیدم, بالاخره نمره تافلم آمد. شدم 88. خوب نسبتا بد نیست. اما خوب هم نیست. اکثر دانشگاه های امریکا نمره 80 میخوان ولی همه دانشگاه های استرالیا و نیوزلند نمره بالای 90 میخوان. اگر دو نمره بیشتر شده بودم میتونستم همه دانشگاه های استرالیا رو هم اقدام کنم. البته اگر استاد پیدا کنم هم شاید بتونم باهاش صحبت کنم که نمره 88 رو هم قبول کنن. اما خب دردسرهای خودش رو داره. دیشب داشتم به خودم میگفتم که خدا یه کاری میکنه که آدم اون چیزی رو که اون میخواد انتخاب کنه. الان فقط امریکا و اروپا رو میتونم انتخاب کنم. این بد نیست اما جالبه که خدا یه کاری کرده که اصلا نتونم به استرالیا دیگه فکر کنم.

کارهایی که خیلی به افزایش نمره تافل کمک میکنه.
1- دیدن فیلم های مستند با زیرنویس. بسیاری از عنوان های تافل از زمین شناسی و زیست شناسی هستن که این فیلم های مستند خیلی خیلی کمک میکنن که با موضوعاتش آشنا بشید. خوب من خیلی به این چیزا علاقه داشتم و چند مورد دیده بودم اما هیچ وقت جدی کار نکرده بودم. یه متن ما راجع به همزیستی مورچه ها و کرم ها بود که من یه فیلم مستند کامل در مورد اون دیده بودم که فکر میکنم خیلی خیلی کمکم کرد.
2- خواندن کتاب های لغت 504 و 450. من خودم هر دوی این کتاب ها رو خوندم. باید بگم که بسیار بسیار کمک میکنه. چون که لغت های بسیاری ازشون میاد که هم به لیسن شما کمک میکنه و هم به ریدینگ. یه وقتی یه لغتی میاد که اگر معنی اش رو ندونید ممکنه که یکی دو تا تست رو از دست بدید.
3- خواندن کتاب اصلی ETS (official guid) این کتاب بی نهایت مهمه. حتما حتما بخونید. لغت های ریدینگ ها و لیسن هاشو هم در بیارید و حفظ کنید. کلا سعی کنید وقتتون رو با کتاب های دیگه تلف نکنید. تافل رو از روی این کتاب یاد بگیرید. یعنی کلیت تافل رو از روی این کتاب یاد بگیرید و بعد فقط تمرین های بقیه کتاب ها رو حل کنید.
4- تمرین های کتاب دلتا. یکی از کتاب های خوب که تمرین های زیادی داره همین کتاب دلتا هست. برای ریدینگ ها لغت ها رو در بیارید تا دامنه لغاتتون بالا بره. لیسن های این کتاب بسیار بسیار مهم هستن. بعد از انجام همه لیسن ها میفهمید که چقدر مهارتتون افزایش یافته.
5- حل مدل تست های بارونز. به نظر من نزدیک ترین تست های اصلی تست های آفیشیال بود. دو هفته آخر خوبه که فقط اینا رو کار کنید. مخصوصا تا قبل از امتحان به شدت مهم هستن. واقعا برای امتحان اصلی آماده میکنن. بارونز سی دی داره و نیازی نیست که کتابشو بخرید. از روی سی دی و کامپیوتر کار کنید تا هم به استایل تافل آشنا بشید و هم مثل امتحان اصلی تمرین کرده باشید. فقط اسپیکینگ هاش به نظرم اصلا مثل امتحان اصلی نبود. امتحان اصلی موضوعاش راحتتر بودن. حالا نمیدونم امتحان ما اینطوری بود یا کلا اینطوریه.
6- تمرین تمرین تمرین. غیر از اینکه زبانتون خوب باشه نیاز هست که به اندازه کافی تمرین داشته باشید. این خیلی مهمه که بتونید با شکل امتحان تطبیق پیدا کنید. من فقط به خاطر این اسپیکینگ رو 22 گرفتم که یک هفته تمرین کرده بودم. برای خودم موضوعات رو میذاشتم و سعی میکردم حرف بزنم. یه موضوع رو 10 بار تمرین میکردم تا اونجا که چیزی که میگفتم راضی کننده بود برام. هرچند که توی امتحان اصلی خیلی خیلی توی اسپیکینگ وقت کم آوردم اما در کل روان حرف میزدم. خب صحبت کردنم به خوبی 22 نیست اما همون تمرین هایی که خودم میکردم کلی کمک کرد. مطمئن باشید که مهارت در امتحان دادن تافل 10 نمره هست.
6- آسوده امتحان بدید. بدون هیچ ترس و استرس. این آخری دیگه خیلی خیلی مهمه. ببینید امکان نداره با یه هفته وقت بیشتر نمره اتون 10 تا فرق کنه. پس بهتره همون چیزی رو که هستید باور کنید و امتحانتون رو بدید. بسیار بسیار مهمه که ریلکس باشید تا بتونید از همه ظرفیتتون استفاده کنید.

خب این ها کارهایی بودن که من خودم کردم. اما دیگران راه های دیگه ای هم داشته اند. با این کارها میتونید نمره اتون رو بالا ببرید.

تقویت هر مهارت به طور جداگانه:
1- ریدینگ. ریدینگ فقط با خوندن زیاد و با حفظ کردن لغت های بیشتر افزایش پیدا میکنه. متن های کتاب های تمرین دلتا و آفیشیال و ... رو با درآوردن لغت هاش بخونید. اگر وقت دارید میتونید کتاب های Pbt رو بخونید. به شخصه دیدم که موضوعات pbt توی ibt هم آمده. کتاب لغت های 504 و 450 هم کاملا ضروری هستن. من یه برنامه به اسم jMemorize دانلود کردم و با اون تمرین میکردم. این برنامه بسیار کمک میکنه تا لغت ها رو درست حفظ کنید. در واقع همه جعبه لایتنر هست اما خب مدیریتش خوبه.
3- لیسنینگ: تمرین و گوش دادن مهمترین کار هست. فیلم های انگلیسی با زیرنویس ببینید. کانال های ماهواره ای MBC رو اگر دارید میتونید از فیلم های خوبش استفاده کنید. یه چیزی که خیلی خیلی بهم کمک کرد گوش دادن به شعرهای انگلیسی هست. من آهنگ های تیلور رو دانلود کردم و اونا رو هر روز گوش میدادم. هرچند که اکثر آهنگ های تیلور آسون هستند اما خیلی خیلی کمک میکنه. شاید بتونید یه خواننده بهتر هم پیدا کنید. سلیقه ای هست دیگه ولی خوب یه جوری باشه که حداقل گوش میدید بفهمید. با جستجوی lyric هر شعر میتونید متنش رو هم بگیرید تا چیزی مبهم توی شعرش براتون نمونه. خوبی شعرها اینه که وقتی هم دارید کار میکنید میتونید لیسن رو تقویت کنید! یه کار دیگه ای هم که کردم تمرین های کتاب دلتا بود. من همه لیسن هاشو حل کردم. اینطوری که گوش میدادم. بعد تست هاشو میزدم و بعد بار دوم که گوش میدادم سعی میکردم بنویسمش. بعد بار سوم میرفتم و متن لیسن رو با نوشته خودم چک میکردم. این کار خیلی زمان بر هست اما باید بگم واقعا جواب میده. تا وقتی که ننویسید لیسن تون تقویت نمیشه.
3- اسپیکینگ: تمرین گفتگو روی متن های اصلی. تست های 1 و 2 رو تقریبا میتونید از قبل آماده کنید. موضوعاتش توی اینترنت گیر میاد و میتونید روی اونا تمرین کنید. من 3-4 روز کامل از صبح تا شب هی موضوع رو میذاشتم و زمان میگرفتم. سعی میکردم موضوع رو توی همون زمان انجام بدم. تمرین تنها راه کار تقویت این قمسته. دوستان کلاس های free discussion رو هم رفتن میگفتن خوبه. اما من وقت کلاس نداشتم. اگر بتونید کسی رو هم پیدا کنید که اشکالاتون رو بگیره نور علی نوره. اگر نه باید ضبط کنید و سعی کنید خودتون اشکالات خودتون رو پیدا کنید.
4- رایتینگ: این دیگه خیلی سخته. راهش فقط اینه که بنویسید و بدید یکی دیگه تصحیح کنه. من مقاله هایی که می نوشتم و استادم برام تصحیح میکرد خیلی بهم کمک کرد. البته اون ترمی هم که رفتم سر کلاس کمک خوبی بود. چون معلممون هر جلسه 3 تا رایتینگ در مورد تافل بهمون میداد و برای هفته بعد تصحیح میکرد. اگر رایتینگ کم بنویسید نمره اتون هم کم میشه. مثل من وقت ندارید سعی کنید مقاله بنویسید. این کمک خوبی میکنه. من فکر میکردم رایتینگ حداقل 25 بشم. چون خیلی خوب نوشته بودم اما خب مثل اینکه نتونسته بودم اونطوری که باید خوب گرامرها رو رعایت کنم. اگر گرامر بخونید و نمونه رایتینگ های کتاب نمونه رایتینگ رو بخونید کمک میکنه.

خب اینم تجربه من از تافل. مطمئنم که اگر رعایت کنید نمره خوبی می گیرید. من شاید دوباره چند ماه دیگه امتحان بدم. بستگی داره که این چند تا دانشگاهی که اپلای میکنم قبول بشم یا نه.

نظرات دیگران در مورد دانشگاه

ما که امشب خوابمون نبرد. حداقل بذارید یه لینک دیگه معرفی کنم.

اینم یه سایت دیگه در مورد نظرات دانشجوها از دانشگاه ها

http://www.studentsreview.com